Stormbreaker

Part 2-

"Rachel kom nou de taxi wacht!!" riep mijn moeder van beneden. Snel trok ik mijn koffer achter me aan en riep "Ja ja ik kom!!". Vandaag is de dag. We gaan naar het nieuwe huis. En ik ben echt zenuwachtig. Mijn moeder heeft alles al ingericht en wilde het een verassing voor mij houden dus, ik heb nog niks gezien daar. Ik weet ook niet WAAR het is. Met een zucht sloot mijn moeder alle deuren en overhandigde toen de sleutel aan een of andere man met een mapje. Ze ondertekende nog wat en toen begon de taxi te toeteren buiten. Hoe ongeduldig kan je zijn? Ik rolde met mijn ogen en trok mijn moeder uit het huis die al helemaal emotioneel was geworden. Wat een gedoe zeg. De taxichauffeur keek me met een verveelde blik aan en ik duwde mijn moeder in de taxi. Ze grabbelde in haar zak en gaf toen een briefje met het adres aan de chauffeur. "Ah daar zijn we zo in een kwartier!" zei hij opgelucht en startte de auto. Ik leunde achterover en keek nog voor de laatste keer naar ons oude huis. De man sloot de deur en stapte toen in zijn eigen auto en reed weg. Doei, jeugd. Doei, papa. Doei, oude huis. Met een brok in mijn keel wendde ik weer mijn gezicht naar voren. De chauffeur vloot vrolijk en mijn moeder had een glimlach op haar gezicht. Ik ben wel blij dat we zijn verhuisd. Dan is mijn moeder tenminste blij. En daar gaat het om. Ja. Mijn oordopjes zaten in mijn koffer dus, ik kon geen muziek luisteren. Dat moest dan weer van mijn moeder. Ze vind het 'asociaal'. Ja ja zeker. Ik heb dan tenminste iets te doen! Maar mama wil dat weer niet begrijpen. Zoals de chauffeur al zei: we waren er in een kwartier en blij stapten we de taxi uit. Terwijl mijn moeder de taxi het geld betaalde trok ik de achterbak open en haalde er onze koffers uit. Met een iets te harde klap duwde ik de klep dicht en de chauffeur keek me even boos aan. Nou sorry hoor. Mijn moeder keek me ook even chagerijnig aan en ik legde de koffers op de stoep. Het huis was hartstikke hoog en er was zelfs een ingebouwde balkon waar ik al een paar spulletjes op zag. Een zenuwachtig gevoel borrelde in me op. Ik wil het liefst naar binnen rennen en alles onderzoeken maar, mijn moeder moet zo nodig nog even kletsen met de taxichauffeur. Ja dag! Ik ga geen uur lang wachten op haar! Ik trok aan haar arm en keek de chauffeur verveeld aan. Hij moet geen hoop hebben. "Deze kan niet wachten zo te zien, nou doei!" riep mijn moeder blij en eindelijk vertrok de taxi en samen liepen we naar de voordeur. Mijn moeder stak de nieuwe sleutels in het slot. De hal was helemaal licht en de zon scheen fel op het laminaat. Wow. Ik heb nog nooit zo een mooi huis gezien. Mijn moeder stapte blij het huis in en ik ging haar achterna. De trap was van een soort graniet en het glinsterde. De woonkamer was heel licht en gezellig ingericht. De keuken ook. "Ik ga naar mijn kamer!" zei ik en liep via de trap naar boven. Ik speurde even rond maar toen zag ik een kamer met mijn naam op de deur en serieus WAUW. Er stond een tweepersoonsbed aan de kant met lakens van mijn favoriete bands, een wit bureau met allerlei spullen erop zelf een computer, een zwarte draaistoel en een kledingkast. En achteraan stond een deur naar het balkon. Ik strompelde naar het balkon en opende de glazen deur. Een vlaag wind vloog in mijn gezicht en ik keek om me heen. In de hoek zat een schommel, in de vorm van een cirkel, die vast zat aan het plafond. Het was zo een balkon wat tegelijkertijd ook weer niet uitstak van het huis. Het zat dus gewoon in het gebouw