CAUGHT -(Complete)

Chapter 18

Jane POV

kararating palang namin galing sa bahay ni Neiji na yun.agad
akong dumeritso sa kwarto ko
para magpalit ng damit,
humilata agad ako sa kama ko.
nabobored ako ngayon,

nakatingin lang ako sa kesami ng biglang pumasok sa utak ko ang nangyari kanina,biglang tumibok ang manhid kong puso
dahil sa halik na yun, what did you do to me Neiji? This is not me, ayukong masaktan uli, ayuko ng ganito.

natatakot ako na baka iwan din niya ako kapagnahulog na ako sa kaniya,pagod na ang puso ko sa kakasugal sa pagmamahal na yan.

Kailangan ko siyang layuan, ayukong madamay siya sa magulong buhay, alam ko na patuloy padin nila akong hina-
hanap,hindi sila titigil hanggat
hindi nila ako napapatay at na- kukuha ang yaman ng tuluyan.

masiyado silang sakim sa pera,
hindi ako papayag na magtagumpay sila, at kapa dina
-may nila pamilya ko, bala ko mismo ang tatama sa ulo nila.
kailangan kong gumawa ng paraan para mahanap ang taong pumatay sa lolo at lola ko.

tumayo ako at napagpasiyahang tumungo sa Training room kailangan kong maginsayo, hindi dapat ako makampante sa
panahon ngayon.dahil kahit anong oras o araw malalaman nila na ako ang tagapag mana.

pagtapat ko ng pintuan ng traning room agad kong itinipa ang code dito.
pagpasok ko agad kong sinuot ang damit panginsayo at kinuha ang magandang baril na gawa ko.

I call this one a baby gun.
maliit lang ang bala nito pero kaya ka nitong patayin.
pumwesto na ako sa gitna na sinulang barilin lahat ng traget ko then headshoot.

Ang nasaisip kolang ay nasa harap ko ang mga taong sumira ng buhay ko, at pumatay sa kaligayahan ko.
wala akong hinto sa pagbaril, puno ng galit at sakit lahat ng panapakawalan kong bala.

AHHHH!!
Sigaw ko, napaluhod ako sa sahig at binuhos lahat ng emosiyon ko na matagal konang pinipigilan.

lolo, bakit niyoko iniwan?bakit sa dinadawi na pweding mawala bakit kayo pa? lo kayo lang po ang kaligayan ko,

Hindi ko kayo titigilan hanggat hindi ko kayo napapatay.magbabayad kayo sa ginawa niyo.

Third Person POV

nasa pintuan ng traning room ang magkakaibigan habang pinagmamasdan nilang nag iinsayo si Jane, samot saring emosiyon ang rumehistro sa mukha nila.

siguro inaalala padin niya ang pagkawala ng lolo niya.

kahit matagal na panahon ng
nawala sa buhay nila ang taong nagalaga at nagmahal sa kanila,
pero hanggang ngayon parang presko parin ito sa kanila.

B-bess ayos lang ba siya?"
nauutal na tanong ni Alex.

alam ko na nasasaktan din sila dahil sa kalagayan ni Jane.
kung may gamot lang sana para matanggal ang sakit at lungkot sana ipinainum na namin ito sa kaniya.
ani ni Zia sa isip niya.

lihim na tinatago lang ni jane lahat ng emosiyon niya sa iba dahil ayaw niyang magmuk-
-hang kawawa sa harap ng iba.

imbis na umiiyak siya,dinadaan niya ito sa pagiinsayo, dahil sa
kagustohan nitong mahuli ang
taong pumatay sa pinakmama
hal niya.

Ayos lang siya, ang kailangan lang muna natin ngayon ay ang hayaan siya"
nagaalalang sabi ni Crystal.

this is the only way that we can help her.

ang hayaan sa oras na ito, kailangan niyang ilabas ang lahat ng emosiyon na matagal
na niyang kinukulong.

sana balang araw bumalik na sa dati si Jane,at mapatay ang lahat
ng gustong pamatay sa kaniya.