Chapter 35
I woke up late. Napasarap iyong tulog ko and I forgot to set an alarm. Late na tuloy ako sa klase.
Walang first subject sina Love at Faith kaya ako lang mag-isa ngayon. Mabilis akong lumabas ng sasakyan papunta sa classroom. Muntik pa 'kong madapa dahil naapakan ko ang sintas ng sapatos kong hindi pala maayos. I had to do it so fast kasi late na ako sa klase.
Nang matapos sa pag-aayos ng sintas ay nag-angat na ako ng tingin saka inayos ang bag kong nasa balikat ko.
That's when I noticed people are staring at me.
Bigla akong kinabahan.
Bakit sila nakatingin sa akin?
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad, like it doesn't affect me. May klase pa ako!
Hindi ko na lang iyon pinansin saka nagpatuloy lang sa paglalakad. Pero habang naglalakad ay mas lalong napapatingin sa akin ang mga estudyanteng nadadaanan ko. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Bigla ring nanlamig ang mga kamay ko.
Paakyat na 'ko sa stairs when someone dragged me to the hallway. I was about to slap whoever it was, but then I saw Clarisse and Lio.
There was something in her face as she dragged me carefully palabas ng building. Nakasunod lang sa amin si Lio.
Right there, I knew there's something wrong.
Hindi na ako umangal at sumunod na lang kay Clarisse. We reached the parking lot where I parked my car. Nandoon rin sina Love at Faith na parehong nakasandal sa sasakyan ko.
When my sisters saw me ay agad silang lumapit sa akin and asked for the car key. I gave it to Love and she tossed it to Lio na nasalo naman ni Lio saka mabilis na lumapit sa sasakyan para mabuksan 'yon. Sumunod naman si Clarisse na sa harap rin umupo. My sisters urged me to get inside the car.
Nang makaupo na kami sa backseat ay agad pinaandar ni Lio ang kotse.
"Pero diba may klase pa tayo..." I objected. Hindi kami pwedeng mag-cut ng classes.
I saw Clarisse turning to face me. "Walang pasok. May activity sa AVR. Mamaya pang 1 resume ng classes."
"Bakit-"
"I think the whole school already know," Faith suddenly said.
My heart began beating so fast again. "About what?"
"About you and Sir Troy," Love answered. I froze.
Hindi agad ako nakapagsalita. My mind wandered somewhere else.
How's Troy?
Alam na niya kayang alam na rin nila?
What is he doing now?
What are we going to do now?
"I knew this would happen," narinig kong sabi ni Faith saka nagbuntong-hininga. "But we can't deny nor confirm it," she added.
"Eh anong dapat gawin?" Love asked.
"Ikaw, Hope, anong gagawin mo?" Tanong ni Clarisse.
"I don't know..." I murmured. Because I really don't know. Wala pa sa huwisyong mag-isip ng utak ko. Like it just stopped functioning.
"You can't show them you're affected about it, Hope. I guess mas mabuti kung papasok ka pa rin," Faith said. Kita ko ang pag-aalala sa mukha niya. Pansin ko ring hindi rin siya masyadong nakapag-ayos na para bang nagmadali siyang pumunta dito. Nilingon ko rin si Love and she also looks so stressed. Pakiramdam ko dinadamay ko sila sa gulong napasukan ko. I felt guilty.
