✯ 2304 ✯ ✓

✯ Hoofdstuk 4

𝕋his is it, the apocalypse

De sfeer tussen beide was veranderd terwijl ze ook de terugtocht zonder een woord te wisselen aflegden. De lucht tussen hen voelde gespannen. Ondanks dat ze beste vrienden waren, hadde ze een hoop geheimen voor de andere. Zowel Evron als Connor had niet de intentie om de andere uit te vragen waardoor de onuitgesproken woorden wogen als hete kolen. Sommige zaken besprak je niet op een twee drie, zelfs niet als de anderen je beste vriend was. Ook was het algemeen bekend dat de straat oren had, je wist nooit wie er mee aan het luisteren was. De plek waren ze waren mocht dan verlaten lijken maar schijn bedriegt. "Euhm Evron?" Het was de stem van Connor die als eerste de stilte tussen hen beide onderbrak. Toch schudde deze enkel met zijn hoofd: "Niet hier Connor, niet hier." Meer volgende niet en Connor had wel door dat hij niet verder moest vragen. Een korte knik zorgde ervoor dat het gesprek weg stierf. De tas met daarin het boek was stevig onder zijn arm geklemd, alsof hij bang was om het kwijt te raken.

Ook Evron had zijn tas in zijn hand, het handvat omvatte hij stevig waardoor zijn knokkels wit zagen. Om de zoveel meter keek hij om zich heen, alsof hij naar iets op zoek was. Ze waren de straat nog niet uit of Connor had het zwijgen alweer opgegeven en keek Evron vragend aan: "Wat is er? Zie je iets?" Echter kreeg hij enkel een gesis dat hij moest zwijgen als antwoord, al duurde dat niet lang voor hij ook dit voornemen weer liet varen: "Evron! Geef nu eens antwoord! Wat is er aan de hand?" De zucht van Evron zei echter meer dan de blik die hij Connor schonk maar deze kruisten enkel koppig zijn armen voor zich.

"Goed dan" zuchtte Evron na een lange tijd: "We worden volgens mij gevolgd maar helemaal zeker ben ik het nog niet." Door die woorden werden de ogen van Connor zo groot als schoteltjes maar voor hij zijn vragenvuur kon afvuren ging Evron weer verder met zijn uitleg: "Nee ik weet niet wie ze zijn, ik weet alleen dat het meer dan een iemand is. Waarschijnlijk kan het ook niet veel goeds betekenen en nee vraag me ook niet waarom ik dit niet weet." Daardoor stond Connor even met zijn mond vol tanden aangezien dat exact de vragen waren geweest die hij had willen stellen, om zichzelf toch een houding te geven besloot hij toch nog een vraag te stellen: "En?"

Even trok Evron een wenkbrauw op door de vraag: "En dat is niet goed." Het klonk droog, alsof hij het aan een kleuter aan het uitleggen was. Iets dat hem een boze blik van Connor opleverde maar gelukkig voor hem besloot Evron weer verder te gaan met zijn bedenkingen te delen: "We zijn niet geregistreerd weet je nog? Ze nemen ons meteen mee naar een opvoedkamp voor jongeren zonder ouders of we worden op een of andere lijst gezet! Is dat wat jij wil dan? Het enige wat ze in die kampen doen is ons peilen en ons klein houden, de wet van de sterkste en de zwakste?" Evron had een bezorgde grimas op zijn gezicht terwijl hij de situatie probeerde in te schatten. Hij moet kiezen voor waar zij een voordeel konden halen en dat was uit de handen blijven van een mogelijke achtervolger. Als er iets gevaarlijker was dan een vijand dan was het wel een onzichtbare vijand.

Connor zelf besloot gewoon te knikken, het had geen zin om er tegenin te gaan. Zelf wist hij heus ook wel welke risico's er allemaal waren. De kampen waar Evron het over had gehad waren eigenlijk de scholen maar het was algemeen geweten dat deze hun nut verloren waren. Het enige nut dat ze nog hadden was als een manier om de bevolking onder duim te houden. Wie erop zat werd in de gaten gehouden bij elke beweging en ouders werden mak als lammetjes als ze wisten dan hun kinderen in de macht van de regering was. Toch waren er nog altijd genoeg die er vrijwillig naar toe gingen. Anderen doken onder, net als Connor en Evan. Ze hadden de verplichte registratie weten te omzeilen waardoor ze bijna niet bestonden. Het leven was een stuk moeilijker zo maar wel een stuk veiliger, veilig om niet opgehaald te worden. In hoeverre je dat als veilig kon zien. Er waren genoeg mensen die in ruil voor een beloning op zoek gingen naar onderduikers die niet op de lijst stonden. Om zichzelf en hun gezin te beschermen waren mensen immers tot veel in staat.