Invisible String

Chapter 03

CHAPTER 03

The silence around the kitchen snapped me back straight away. It's been two weeks since I've met that mystery good-looking, kuyang tisoy guy. Ininom ko na ang natirang gatas.

My body hurts! Para akong binugbog ni Pacman sa sakit! I have to do something. Hindi naman sa nag iinarte or what pero ang sakit kasi talaga. Parang usto kong magpamasahe pero wala naman akong pera. Kaunting tulak lang siguro sa akin ay babagsak na ako. Swear to G!

Ilang minuto pa akong tulala bago umakyat sa taas. I caught LJ gaping on her sleep. Wala sa sariling ginaya ang sleeping position niya. So nakanganga ako ngayon na nakahiga. Roon ko rin na patunayan na ang eng eng ko.

Kulang ka na sa tulog, matulog ka na!

I rearrange the research paper into alphabetic order upon our surnames. Nakatayo. May airpods sa magkabilang tenga at nakapameywang na minabuting kinumpuni. Ginamit ang kaliwang braso upang roon ko iipit ang mga papel, sa kabilang kamay ay hawak ko ang phone ko.

Bihasang bihasa na akong utusan ng mga prof lalo na't ako ang governor ng aming department. Ako ang laging naatasan kapag punta rito, punta roon. Nasa tamang oras naman sila sa pag utos sa akin kaya, keri!

Ang cons lang ay ang kabi-kabilang mga pag talim at pag ikot ng mga mata ng mga ka-blockmates ko. Bilang sa kamay lang ang mga close ko rito. Third year na ako!

Lumalapit ako sa kanila, nakikihalubilo dahil ayon ako. Hindi lang dahil sa kailangan kundi dahil tatlong taon na kaming magkasama! Haler! Wala e. Ayaw talaga, 'yung mga babae sa likod lalo't lahat ng subject ay magkasing same sched kami. Kahit anong biro o pahiwatig ko. Kaya gulat na gulat ako na ako pinili nila bilang governor sa department namin.

Before that, I am also a treasurer-officer in BS Psychology Department. Kung babalikan sa mga freshman years ko ay sobrang sabog, pagod at stress ang mukha ko.

Ni-hindi na nga ako nagsi-skincare no'n. Hindi na uso sa akin ang salamin para tignan ang sarili ko sa rami kong ginawa. Ano kayang itsura ko no'n? Omg! baka oily ako.

Minsan lang din ako nagpapapicture dahil camera shy ako. Ang hindi ko lang talaga maikontrol na ay kung sa mga presentations 'tas dapat video. Hindi ko nga nakita ang buong presentations namin o kahit silip pa. Takot na takot akong makita ang mukha ko kahit na wala naman akong pimples o alin.

I estimated my span of slept when I fainted counted of times. 3 hours—time ng tulog ko every day. Proud nga ako sa sarili ko. Mantakin mo ganoon ang tulog ko! Pero hindi naman ako nanghihina sa klase. Kung uuwi lang or kaya ay nasa library. Naalala ko pang nangangapa ako no'n ng makakapitan buti may tumulong sa akin.

Kada may hilo ako'y may tumutulong talaga sa akin hindi ko lang maaninag kung sino sa hilo at pagod ko. So every month I prayed for him/her health and everything. Nawa'y magkatotoo ang mga hiling niya. Sana nga.

First year palang ako noon at nag-aadjust kahit na STEM ang strand ko noong Senior High. Nakakapanibago pa rin talaga. Para akong natulog ng 100 years at nagising ako.

Nagising akong iba na ang tao, paggalaw, pagsasalita, basta ibang iba.

Sa tulong ni LJ ay nasa katuparan kong mairaos ang first year college ko. Also, I'm 18 at that time. No debut and such. Kahit nga pansit ay wala. Parang ordinary days lang.

I am used na rin na walang handa or party or kung alinman sa kaarawan ko. Wala naman akong pamilya rito sa Manila at wala pa akong tutor n'on. Mas better na magtipid at sabi ko nga, maghintay sa tamang panahon, pagkakataon at taon. Marami pang birthday, hindi ka mamamatay kung hindi ka maghahanda.

Pasan ko lahat ang research paper na naglalaman ng topic namin which is emotions in everyday life na pumunta ako sa library. My eyes are now filled with books. Obviously! Mga malaking silid aklatan ang nadatnan ko.