Stormbreaker

Part 21-

ASHTON IS ZO SCHATTIIIGG. WAAAAROM MOET HIJ ZO SNEL GROEIEN EN IK BEN NU DOOD. ASDFGHJKL. BYE.

"Rachel, word je nog wakker?" hoorde ik een zachte stem in mijn oor zeggen. Ik keek op en zag dat Michael al was opgestaan en naast mijn bed stond. Ik wreef in mijn ogen en strekte mijn armen uit en hij gaf me een knuffel. Hij wilde zich terug trekken maar ik liet hem niet los. "Ow het is een lange knuffel.." mompelde hij en wreef over mijn rug. Ik nestelde mijn gezicht in zijn nek. Zo zaten we een tijdje in elkaars armen. Het voelt zo goed om met Michael te knuffelen. "Ik hou van je" zei ik zacht en liet hem los. "Ik ook van jou Rachel" fluisterde hij en pakte mijn kin vast. Hij glimlachde en drukte een kus op mijn lippen. "Ik denk dat ik maar naar huis ga, rust maar goed uit princess" zei hij en ik knikte. Hij kneep nog snel even in mijn wang en liep toen de kamer uit. De deur viel dicht en ik pakte mijn telefoon van het kastje. Oh, Michael had zijn gitaar vergeten! Slim bezig. Ik scrolde wat door Twitter en deed toen mijn oordopjes in mijn telefoon. Even muziek luisteren. Ik keek in mijn afspeel-lijst en zag toen een oud nummer van One Direction staan. Het was Truly, madly, deeply. Dat is ook het enige liedje dat ik van ze heb. Ik weet de tekst helemaal uit mijn hoofd. Het is een heel mooi liedje. Ik ging in kleermakerszit zitten en vouwde mijn handen ineen. Ik drukte snel mijn oordopjes in en hoorde al de muziek.

"Truly, madly, deeply, I am foolishly, completely falling.
And somehow you kicked all my walls in. So baby say you'll always keep me. Truly, madly, crazy, deeply in love with you. In love with you".

Ik had het nog niet eens door en ik zat helemaal in het liedje en zong mee. Ik schrok op en zag dat Ashton voor de deur stond. "Ash ik schrok me half dood!" riep ik en deed de muziek uit. "Je hebt een mooie stem.." mompelde hij en kwam dichterbij. "Wat zei je?" vroeg ik en trok een wenkbrauw op. "Je kan mooi zingen.." herhaalde hij en bloosde. "Waarom bloos je?" vroeg ik en keek naar zijn rode wangen waar nu kuiltjes in kwamen. Hij haalde zijn schouders op en glimlachde naar me. Hij heeft echt een mooie lach. Moet hij blij mee zijn! "Ehm ik kom eigenlijk om Mike's gitaar te halen, die had hij vergeten.." zei hij en hij wreef in zijn handen. Ik wees naar de gitaar in de hoek van de kamer. Hij knikte en legde de gitaar voorzichtig in de gitaartas. "Maareehh..je moet echt iets met je stem doen! Het was echt mooi.." zei hij en streek zijn krullen naar achter. Het was me nog nooit opgevallen dat hij eigenlijk echt heel knap is.. WHAT the fuck, nee Rachel! "Dankje Ashton.." zei ik en ging iets rechter zitten. "Dan ga ik maar naar Michael voor dit" zei hij zacht en hield de gitaartas omhoog. Ik knikte en keek hoe hij de kamer verliet. Ik zwaaide nog even toen hij me aankeek voordat hij de deur sloot. Mijn telefoon trilde en ik zag dat ik een appje had.

Van Michael: Ik mis mijn meisje nu al, als je uit het ziekenhuis bent kom je logeren bij mij en de boys! Goed? Love ya♡

Aaawhhh..dit dus een van de redenen waarom ik echt gek ben op hem! Ik begon te typen en al snel hadden we een gesprek.

