✯ 2304 ✯ ✓

✯ Hoofdstuk 9

𝕊o if the last thing that I do

Het was te laat om nog weg te rennen, veel andere opties hadden ze niet. Terwijl de anderen naderden nam Evron ze goed in zich op. Het konden alleen maar Zij zijn, wie anders zou zich in zulke groepen zo gecoördineerd kunnen verplaatsen? De vrouw die hen had gehoord en daarna alarm had geslagen, had een stap opzij gezet om een man door te laten. Aan zijn houding te zien had hij de leiding over deze groep, anders hadden zijn eretekens zijn rang wel weggegeven. De man was ook de eerste die het woord nam: "Geef jullie over en de gevolgen zullen klein zijn. We weten dat jullie er alle drie zijn dus probeer maar niets uit te halen! We houden jullie in de daten!" Zijn stem galmde over de open plaats maar het enige wat Evron voelde was opluchting. Hij had immers drie gezegd en geen vijf, Connor en Dana waren onopgemerkt gebleven en hopelijk daardoor ook veilig. Lynn, Evan en hij zaten daarentegen wel in de problemen.

Echter zorgde de situatie er alleen voor dat Evan weer zijn mond open deed: "Oh ja? En hoe weten jullie dat dan zeker? Ik geloof er niets van!" Zijn toon klonk vijandig waardoor Evron zich moest inhouden om hem niet het zwijgen op te leggen. Als Evan gezwegen had, dan hadden ze zich er misschien wel kunnen uitpraten. Dan hadden ze kunnen vertellen over het feit dat ze gewoon verdwaald waren. Nu de toon gezet was konden de anderen ieder moment aanvallen en hen als een bedreiging beschouwen. Wel kwamen ze alle drie nu overeind en in het zicht. De man had gelijk, ze wisten dat ze er waren. Nu ze goed zichtbaar waren voor de anderen, kon Evron voor het eerst ook deftig een blik op de tegenstanders werpen. Ze waren maar met zes waardoor hij even moest fronsen. Evron meende namelijk dat hij er daarnet meer had geteld. Waren er daarnet niet meer geweest?

Echter werd er maar weinig gereageerd op Evans antwoord en leek de groep helemaal niet van plan om aan te vallen, nog niet dan toch. De man knikte echter naar de vrouw die hen als eerste gehoord had. Of ze de knik beantwoorde was vanop de afstand waar ze stonden niet te zien maar nu was zij degene die tot hen sprak. "Evan Herrick! Je ben jij ons bekend! Waar is je zus?" galmde nu ook haar stem waardoor Evan wit wegtrok en de groep mogelijk nog bozer aanstaarde. Door over zijn zus te beginnen hadden ze Evan zijn zwakke plek goed weten te raken en het gevecht was nog niet begonnen.

Door wat er gezegd was, balde Evan zijn vuisten en leek zijn rationeel denkvermogen te verliezen. Dat was waarschijnlijk ergens ook de bedoeling geweest, met woorden kon je soms meer bereiken dan met een aanval. "Mooi kunstje van jou! Maar we winnen dit toch hoor! Jullie zijn degene hier die zich uit de voeten mogen maken en dan zullen wij wel mildt voor jullie zijn hoor je dat?" Zijn woorden zorgde juist voor gelach bij de zes andere waardoor Evan mogelijk nog kwader werd en Lynn snel naar voor stapte om een hand zijn arm te leggen. Hij leek er wat door te kalmeren maar Evron vroeg zich af hoelang dat zou werken. Niet lang gokte hij maar hopelijk lang genoeg om een andere oplossing te kunnen bedenken.

Het gelach hield op en de vrouw leek haar lachtranen weg te vegen maar Evron zag heus wel dat die er niet waren en het gebaar er alleen was om Evan nog meer te gaan uitlokken. Aan de manier waarop Evan zijn spieren aanspande bleek het te werken maar de vrouw ging alweer verder terwijl ze naar de vijf anderen wees: "We moeten voor jullie oppassen? Wat een goede grap! Tel maar eens opnieuw, we zijn met dubbel zoveel als jullie drie. Jullie hebben geen schijn van kans hoor je?"

Lynn was net te laat toen Evan naar voren schoot: "Ik moet opnieuw tellen? Naar mijn weten is zes gedeeld door twee nog altijd- AUW!" Evan had bijna de twee anderen verraden maar Lynn had hem een niet zo subtiele schop verkocht om hem te laten zwijgen terwijl ze hem dodelijk aankeek waardoor de jongen weer besloot te zwijgen en zij haar nu naar de anderen draaide met dezelfde dodelijke blik.

"De helft van zes is drie ja" vervolgde Lynn met de nadruk op drie alsof ze Evan wou laten hertellen en het afschuiven op een telfout. Haar blik bleef dreigend terwijl Evan bleek door te hebben wat ze bedoelde. Om van de blik af te komen besloot hij snel zijn korte staart te hermaken die zijn donkerblonde haren achter zich hielden. De kappers waren uiteraard al jaren gesloten. Even keek Evan opzij naar Evron die onmerkbaar knikte. Connor en Dana waren niet gezien en hopelijk verstopt. Het kon alleen maar in hun voordeel spelen dat ze dat zo lang mogelijk bleven. Ook als dat betekende dat ze veruit in de minderheid waren.