Stormbreaker

Part 18-

FML. IK MIS O2L ZO ERG, CAN I JUST DIE?! CRYING. Fetus omf. 'JC IS FROM TEXAS' 'JC IS STILL FROM TEXAS' IK.GA.HELEMAAL.KAPOT. HWHAHAHAHA-beat on top !

Ik trok mijn knieën op en keek naar Michael die zat te slapen naast me. Zijn oogleden waren licht dicht geknepen en hij drukte zijn hoofd in de kussens. Hij had geen shirt aan. Met een glimlach streek ik zijn haar uit zijn gezicht. Wat is hij toch schattig. Stilletjes stond ik op uit het bed en ging naar beneden om een ontbijt klaar te maken. Na een halfuur had ik brood geroosterd en twee eitjes gebakken. Ik voelde twee armen om mijn middel en ik keek recht in Michael's ogen. Ik glimlachde en hij gaf me een kus op mijn wang. "En wat doet mijn princess..?" vroeg hij en liet me los. "Ontbijt maken voor de prins!" zei ik en grijnzde. Hij drukte weer een kus op mijn wang en zei zacht "Laten we haar dan helpen!". Ik glimlachde em hij dekte de tafel. Even later waren we klaar met eten en hij ging naar boven om zijn shirt aan te doen. Ja, die nasty boy was heel die tijd shirtless. Ik liep achter hem aan en zei "Ik ga even douchen! Zullen we daarna naar de stad ofzo?". Michael knikte en plofte op mijn bed "Maak me wakker als je klaar bent". Hij drukte zijn hoofd in de kussens en sloot zijn ogen. Ik knikte en deed de deur dicht. Snel ging ik naar de badkamer en kleedde me om. Toen ik onder het warme water stond merkte ik dat ik nogal wat blauwe plekken op mijn armen en benen had. What the fuck? Mijn vingers streken langs de blauwe plekken en ik trok mijn hand weg toen het pijn deed. Bijtend op mijn lip staarde ik naar mijn benen. Het gaat wel weg..denk ik. Geen zorgen. Na een minuut of tien stapte ik de douche maar uit en kleedde me snel om. Ik trok een jeans aan met een sweater erboven aan en stapte de badkamer uit. Ik wil niet dat Michael de blauwe plekken ziet. Michael was zo te zien al wakker en gaf me meteen een knuffel. "Je ruikt lekker.." mompelde hij en ik grijnzde. "Kom je?" zei ik en trok mijn Vans al aan. Hij knikte en nadat hij mijn hand pakte liepen we samen de deur uit.

-Michael's POV-

Rachel had een lichte glimlach op haar gezicht en we wandelden langs allerlei winkeltjes. We liepen midden op de weg, er waren toch geen auto's! Plotseling bleef Rachel staan en de glimlach verdween van haar gezicht. Ik keek haar bezorgd aan en zei "Is er iets?". Haar ogen zakten dicht en in shock keek ik hoe ze op de grond viel. "Rachel! Word wakker!" riep ik en schudde haar door elkaar. Er waren ondertussen al een paar mensen om ons heen gaan staan en een man zei "Ik bel de ambulance!". Rachel's gezicht stond bleek en ze ademde heel zacht en in schokjes. "Laat me niet alleen.." fluisterde ik en drukte haar tegen me aan. Nog geen vijf minuten later hoorde ik de sirenes van de ambulance en Rachel werd opgetild en op een brancard gelegd. Shit. Ik stapte snel ook in de ambulance en we reden naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Ik pakte Rachel's hand vast en drukte er kusjes op. Ik sloot even mijn ogen en fluisterde "Alles komt goed darling, ik hou van je". De broeders tilden haar op toen de ambulance stopte en ze werd naar binnen gereden. Meteen naar de eerste hulp! Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Ik hoop zo erg dat er niks ergs is! Ik bleef staan voor de deur van de kamer waar ze Rachel naar toe hadden gebracht. Bijtend op mijn lip belde ik Ashton. "A-Ash we zijn in het ziekenhuis,kom alsjeblieft hier heen!" zei ik snel toen hij op nam. "Wat is er gebeurd?!" zei Ashton terug en ik hoorde gerommel op de achtergrond. Ik vertelde snel wat er was en toen onderbrak hij me "Ik kom er nu aan, ik neem Cal ook mee!". "Oke, snel zijn!" riep ik nog voordat hij ophangde. Kutzooi. Ik wil niet dat er haar wat overkomt.. het mag gewoon niet. Ik ging langzaam achteruit en liet mezelf op het bankje zakken. Er gingen steeds meer zusters het kamertje binnen en ik voelde tranen opzwellen. Ik nam mijn hoofd in mijn handen en zuchtte. "Laat het alsjeblieft goed komen" lispelde ik en de tranen druppelden ondertussen al van mijn wangen. Na een kwartier hoorde ik Ashton roepen "Michael!". Ik keek op en zag Ashton en Cal naar me toe lopen. Ik veegde de tranen weg en deed ofdat er niks was. Maar het lukt gewoon niet. Ik kan mezelf niet inhouden. "Ashton zeg dat ze het gaat redden, alsjeblieft.." zei ik en pakte zijn arm vast. Hij keek geschokt en knikte "Het komt goed Michael, het komt goed..". Calum was aan mijn andere kant gaan zitten en wreef met zijn hand over mijn rug. Ik haat dit. Er MAG Rachel niks overkomen. Ik stond op en keek door een kiertje in de kamer. Rachel lag bewusteloos op het bed en vijf zusters zaten om haar heen. De zusters stapten weg van het bed en eentje kreeg tranen in haar ogen. Ik voelde de tranen opkomen en trok de deur open. "Heeft ze het gered?! Alsjeblieft zeg ja.." riep ik en schudde aan haar arm. Please please please. Ik kneep mijn ogen dicht en de zuster zei zacht "Ze heeft het gered..rustig maar". Praise God. Gelukkig. Iemand trok aan mijn arm en ik werd uit de kamer getrokken. Ik draaide me om en zag Calum.  Buiten zakte ik ineen, tegen een muurtje. Ik begon zomaar te huilen en Ashton's hand rustte op mijn schouder. Ik ben zo opgelucht..als Rachel iets zou overkomen zou ik het mezelf nooit vergeven..

Elloo mensen
Weer een nieuw deel, hope y'all like it ;*

~coMMenT~
~ VOtE~
~ SHaRe with da FrienDSS~

Peace outt loves ✌❤