Door het gerinkel van mijn telefoon schrok ik wakker. Slaperig knipperde ik mijn ogen en keek op naar een shirtless Michael, waar ik op lag. Ik stond snel op en zocht mijn telefoon. Waar is dat ding nou?! Hebbes! Snel raapte ik hem op van de grond en drukte op de groene toets. 'Little Penguïn Lucas ♡' stond er op het beeld. Hij wilde zo graag dat ik hem zo opsloeg. "Ja?" zei ik en zette de telefoon op luidspreker terwijl ik mijn kleren pakte en naar een andere kamer liep. "Heey Rachel!" riep Luke blij en vervolgde toen "Kom je langs? Niemand is thuis en ik verveel me dood alleen..!". Ik sjorde aan het shirt van Michael en trok gauw mijn eigen kleding aan. "Ja hoor ik kleed me even om..ik kom zo babe!" zei ik en ik hoorde hem "Tot zo dan!" roepen en het beeld knipperde met een oranje beeld. Die heeft opgehangen dus. Ik vouwde het shirt op en liep toen weer naar Michael's kamer. Hij was al wakker en keek me even aan. Ik voelde mezelf rood worden en zei snel "Ehm..Luke wil dat ik bij hem langs kom, dus ja..bedankt dat ik hier mocht slapen!". Michael stond meteen op, nog altijd shirtless, en zei toen "Ow oke..ik leid je wel even!". Ik knikte en stapte achteruit zodat Michael erlangs kon en we liepen samen de trap af. Voor de deur keek ik hem even aan, in de hoop dat hij iets zou zeggen, maar ik wendde al snel mijn gezicht weg en ik hoorde hem nog "Doei babe!" roepen. Ik keek hem aan en rolde met mijn ogen. "Zeg dat maar niet Micky Mouse!" lachte ik en liep snel weg voordat hij me een zou stompen in mijn arm. "Noem me geen Micky Mouse!!" riep hij giechelend. Met een glimlach liep ik het gazon af. Naar Luke's huis. Mijn fiets is kapot dus ik moet wel lopend. Ik stak mijn handen in mijn zakken en met een zucht begon ik te lopen. Mijn ringtone vergezelde me meteen weer en ik zag dat het Michael was. "Wat moet je nu weer?" zei ik en kreeg meteen een grijns op mijn gezicht. "Ik mis je nu al KOM TERUG RACHEEELLL!!" gilde hij, zo hard dat ik mijn telefoon naar achter trok. "NIET SCHREEUWEN SUKKEL!" gilde ik net zo hard terug en begon te lachen. "Oke oke, geen gegil meer want ik ben nu half doof.." mompelde hij en ik lachde nog harder. Snel stopte ik en zei weer "Maar waarom bel je me nu?". "Ik zei toch dat ik je miste..weirdo" antwoordde hij en ik hoorde hem lachen. "Michael ik ben bijna bij Luke! Ik bel je later wel weer goed?" zei ik even later en wilde net op de rode toets klikken tot ik hoorde dat hij riep "Nee nee wacht..ik ehm moet ehh wat zeggen!!". Ik voelde de spanning in zijn stem. Ik stopte met lopen en zei "Zeg het eens..". "Ik ehh ehm weet je wat? Laat maar zitten.." mompelde hij en voordat ik kon protesteren hing hij al op. What the.. Okeeeeee. Goed, ik ga na Luke wel even langs hem. Er is iets mis en ik laat hem niet met rust tot ik het weet. Zo ben ik gewoon. Ik stapte door en al snel werd de deur van Luke's huis geopend en hij stak glimlachend zijn hoofd om de hoek. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus. Snel wikkelde hij zijn armen om mijn middel en drukte zijn gezicht in mijn nek. "Ik hou van je" zei hij zacht en ik voelde zijn neus in mijn nek prikken. De klefferd weer. Lachend duwde ik mezelf van hem weg en riep "Ik heb honger!". Luke kwam naar me toe en gaf me grijnzend een kus op mijn wang. "Kijk maar in de kast..misschien is er iets wat je lust!" zei hij en ik liep al snel naar de keuken. Ik trok een kastje open en voor me stond een pak cornflakes met chocolade. Oh godness ja. Ik pakte het pak en terwijl ik een kommetje pakte schoof ik de melk naar me toe. Ik deed alles in het kommetje en liep voorzichtig naar binnen. Luke lag op zijn kop op de bank en zijn hoofd hing onder de bank. "Ik verveel me zo erg!!" riep hij en hij moest ondertussen slikken en begon te lachen. Hij stond op en keek me aan. "Waarom ben je lopend gekomen?" zei hij en bleef me aankijken. Het bloed trok weg uit mijn gezicht en ik voelde me warm en koud tegelijk worden. Shit. "Mijn ehm fiets is kapot!" zei ik en duwde de lepel in mijn cornflakes. Toch niet hoeven te liegen. "Hoe heb je dat nu weer voor elkaar gekregen!" riep hij lachend en kwam naast me zitten. Oh nee..fuck! Ik voelde mijn wangen roder en roder worden. Snel zette ik het kommetje op de tafel en sloot mijn armen over elkaar. "Wat is er..?" vroeg Luke weer. Zijn