Invisible String

Chapter 11

CHAPTER 11

"Teacher ganda. Ang hard po. As in po. My head is always aching, especially when I just want to speak in Tagalog."

At the moment. I'm sitting in my swivel chair. I am using AirPods because the people here are too loud and wild. In the other line, as I assumed. Peachy is sitting on a stool in the kitchen. Nasa likod niya ang mommy na nagluluto at nakikinig sa reklamo ng anak niya.

"Ano ba ang hindi mo maintindihan?"

She pouted and roll her cute eyes before she narrate her day. "My teacher asks me questions such as I don't know... I can't understand her. She's like some alien when talking. I can't... Urgh! I hate it!"

"Ano bang tinanong niya sa'yo?" Ate LJ ask to her kid.

Peachy scratch her ear. "I don't understand nga. But I know it's Tagalog. I just can't understand her nga. Urgh! Mommy naman! Kanina ko pa sa'yo talk yan eh! You're so dumb." She rolls her eyes. Gusto kong matawa. Mukha lang silang magkapatid. 

"Aba'y malay ko." Hinahalo niya ang kaniyang niluluto.

"You're old na kasi kaya nafforgot mo na. Mom!" Humagalpak ako ng kinurot ni Ate LJ ang tainga ni Peachy na ngayon ay namumula na.

The kid's fuming cutely. Mukha siyang baby na tiger. Ang cute. Kagigil!

Kinamot ni Ate ang batok niya bago sinalubong ang anak na nasa likod na niya. Pinatay muna niya ang gas stove bago pinunasan ang kamay sa katabing tuwalya. "Errr.." She eyed me.

Hala bahala siya. Tumawa ako sa kaisipang iyon. "Ate tawag na ako, kain na raw. Goodnight." I beamed.

I turned off my laptop. Leading my way to the bathroom. LJ's gone again. Hindi ko alam kung saan pumunta. While pooping, I am scrolling some educational sites for my course. Eto ang ginagawa ko, rather than scrolling in social media. Madalang lang talaga akong gumagamit ng social media. Especially kung mga nasa party lang kung nabobored ako.

Damn! I am always reading a book. Book. Book. Book. For school purposes. Hindi mo ako makikitang humahawak ng beer o kahit ano dahil 'di naman ako alcoholic. Tipo ko ang mga bubble tea things. I prefer being alone but at some quiet time now. Impossible.

"~When I see your face... There's not a thing that I would change...'Cause you're amazing.....Just the way you are........And when you smile...The whole world stops and stares for a while....'Cause girl, you're amazing......Just the way you are.....Yeah~."

See, ang tahimik.

"Antange mo noh! sabi ko hintayin mo ako sa waiting shed! Kasalanan mo 'toh kaya umulan!" Ha? Si LJ ang pumasok, basang-basa. She's pertaining to me or to—

Our eyes widened when Hyura appeared in front of LJ, pulling her hair in a joking manner. Tsk! "Oh? Minomol mo yung lalaki kanina! Malandi ka! Sinong hanghang na hihintay sa'yo? Santita!" She protrudes her lips after but she's staring like a hawk.

"Uyyy~ may ka momol." Shimmy teased.

LJ snapped at us in a fuming manner kahit obvious na ang pamumula ng pisngi niya. "Hindi kaya." deny niya.

"Sugardaddy." Relax na saad ni Ligaya tapos nakipag apiran pa sa katabi niyang si Maris. May spa na nagaganap sa sofa.

"Yuck! Hindi kaya! Never!" Nag walk out siya habang ang dalawang kamay ay nag gegesture ng 'no way'.

"Yuck hindi kaya never." pabalang na ani ni Hyura.

I sat beside Becca at the bar counter stool. She's texting with someone on her keypad phone. Ang bilis ng kamay niyang magpindot. Nakakunot pa ang noo na naiinis. Nakikinig lang ako sa usapan ng mga gaga. Ang ingay talaga! Ilang sandali pa ay napatingin ako sa katabi kong ngayon ay nagpupuyos na sa galit. I witness how she clenched her fist. After a second ay nagmamadali siyang umakyat sa taas.