zelf. Ook was er een klein bankje met allerlei zachte, gekleurde kussens en zelfs een kleine poef. Dit is zo mooi. Ik hoorde de deur open gaan en draaide me om. Mijn moeder keek me vragend aan. "Het is prachtig mam, bedankt!" riep ik en gaf haar een knuffel. "Ga je spullen maar inrichten..zullen we zometeen pizza eten, buiten?" vroeg ze en keek me even aan. Ik knikte en zei "Goed idee! Ik kom zo!". Mijn moeder knikte en liep naar de deur. Nadat ze weg was pakte ik mijn koffer en stopte al mijn kleren in de kledingkast. Ook schoof ik mijn bureau een beetje dichter tegen mijn kast aan zodat ik meer ruimte had. Ik stapte mijn kamer uit en riep "Mam ik ben klaar, laten we gaan!". Mijn moeder zat in de woonkamer maar kwam al snel naar me toe. We trokken onze schoenen en jassen aan en gingen lopend naar de stad. Die was trouwens ook dichtbij. Arm in arm liepen we langs een pizzeria. "Mama hier heen!" zei ik lachend en ze knikte "Wist ik wel" zei ze en we stapten door naar binnen. Het was er niet al te druk. Mijn moeder en ik zochten een plekje uit en we kozen uit wat we wilden. "Ga jij even bestellen ik wacht hier wel.." zei mijn moeder en ik knikte. Ik ging in de rij staan en staarde naar de grond. Ik merkte niet eens dat ik aan de beurt was en een lieve stem zei "Hallo? Ga je nog wat bestellen?". Ik schrok op en keek recht in een paar hemels blauwe ogen. De jongen glimlachte en ik voelde dat mijn wangen rood werden. Hij is knap. Maar dan ook echt heel erg knap. Zijn blonde haar was omhoog gekamd en hij was lang en breed geschouderd. Wat een hunk zeg. "En?" vroeg hij weer en ik merkte dat ik hem alleen allemaal aan staarde. Sukkel dat ik ben. "Ja twee pizza's Margherita.." mompelde ik en streek een pluk haar achter mijn oor. Hij grijnzde en zei "Waar zit je?". Ik wees naar mijn moeder en zei "Daar zo". Hij knikte weer en draaide zich om. Ik draaide me ook maar om en liep weer naar mijn moeder. Die jongen. Wauw. Ik plofte naast mijn moeder neer en zat wat op mijn telefoon tot de jongen weer kwam met onze pizza's. Onhandig vergrendelde ik mijn telefoon en stopte hem snel in mijn zak. Onze ogen staarden elkaar aan. Hoe kan een mens zo perfect zijn? Even dacht ik dat hij lachend op zijn lip beet maar hij schoof snel onze borden op de tafel. Ik trok mijn armen van de tafel en merkte dat er onderaan mijn bord een briefje zat geplakt. Even keken we elkaar aan maar toen liep hij weg met een grijns. Ik trok het papiertje langzaam van de onderkant van mijn bord af terwijl mijn moeder zat te eten en op haar telefoon iets deed.

Heey :)
Als je wil kunnen we eens appen?
Mijn nummer is: 07483839234 *DIT NUMMER IS NIET ECHT*
Tot ziens schoonheid :) x Luke

WAAAATTT!! Oke rustig Rachel. Blijf ademen. Dus die hunk ziet mij wel zitten??! Dat is dan de eerste keer voor mij..

Luke. Zijn naam is net zo mooi als zichzelf. Mijn moeder staarde me aan. "Wat is dat?!" vroeg ze en probeerde het briefje van me af te pakken. "Mam nee!" riep ik iets te hard en zag dat Luke via de toonbank naar mij keek met een grijns. Arghh. WAAROM IK?! Ik trok het briefje uit de handen van mijn moeder en ze keek me teleurgesteld aan. "Ik heb tegenwoordig ook geen privacy meer.." mompelde ik en keek haar aan met een strak gezicht. Ze lachte en knikte. Na het eten keek ik nog even naar Luke en toen trok mijn moeder me mee. De pizzeria uit. Naar huis. Weg van Luke. Gelukkig heb ik zijn nummer.

Duuss weer een nieuw deel!
Luke is erin HECK YEAH!!   Morgen begint school weer, dammit :( Maarja ik ga weer eens dooeeiii ❤❤❤