stem klonk eem stuk serieuzer. Ik kan dit niet. Ik moet het gewoon vertellen. "Nou..ik ben tegen Michael aangereden en toen bloedde mijn knie heel erg.." begon ik en stopte even om hem aan te kijken. Hij had een glimlach op zijn gezicht. "Mijn fiets was helemaal dood en ehm toen zei Michael dat hij mij wel wilde helpen met mijn knie en dat we naar zijn huis konden.." zei ik weer en mijn blik gleed niet weg van die van Luke. "Ik ehm ja ben meegegaan omdat het heel erg was en toen vroeg Michael ofdat ik anders niet bleef....slapen omdat mijn knie nog steeds erg pijnlijk was en ik liep moeilijk.." zei ik bijna onhoorbaar en ik zag dat de glimlach op Luke's gezicht weg was. "JE HEBT GESLAPEN BIJ MIJN FUCKING VRIEND?!" riep hij opeens boos en sprong op. In verbazing keek ik hoe Luke begon te ijsberen en hij zag er radeloos uit. "We hebben niks gedaan, echt niet!! We hebben zelfs apart geslapen omdat Michael aan ONS dacht!!" riep ik en stond nu ook op. Hij moet nu niet denken dat hij als een baasje naar me mag schreeuwen! Luke keek me boos aan en riep "Ik vertrouw Michael helemaal niet!". Ik beet op mijn lip en snel liep ik weg. Uit de woonkamer. Uit het huis. "Rachel ga niet weg nu!!" hoorde ik Luke zeggen maar het boeide me helemaal geen ene reet. Ik sloot mijn ogen even en opende ze toen weer. Ik sloot de deur met een klap en huilend liep ik weg van het huis. Stomme Luke. Pffff. Ik wreef snel de tranen weg en liep zomaar richting Michael's huis. Ik wil gewoon met iemand praten. Voordat ik wist was ik al voor zijn deur en ik drukte op de deurbel. Na een minuut of drie werd de deur open gegooid en Michael keek me even verbaasd aan. Pas toen ik hem aankeek ,met mijn betraande ogen, zakte zijn mond open en trok hij me in zijn armen. "Kom maar.." zei hij en nam me mee naar binnen. Ik liet me door hem naar binnen leiden en plofte op de bank. "Het spijt me zo erg Michael..vind je mij een hoer?!" zei ik moeilijk tussen het huilen door en keek hem aan. "Hoe kom je daar nou weer bij!! Helemaal niet!" zei hij snel en trok me in een knuffel. Ik veegde de tranen weg en zuchtte zacht. "Bedankt Mikey.." mompelde ik en beet op mijn lip. "Wat is er nou gebeurd, zeg het alsjeblieft.." zei hij terug en kneep even in mijn handen. Ik weet niet wanneer hij ze heeft gepakt maar ik voelde mezelf warm worden. "Ik heb ruzie met Luke...hij is heel boos dat ik bij jou ben blijven slapen gister.." zei ik zacht en hij keek me even aan. "Luke is gewoon..te beschermend. Hij houdt gewoon veel van je..laat hem maar even." zei hij zacht en wreef met zijn hand over mijn rug. Ik knikte en zo zaten we samen, in de stilte. "Michael..wat wilde je me zeggen vanmiddag?" vroeg ik plots en keek zijn groene ogen aan. Een adertje langs zijn hoofd verstrakte en hij begon te stamelen "Dat...ehm..niks er is niks." Zijn hand trok hij trillend weg en zijn wangen waren rood geworden. Ja en dat geloof ik natuurlijk. "Je liegt.." mompelde ik geïrriteerd en probeerde hem aan te kijken. Even keek hij me aan met een blik die ik niet in woorden kan omzetten. Een beetje bang, een beetje zenuwachtig en gewoon lief. Zoiets dan. "Ik lieg niet.." antwoordde hij en wendde zijn gezicht af. Arghh, jongens. "Zeg nou maar gewoon wat je wilde zeggen, ik zei ook wat er was!" zei ik weer en pakte zijn kin vast. Zijn ogen keken bang. "Laat eerst mijn kin los slimpie.." zei hij zenuwachtig en ik trok snel mijn hand weg. "Dus je wilt het weten?" herhaalde hij zacht. Ik knikte en streek mijn haar naar achter. "Ik...ben..ehm verliefd op je" zei hij zacht en mijn mond zakte open. Fuck. Ik keek hem aan met mijn mond open. Snel deed ik hem dicht en mompelde "He-Het spijt me Michael..". Ik slikte en zag tranen in zijn ogen. Fuck this. Ik wil hem niet laten huilen. En helemaal al niet om dit. "Michael..we zijn toch vrienden?" zei ik zacht en legde mijn hand op zijn schouder. "J-ja, ik denk het.." antwoordde hij. Ik knikte en gaf hem een knuffel.
Omg wat heb ik gedaan :o
Mi-chael en Ra-chel zaten op de bank K-I-S-S-I-N-G!! Oke wtf hun hebben niet eens gekust :')
Well bedankt voor de reads lovely unicorns ;* Vote, comment en volg mij ;)
JE LEEST
Stormbreaker
Random"Rachel Blackely, een meisje dat alles voor haar liefde over heeft. Alles." Dankjewel voor de reads/vote'es/reacties (als ik die ooit krijg) ♡
