Invisible String

Chapter 14

CHAPTER 14

Oh, shit! Tanga! Tanga! Tanga! Tanga! Tanga! Sinong tanga? Riva! Antanga! Boba ka talaga! Tanga ka talaga! Ngayon pahiya ka! Tanga ka!

My heart's been thumping a million times. Nasan na ba ang libingan ko? Ang tagal! Pakibaon na ako sa lupa oh. Argh! Ang tagal naman! Na traffic ba? Pa-VIP lang oh. Bilis! Tang ina!

"Ooohhhh." Namayani ang mga hiyaw ng mga kabataan na kumpol-kumpol sa isang pahabang lamesa. Some whistled, some person gasped. I am so dead. I am really dead!

"Ehem." I fake coughed to hide my humiliation. But as I coughed, I wanna slap myself. Walang pakundangan na hinawakan ko ang kamay ni Cal at hinila patayo. Matalim ang kanyang mata pero nakanguso ang labi at may tinatagong ngiti. Ano ba!!

Inayos-ayos ko ang bangs ko. Pigil kong 'wag manginig ang kamay. Sinulyapan ko si Cal na ngayon ay ngumingiti sa kanyang upuan. Still... glancing me. Lakas ng amats nento. Nagawan ko na nga ng kabaliwan. Patay na patay pa rin sa akin. I eyed him with a 'seriously' look.

Seryoso?! Hindi siya galit sa akin? Inatras ko lang naman ang upuan niya kaya siya nakaupo sa sahig kanina. Is he didn't have an ego? Pride? Hindi ba siya natatakot pagtawanan? Ambuang uy! Kung ako niyan kanina ko pa tinadyakan nantrip sa 'kin.

"Sit now before I'll punish you," Ngayon ay siya'y nakatagalid ang mukha. At nakapalumbaba sa akin banda. Sinenyasan niya si Mico na dito i-focus ang electric fan na tinanggihan ko naman. Umaksyon akong ipaikot nalang. Para lahat okay. Nagsibalikan rin sa dating gawi ang mga tao. I sat confidently, I cross my legs.

I am still embarrassed by what I'd done. Something ridiculous. Something immature. Such a childish thing! Hindi ako iyon, promise. I don't do it on purpose, ever! But now I am making history. That would never repeat.

To reduce my shameless act, napili kong i-pokus ang atensyon sa pagkain. Pansin kong hinihintay na rin ako ni Cal sumubo kaya ano pang hinihintay ko.

"I like how the lasagna melt from my mouth. The mozzarella cheese is impressive. I love the spiciness."

Tumango-tango ako. While I spooned my lasagna. Honestly, masarap siya talaga. Minsan lang ako makatitikim ng mga ganito kaya sinulit ko na. Napabaling ako sa kanya nang may inilagay siyang tubig sa tabing plato ko. "Thank you." mababang boses kong pasalamat.

"Ansarap ng steak." Hindi ko napigilang puri sa sarap ng pagkaluto. Hindi siya matabang hindi katulad ng iba. Juicy and a little bit spicy. I love the taste. "Mahilig ka sa maanghang?" tanong ko nang may nasa sa sampung dynamite lumpia siya sa plato. 

Ang isa'y kinakain niya na. Ngumunguya pa siya pero ang tingin ay sa akin. Sumubo ulit ako.

"Yah! my favorite food is Bicol express with a lot of spices. I love ice cream too... with spices."

My mouth formed 'O' while opening the bottle of water. His eyes are telling me how serious he is from what he revealed. Pinaglihi siguro 'toh sa sili, "Buti't hindi ka namumula." I commented. Pero hihintayin ko pa ring mamula siya mamaya...... dahil sa akin.

His lips twisted. Sumubo ulit siya ng dynamite. "I've mastered this field. Sanay na sanay na ako sa mga ganitong pagkain. 4 years old ako nung una kong natikman ang anghang. My Lola's from Bicol. She always cooked Bicol express every birthday. Every birthday. I am the only one in the family who loves the amount of spiciness of the food. All the time, fam always reminded Lola not to put too much spice in. I insisted. Bicol express nga e! Aaminin ko, naanghangan rin ako dati. So I always buy Ice cream or milk after."

Hinati ko ang steak ulit at sinubo iyon habang kumikwento siya. Sa kanya naman ang tingin ko e. Same as him. Kukuha sana ako ng panyo ko nang madaplisan ng onti ang daliri ko ng kutsilyo ng steak. I had got distracted when the music comes loud kasi, tangina! Hindi ako nagrereact pero masakit. Ang tulis pa naman na.