✯ 2304 ✯ ✓

✯ Hoofdstuk 15

𝕋here's nothing left to say now

Waar ze zo eenvoudig binnen waren geraakt doordat Jada hen had geholpen achter de schermen, dreigde alles nu net op het laatste moment toch volledig in het honderd te lopen. Alle vier stonden ze voor blok. "Waag het niet jullie gave te gebruiken", klonk het dreigend: "Een verkeerde beweging en ik schiet de kleine neer." De man had schijnbaar geen idee wie ze waren maar voor Evron was het wel duidelijk dat er met de kleine naar Dana werd gerefereerd. Ook zij scheen dat door te hebben want ze schonk de man een vernietigende blik. Dana had er immers een hekel aan om kleine genoemd te worden. Als de loop van het geweer niet op hen was gericht, bedacht Evron dat het best nog een lachwekkende situatie was. Dana was kwaad doordat de man haar kleine had genoemd, nog meer dan dat ze dat was doordat de loop van het pistool haar kant op wees. Nu was er echter teveel waar Evron zich zorgen over maakte waardoor het lachen hem al snel verging.

De situatie zelf bleek echter van kwaad naar erger te gaan toen een bekend figuur naar buiten toe liep. "Stop!" weerklonk de bekende meisjesstem die Evron zachtjes in zichzelf deed vloeken. Jada was naar buiten toe gelopen. Hij voelde Connors ogen in zijn rug branden terwijl zijn vriend hem zachtjes porde maar Evron weigerde om te kijken. Ook Dana en Evan waren zachtjes aan het fluisteren door haar verschijning op het strijdtoneel. Evron had immers nog niet de kans gehad om hen ook maar iets te vertellen over wat hij had ontdekt en zijn gesprek daarna met Jada.

De man leek echter verveeld te zijn door haar komst en de vrouw met het pistool keek zelfs niet om. Zij was getraind om geen aandacht te geven aan stoorzenders en zich op een doel te focussen, nog steeds was dat Dana. De man zuchtte enkel: "Jada, ga terug naar binnen kind! Jij hebt hier helemaal niets te zoeken, laat het aan de specialisten over. Zij hebben niet gefaald in hun opdracht. Waarom ben jij ook niet aan het werk", klonk er kort en allesbehalve vriendelijk. Echter wist Evron dat dit foute boel was terwijl hij niet zo zachtjes op zijn lip beet.

Het duurde dan ook niet lang voor er reactie kwam vanuit de twee anderen. "Wow wacht wat?" het was Evan die als eerste had gesproken: "Wie is Jada? Lynn? Wat bedoelt die man daar nu? Wat voor werk was je aan het doen? Hoe kom je zelfs vrij! We hadden je nog niet kunnen vinden! Waar was je zelfs?" Dana leek eerder geschokt, alsof zij sneller dan haar broer doorhad wat de man allemaal bedoeld had. Lynn haar blik was echter naar de grond gericht, of eerder Jadas blik herstelde Evron zichzelf. Op die manier slaagde hij er niet in om oogcontact te maken met het meisje. Zijn blik dwaalde af naar de man die een grijns rond zijn lippen hadden. Foute boel wist hij, dit was niet de manier waarop hij had gehoopt om de anderen op de hoogte te stellen.

Vertrouwen was in deze tijden erg belangrijk, dat wisten Zij ook. "Ja Jada", klonk er dan ook grijnzend van de man terwijl hij Evan aanstaarde. Alsof hij het leuk vond om hem op deze manier te kwetsen. "Jada is een van onze trouwste werknemers! Wat goed van haar hé? Oh heeft ze jou dat helemaal niet verteld dan?", ging hij gespeeld verbaasd verder maar de sarcastische toon was onmisbaar in zijn stem. Het liet Jada haar mond open vallen doordat er toch een compliment in de woorden had verscholen. Meteen wist Evron dat de man dit waarschijnlijk alleen maar zei om Evan kwaad te maken.

Een techniek die scheen te werken want met een open mind bekeek de jongen het meisje. Kort vroeg Evron zich af of hij ook zo naar Jada had gekeken toen ze hem alles had verteld. "Wacht jij?" klonk er verbaasd en radeloos. Smekend keek hij haar aan, alsof hij wou dat het meisje en de rest in de lach zou schieten om te vertellen dat het allemaal maar een grap was en dat Lynn hen niet had verraden.

Zijn zus daarentegen wierp Lynn een woedende blik toe terwijl ze een stap dichterbij zette. Iets waar Evron nog steeds niet toe in staat was maar hij had geen kans om het haar te vragen. "Ik wist dat je niet te vertrouwen was!" gilde Dana luid: "Hoe jij jouw aan mijn broer opdrong? Schaam je jouw niet? Hoe kon je!" Of het ook door Dana's leeftijd was wist Evron niet maar Jada leek nog harder gekwetst door de woorden die uit de zesjarige haar mond waren gekomen.