Sad Life

ဟန်ဆောင်နေတာလား? တကယ်လား?

"Jimin hyung"

"ဘယ်သွားမလို့လဲ တူတူသောက်ကြမယ်လေ တော်တို့နှယောက်တည်းဒါတွေအကုန်လုံးမသောက်နိုင်ဘူး"

"အရမ်းပြင်းတယ်ကွ ငါမသောင်နိုင်ဘူး အနံ့နဲ့တင် အန်ချင်နေပီ"

JK အမေးကို Jimin ရှုံ့မဲ့ဖြေပီး အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်....

ဝါးးးးး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်မနေရတာကြာလို့လားမသိ ညဘက်လေအေးအေးလေးက JIMIN ရင်ကိုအေးမြသွားစေသည်

""အင်း....ထွက်လာတာတော့ဟုတ်ပါပီ ငါဘယ်သွားရမလဲ?""ဟုတ်ပီ ယွန်းဂီ ဟျောင်းတို့ဆီလိုက်သွားမယ်"

ဂျီမင်ရောက်တော့ ယွန်းဂီနဲ့ဟိုဆော့‌တို့တော်တော်မူးနေကြပီ ...

ရှေ့က ပုလင်းတွေကလည်း ဆယ်ပုလင်းအနည်းဆုံးရှိမည်....

စကားနည်းအေးတိအေးစက်နဲ့ ယွန်းဂီတယောက် မူးနေတော့လည်း ပြောလိုက်တဲ့စကား ပိတ်ကိုမပိတ်တော့တာ...

စကားများ အရယ်သန်တဲ့ ဟိုဆော့ကတော့ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ ယွန်းဂီပြောတာကိုနားထောင်နေလိုက်တာများ ဆရာရှေ့ရောက်နေတဲ့ ကျောင်းသားလေးတယောက်လို....

"ဟျောင်းတို့ အရမ်းမူးနေကြပီလား ပြန်ကြတော့မှာလား?"

ဂျီမင့်အသံကြောင့် ဟိုဆော့ အံ့ဩတကြီးမော့ကြည့်လိုက်မိသည်...

"အွန်....ဂျီမင်လေးပါလား .... လာ ငါ့နားမှာထိုင်"

ဂျီမင်ရောက်လာတာနဲ့ အရင်ကထပ် ပိုရွှင်သွားတဲ့ ယွန်းဂီအသံကြောင့် ဟိုဆော့ နည်းနည်းတော့ ဒေါသထွက်သွားသည်...

"ဂျီမင်ရားးး မင်းပါးက ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် ဖောင်းပီး အိနေရတာလဲ?""

ပါးစပ်ကမေးရင်း လက်ကလည်း ဂျီမင့်ပါးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ယွန်းဂီထိနေမိသည်...

"ဟာာာ အကိုကလည်း သူ့ဘာသာနဂိုထဲက အာ့လိုဖြစ်နေတာလေ ... အကိုသဘောကျလို့လား ... သဘောကျရင်ကိုင်လေ ""

မျက်လုံးမှိတ်မတက် ရီရင်း ယွန်းဂီလက်ကို ဂျီမင်ဆွဲယူပီး သူ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေး‌နှင့်ပိုထိအောင်ကပ်ထားလိုက်သည်