Kızıl Bücür | Texting

24•

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bilinmeyen : Cidden gittin köpeğin sırtına çıkıp deh götür beni mi dedin?

Berna : Evet fğskdmjdşwğwispeks

Bilinmeyen : Ben nasıl bir kıza aşık olmuşum...

Berna : Beğenmiyorsan kapı orda gidebilirsin.

Bilinmeyen : Ne münasebet. Ben seni her şeyinle seviyorum. En çok da sana sarılıp öpemediğim için.

Bilinmeyen : İmkansızımı seviyorum sence?

Berna : Hayır. İmkansız diye bir şey yok. Eninde sonunda o imkansız dediğin şey yanında olur ;')

Bilinmeyen : Senin için hint kumaşı bulurum.

Berna : Abartma ŞDOSÖJDÖZÖSLDLŞSPEŞDPW

Berna : Kendimi ilk defa değerli hissettim. Sağ ol bilinmeyen :')

Berna : Peki cidden ne zaman karşıma çıkıcaksın?

Bilinmeyen : Peki bu kadar çok merak ettin. Bende artık dayanamıyorum.

Bilinmeyen : Kartepede yanına gelicem olur mu?

Gözlerim kocaman açılmış ekrana baktım.

Berna : Evet evet olur.

Berna : Ben şimdi, annemlerin yanına gideyim. Görüşürüz ^^

Hemen sobbetten çıkıp, aşağıya indim. Tam mutfağa giricek iken annem ile babam'ın konuşmasını dinlemeye karar verdim.

"Berna'yı istiyorlar."

"Olmaz Rıza! Vermem Berna'yı."

"Bende istemiyorum. Ama onlar biyolojik annesi ile babası."

Saçmalık. Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde alt dudağım titremeye başlamıştı.

"Rıza! Asla vermem diyorum. Ne şimdi mi akıllarına geldi kızı olduklarını? Sakın bir daha onlarla görüşme."

Dudaklarımı birbirine bastırdığımda, gözümden akan bir damla yaşı elimin tersiyle sildim.

"Sahra, en azından Berna'ya söyleyelim?"

"Hayır. Bizi istemeyecek. Ya giderse o da?" Dedi annemin sesi titrerken. Ya da beni evlatlık edinen kadının. Mutfağa girdiğimde annemin yanına oturdum.

"Onlarla görüşmek istemiyorum. Siz beni büyüten kişilersiniz. Asla bir daha evde onların adını veya birşeyini duymak istemiyorum." Hıçkırmaya başladığımda, annemin kollarına girdim.

"Kuzum benim. Sakin ol. İstersen her şeyi anlatabiliriz?"

Kafamı onaylamazca salladım. "İstemiyorum. Siz benim annem ile babamsınız. Sizi çok seviyorum ve bu böyle devam edicek." İkisine sıkı sıkı sarıldığımda ağlamam daha çok şiddetlenmişti. Asla güçlü bir kadın değil güçsüz ezik her zaman dışlanan kadın olmuşumdur.

Yarım saat kadar beraber ağladığımızda, gözlerimin Ela'sı kanlanmış, Göz altlarım şişmişti.

Aynadan kendime baktığımda boğazıma sanki bir yumru oturmuş, yutkunamıyordum. Sanırım astımım tutmuştu.

Boğazımı tutarken derin nefes almaya çalıştım. Kenardaki astım ilacımı aldığımda, boğazıma sıkıp dolabıma tutundum. Fazlasıyla halsizdim. Yavaş ve minik adımlarla yatağıma yattığımda boş gözlerle tavanı izliyordum.

Telefondan bir şarkı açtığımda gözlerimden yaşlar akıyordu.

Gözyaşlarım yanaklarımdan dudaklarıma ve ardından boynuma aktığında şarkıya sessizce devam ediyordum.

"Karanlıktan gelicekler
Önünde dikilecekler
Sarı sarı, dişleri olucak
Sivri pencereleri olucak
Yakalayacak sanıcaksın
Ama hep sen kazanıcaksın

Ben sana, koşmayı öğreticem
Içinden gülmeyi öğreticem."

"Öğrenemedim."

"Yalanlar söylicekler
Sözlerinden dönecekler
Buzdan kalpleri olucak
Acı sözleri olucak
Yaralicak sanacaksın
Ama hep sen kazanacaksın

Üstlerine, gitmeyi öğreticem
Düşünce, kalkmayı öğreticem

Bazen de, susmayıp, bağırmayı
Utanmadan hüngür hüngür, ağlamayı"

Bu şarkıyı, annem karşıma geçmiş birlikte söylerdik. Şarkının ilk çıktığı zaman tabi...

Bana her zaman doğru yolu gösteren bir kadın olmuştu.

Beni fazla kısıtlamaz, her şeye mümkünce izin verirdi.

Kafamı salladığımda yana doğru dönüp kafama kadar yorganı çektim.

Sanırım biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.

Doğru yolu bulmam gerek.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bölümü sanırım ağlayarak yazdım :')

Berna'nın durumu hakkında düşündükleriniz nedir?

Sizce gerçek anne ve babasının yanına gidecek midir?

Kitaba ekşın katmak çok hoş oldu. :')

Oy ve yorum?

Cidden böyle devam ederse sınır koyucam. Bir bölümü 80 kişi oyluyor 20'si oyluyor.

İnstagram : ireeemay.l