NARE (Aşık Mafya SERİSİ)

18- Saklı Ada

Bölüm şarkısı: Hemsaye- Fısıltı

Süprizzz...Annaamm sizi çok özledim.. Mendil please..

Şu sıra bazı şeyler yazmamı engelliyordu bebeklerim. Ben panomda kendimi açıkladım. Beni mazur görün lütfen ama bölüm günlerini felan söz veremem. Çünkü yetiştiremem. Bu bölüm bile kısa. Ama bu güne özel atmak istedim.

Ve kim diye sormayın ama dua edin olur mu benim için? Birine kavuşmayı çok istiyorum..Amin.

Oruç tutan tayfa, Allah kabul etsin güzellerim. İftara kadar sabredin.. Tutmayan tayfa? Tutanlar zaten sizi yorabilir zhamhzkajz kolay gelsin..

Hadi bakalım. Oy ve yorumları unutmayın..

İyi okumalar çiçeklerim❤🌺

(Buraya bir narçiçeği alalım↙)

🌺

Kelimler bizimle dans ediyordu.

Kelimler bizimle oyun oynuyordu.

Ve bunu silecek bir silgi yoktu.

Yazılan bir kitap, mürekkebi tükenmeyen bir kalem vardı. Kalem huşuyla sayfaların üzerinde kayarken, zihnin bunu bir soluğun ciğerlere yerleşmesi gibi, gizli bir odaya saklıyor, kilidini o dipsiz kuyuya atıyordu.

Kuyu karanlığa gömülüyordu.

Bilmediğim çığlıklar zihnimde yankılanırken adımın haykırıldığını duyuyordum. Fakat tepki veremiyordum. Zihnim bir tusunamiyle iç içeydi. Ve ciğerlerim dumanla dolmuştu. Nefesim var mıydı?

Hâlâ yaşıyor muydum?

Peki, bu kıpırdayan benim vücudum muydu?

"N..Nare."

Göğsüm cayır cayır yanarken bir an hiçbir şeyi algılayamadım. Saniyeler sonra biri başımı kaldırdı galiba. Tenimde hissettiğim sıcaklık beni birazda olsa ayık kalmaya iteliyordu. "Narçiçeği'm.." Bu ses? Ürkütücü adam.

Nefeslerimin son çırpınışların da, zihnim çamur atılmış bir su gibi bulanık olsada, nerede duysam tanırdım. Bu ses, içimde bir yerlerin çok acımasına sebep olan adamındı. Nasıl tanımazdım ki?

Kulağıma fısıltılar geliyordu. Gözlerimi açıp bakmayı, dudaklarımın aralanıp konuşmasını çok istedim. Çabaladım. Ciğerlerim yanıyordu. Gözlerimin damarları sızlıyor, zihnimi şoka uğratıyordu. Ama çabaladım. Aralık dudaklarıma sızan soğuk cisimle, saniyeler sonra çabalarıma yardımcı olduğunda inleyerek ona sıkıca tuttundum. İlacım? Oysa ki öleceğimi sanmıştım burada. O gelmeseydi eğer..

"Dayan güzelim. Geldim ben meleğim..Geldim ben korkma. " Alnımda sıcak dudakları hissettiğimde aldığım soluğu sımsıkı sarmalamıştım. Omuzlarım, hıçkırıklarımla sarsılıyordu. "Ömrüm benim." Başımı göğsüne iyice yasladığında kolları arasında havalandım. Sadece ona sığındım. Titriyordum. "Korkma. Gidiyoruz buradan."

Koşar adım yürümeye başlarken az önce öleceğini düşünen zihnim, kıyıya vurmuş, gerçeklerin somutluğunu algılıyordu. Ölecektim ben. Ölecektim ve abim bensiz kalacaktı. O.. O bensiz yaşayamazdı ki. Boğazıma bir urgan gibi sarılan hıçkırıklarım şiddetlendi. "Te-teşekkür ederim." Kapalı gözlerimden süzülen yaşlarım göğsünü yuva bellemişti. Elimi titreyerek boynuna sardım ve yüzümü oraya gizleyerek şiddetle sarsıldım. "Nefes.. Nefes alıyorum!" Parmaklarım ensesine sıkıca kavradı. Ona sarıldım. Korkuyordum. Ve, birinin varlığına ihtiyacım vardı.  "Teşekkür ederim..Çok eşekkür ederim.."