NARE (Aşık Mafya SERİSİ)

11- En Güzel Uyku

Bölüm şarkısı: Cem Adrian& Ceylan Ertem- Bu Gece Uyut Beni

Merhaba çiçeklerim. Hadi bakalım alın size fırından yeni çıkmış taze bir Ömer Asaf ve Narçiçeği bölümü. Ehehhehe okuyun ve benide mutlu etmeyi unutmayın küserim baaakkkzjalhxkajzka

Bazı bölümlerin oyları yorumları çok az benim için bir el atsanız ne çok mutlu olurum bilemezsiniz.. ❤❤

BOYNUMDA BİR PAPATYA' ya ilk bölüm geldi...Orayada beklerim sizi❤

Oy ve yorumları unutmayın lütfen ❤❤

İyi okumalar narçiçeklerim ❤❤🌺...

(Bir narçiçeği alalım↙)

🌺

Adını bilmediğim kuşlar uçuyor üzerimde...
Turgut UYAR

Gerçeklerin, intihara teşebbüsü şeytan tarafından onaylanmış; melek tarafından mühürlenmişti. Minik bir zihnin en kuytu, en karanlık mahzenine kapanmış;
bilinmez bir zamanın özgürlüğüne hapsolunmuştu.

Ne hissettiğini bilmiyordu. Ya da biliyordu. Kızgınlık. Şaşkınlık. Ve, geçmeyen korkusu.

Kızgındı; çünkü hala yüzünde maskesi olduğu için yüzünü bile göremediği bu adam, babası hakkın da böyle adice bir şekilde bahsetmişti.

Şaşkındı; çünkü bu sorunun nereden çıktığını, neye dayanarak böyle sorduğunu bilmiyordu.

Korkusu ise; hâlâ bu adamın alışılmayan varlığınaydı.

Sonu belli olmayan, çıkmaz bir sokağa girmiş gibi hissediyordu genç kız. Ömer Asaf'ın, çatısın da yaşamak isteyeceği kaşlarını çattı. Korkusunu silmeye çalışıyordu, çünkü biricik babası hakkında yersiz yersiz konuşan bu adama daha fazla müsamaha gösteremezdi.

O kim oluyordu ki?

Bir yabancı. Hiç.

Ömer Asaf'tan sanki kilometrelercesine uzak değilmiş gibi üzerinde durduğu yumuşak yatakta biraz daha geriledi. Göğsü aldığı nefeslerle inip kalkıyor berrak gözleri öfkesinden, korkusundan titreşiyordu. Ürktüğü adamın karanlık gözlerine baktı. "S-sen ne saçmalıyorsun? Benim babam bana sesini bile yükseltmezken, birde dövecek mi?" Başını inanmazcasına salladı, "Delirmişsin sen."

Korkusu söylemek istediği kelimelerin özgürlüğüne kilit vuruyordu. Hele de korktuğu gözlere açık açık bakarken konuşmak başlı başına sorun yaratıyordu kız için.

Ömer Asaf gür kaşlarını bilinmezlikle çattı. Akabinde dipsiz gözleri de kısıldı. Anlayamıyordu. Eğer kayınpederi olacak o adam kızına bağırmıyorsa bile narçiçeği neden öyle davranmıştı? Gözlerinden inci damlaları akmıştı. Dudaklarından kendisini ateşlere atan cümleler dökülmüştü. Neden olmuştu peki bunlar? "Bana yalan söylemediğine emin misin meleğim?"

Aslın da kızın gözlerinden bile anlamıştı doğruyu söylediğini, ama yine de sordu.

Genç adamın kaşlarını çatışını gören Nare korkmuş her hareketine tetikte bekliyordu korkuyla. Ömer Asaf'ın aşkını daha bilmiyordu o. Ah bir bilseydi.. Gözü kapalı, sırtını bir ona döner, her hareketini güvenle, özlemle beklerdi. Ömer Asaf, herşeyin sırayla olacağını bildiği gibi, bunuda hevesle bekliyordu.

Önce narçiçeği kendisine alışmalıydı..

"Yalan söylemiyorum ben!" Ömer Asaf'a seyirlik bir manzara sunarcasına küçük suratını buruşturmuş, dudakları büzülmüş, burnu meydan okuyan bir çocuk gibi havaya dikilmişti Nare'nin.