Naar Michael: I luv u too♡ en natuurlijk kom ik bij jullie logeren, wat dacht jij dan? xx

Van Michael: Mooizo, is Ash trouwens al langs gekomen voor mijn gitaar? :) x

Naar Michael: Jep, hij is al weer gegaan dus ik denk dat hij zometeen bij jou is :)

Van Michael: Oke, ik bel je zometeen wel..ik verveel me dood! Dus.. Tot zo babe♡

Naar Michael: K den :) xx

Ik vergrendelde mijn telefoon en legde hem weer op het kastje. Ik ging liggen met mijn ogen dicht geknepen en viel al snel in slaap.

~later~

Ik hoorde mijn ringtone door de ziekenhuiskamer schallen. Ik schrok op en pakte hem. Het was ondertussen al avond geworden. Op het scherm stond Michael's naam en ik nam op. "Heey Mikey.." zei ik slaperig en hij antwoordde meteen "R-Rachel er is iets verschrikkelijks gebeurd, e-en het is allemaal MIJN SCHULD!! Ik haat mez"-"Michael wat is er gebeurd?!" onderbrak ik hem. Michael begon te huilen en snikkend zei hij "A-Ashton..". "Michael, wat is er gebeurd met Ashton?!" vroeg ik weer en stond op uit bed. Hij huilde helemaal en had moeite met praten. God dammit zeg nou wat er is! Ik word hier alleen maar nog zenuwachtiger door! "Michael rustig aan en zeg me nou wat er aan de hand is!" suste ik hem en wachtte op antwoord. "A-Ashton heeft een auto ongeluk gehad e-en het is mijn schuld.." zei hij en ik liet mijn telefoon vallen. Als bevroren staarde ik voor me uit. Nee. Dit kan niet. Ashton! Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en begon te huilen. "Rachel?! Ben je daar alsjeblieft zeg iets!" hoorde ik Michael's stem zacht zeggen. Ik pakte mijn mobieltje van de grond en mompelde "Hoe heb ik hem kunnen laten gaan..". De tranen vielen op de grond en ik zei snel "Michael waar ben je nu?". "In het zelfde ziekenhuis waar jij nu bent, ik wilde naar je kamer gaan om het jou te zeggen maar ze lieten we er niet door omdat het bezoekuur was afgelopen! Ik ben op de tweede verdieping!" antwoordde hij en ik riep meteen "Ik kom eraan!". Snel hangde ik op en trok een sweater en een short aan. Fucking kutzooi. Als Ashton iets overkomt vergeef ik het mezelf nooit! Ik sjorde aan mijn sweater en trok toen mijn slippers aan die aan de rand van mijn bed zaten. In haast verliet ik mijn kamer en rende via de trap naar beneden. Kut. Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Ik moet naar Michael. En Ashton. Ik veegde mijn gezicht droog terwijl mijn ogen naar Michael zochten. "MICHAEL!!" riep ik en de meeste mensen keken me raar aan terwijl ik Michael om de hals vloog en begon te huilen. "Waar is Ashton?!" vroeg ik en hij wees naar een operatiekamer. Oh godness. Michael adem schokte en hij liet zich zakken op het bankje. Hij sloeg zijn arm om me heen en drukte mijn gezicht in zijn shirt. Laat Ashton alsjeblieft niks ergs overkomen..ik veegde mijn gezicht droog en schoof iets van Michael weg. "Het komt goed, toch Rachel..?" vroeg hij na een tijdje. Ik knikte hevig en pakte zijn hand vast. "Ash is sterk, het gaat hem zeker lukken!" zei ik met tranen in mijn ogen. Dit is zo moeilijk. Ik zag hem vanmiddag nog! En nu zit hij in een operatie..te strijden tussen leven en dood. Michael knuffelde me weer en ik hoorde bekende stemmen onze namen roepen. Ik keek op terwijl Mike de tranen uit zijn ogen wreef. Het waren Luke en Calum. Ze renden naar ons toe en sloten ons op in een knuffel. Ik zag dat Calum ook al tranen in zijn ogen had en snel veegde hij ze weg. "Is er al nieuws van hem?" vroeg Luke en keek me even aan. Ik wendde mijn gezicht naar Michael en hij schudde zijn hoofd van nee. Met zijn allen staarden we radeloos naar de deur van de operatiekamer. Ik kneep mijn ogen dicht en mompelde "Je kunt het Ash".

Hands up! *cliffhangeerr* *pedoface* Ik heb nog snel een deel geschreven, hope y'all like it loves ;)