Miranasa: Unang Kabanata[COMPLETED]

Unang Kabanata

"KITANO!!! GISING NA! ANO BA ANG BATANG IRE NAPAKATAMAD." sigaw ni tiya Josefa

"Kitano magising ka na huwag mong painitin ang ulo ng iyong tiya." Sambit naman ni papa na napadaan sa pinto ng kuwarto ko

"Opo, eto na po." Sabi ko at nagising na

Nagunat-unat ako ng katawan saka binigyan ng pagkain si pita. Si pita ang alaga kong pusa, nakita ko siyang pakalat-kalat noon kaya inampon ko siya.

Napaka aga pa ngunit nagkalat na ang mga taong animo'y nasunugan sa mga dalang mga gamit. May gaganapin kasing kasiyahan sa bahay ng Gobernador ngayun kaya naman lahat gumagalaw.

Papunta ako sa batis upang kumuha ng tubig pampaligo nang makasalubong ko si mang episaryo

"Oh hijo mukhang di ka pa handa sa gaganaping kasayahan ah." Sambit ni mang episaryo

"Siya nga po, papunta po akong batis upang magsalod ng tubig." Sabi ko naman

Pareho kaming dumiretso sa kanya-kanyang paparuonan. Habang naglalakad naman naririnig ko ang tilian at usapan ng ibang babae.

Uuwi kasi ang anak na lalaki ng gobernador na nag-aral sa estados unidos. At ang kasiyahang gaganapin mamaya ay upang pormal siyang ipakilala sa mga nasasakupan ng kanyang ama.

Para sa akin wala namang espesyal sa araw na ito gayun din sa anak ng gobernador kaya sinadya ko talagang di magising ng maaga.

Di ko maintindihan kung bakit ang taas ng tingin ng mga kasamahan ko kay jallente. Jallente Escovar ang mukhang bibig ng lahat ng tao sa bayan, maaring mas maraming naituturo sa estados unidos na mga asignatura kesa sa mga paaralan dito sa pilipinas ngunit di naman siguro ito nalalayo sa itinuturo sa amin.

Si Jallente ang magpapatuloy ng mga nasimulan ng kanyang ama pagdating nito sa tamang edad. Di ko ito gusto, di ko alam paano kami papamunuan ng isang lalaking dayuhan sa sarili niyang bayan. Limang taon siya noong umalis siya dito sa bayan labing limang taon siyang nanirahan sa estados unidos ni hindi nga namin alam kung marunong itong magtagalog eh.

***

"Tiya ayaw ko nga sabing sumama aalagaan ko na lamang si pita dito sa bahay kayo nalang ni papa ang pumunta." Sabi ko kay tiya josefa

"Hindi pwedeng wala ka roon, ipapakilala kita sa anak ng mga kaibigan ko baka doon ka pa makahanap ng iyong nobya." Sabi ni tiya josefa at humalakhak

"Alam mo Kitano ako'y tumatanda na gusto ko pa makitang lumalaki ang aking mga apo. Kelan mo ba ako bibigyan ng apo?" Tanong naman ni papa

Wala akong nagawa kundi maggayak ng magara at sumama sa kasiyahan dahil aasarin nanaman ako nila papa at tiya ng kung ano-ano. Kako magandang lalaki naman raw ako ngunit wala pa ding nobya, tinatanong pa ako ni papa kung paminsan kung lalaki ba raw ako.

Syempre naman lalaki ako, di ko lang talaga nahahanap ang babae na mamahalin ko. Gusto ko ng babaeng simple kung mangarap, yung gugustuhin yung buhay na gusto ko rin. Marami namang mga babaeng maganda sa bayan namin na ipinapakilala ni tiya ngunit wala akong magustuha. Kung hindi naglalagay ng mga kolorete at nagsisigarilyo ay mga babaeng mahiyain naman na tindig palang halatang nagmula sa mayamang pamilya.

Ayaw ko ng ganoong klaseng babae. Di ko naman sinasabing kinamumuhian ko ang mga mayayaman dahil para ko na ding kinamuhian si papa. Ngunit gusto ko talagang mamuhay ng payapa at simple kung hindi lang ako ang nagiisang anak ay matagal ko na sanang binalak na magsimula ng sariling buhay sa taas ng mga bundok.

"Oh Kitano maghanda ka na bubuksan na nila ang pinto hudyat na pwede na tayong pumasok." Sabi ni tiya josefa

Pagpasok namin sinalubong kami ng makukulay na bulaklak at magagarbong palamuti na nakasabit sa paligid ng bahay. Isang tingin palang halatang-halata na galing nga mismo ang pamilyang ito sa mayayamang angkan ng pilipinas. Napuno ang bulwagan ng mga lalaki at babae na nakasuot ng magagandang gayak.