badboy/criminal

01.

Kate pov:

'Laat me los.' 'Nooit.' riep June. 'Toe nou June!' 'Geef het toe.' Ik wilde het niet toegeven, ik was wel slimmer dan dat. Ze duwde me tegen de grond. 'Zeg het' 'Nee!' Toen ik uit haar houdgreep probeerde te ontsnappen hielt ze me steviger vast. 'Oke oke, je bent ge-wel-dig.' 'en?' Ik dacht na. 'De beste vriendin die iemand zich ooit kan voorstellen.' Ze keek tevreden en bevreidde me eindelijk uit de handgreep. We schoten in de lach.

June is mijn beste vriendin. Waarom? Zou je je afvragen. Nou dat komt omdat ze super cool is. Ze durft alles en omdat ze net als een zus voor me is. Een oudere zus, om precies te zijn een maand ouder.  We waren al vriendinnen vanaf de kleutertijd, en dat is eigenlijk nooit verandert. Ze woont hier gewoon, ze is hier elke dag. Ze eet hier en slaapt hier. Ik ken elk kleine detail van haar leven en zij alles van het mijne.

Ze lag op haar buik op mijn bed en pakte de laptop. Ze keek me strak aan en draaide met haar ogen. 'Wat?' Ik keek haar vragend aan en ze schonk me een glimlach. 'Je hebt het nieuws nog niet gehoord hea?' Mijn gezicht bleef een groot vraagteken. 'Nope... Welk nieuws.' 'Er komen badboys naar onze school.' Ik schrok. 'Badboys?' 'Ja badboys.' Haar ogen glinsterde en ze keek me stralend aan. 'Misschien zijn ze wel super knap. 'Het zijn niet voor niets badboys.' Zei ik aarzelend. Ze glee van mijn bed en kwam naast me zitten. 'Maak je niet druk, hoe bad kunnen ze nou werkelijk zijn.' Ik schudde mijn hoofd. Mijn gedachten dwaalde langzaam af.

'Ik hou van je.' De woorde galmde door mijn hoofd. Ik kon zijn gezicht nog vaag schetsen. 'Ik ook van jou.'

Ja je kunt zeggend dat ik niet zo'n goede herineringen heb aan welke mogelijke boy dan ook. Mijn ex was geen lieverdje, ookal leek dat wel zo. Hij was anders dan hij zich voordeed. Hij was altijd lief tegen me, en was de beste leugenaar die ik ooit had ontmoet. En ik trapte er zo keihard in dat toen ik hem met een ander meisje zag in die auto, mijn wereld in elkaar zakte. Hoe hij daar in die auto zat, weet ik veel wat uit te spoken, met die blonde trut Jessica. Nadat ik ze betrapt had op een nogal awkward manier...

Ik trok de auto deur open en begon keihard te schreeuwen, maar omdat het pal voor het huis van Jessicas ouders was gingen de lichten in het huis aan en rende haar ouders over het grasveld. Ik sloop op dat moment snel weg en viel in de bosjes. De ouder van Jessica opende het portier van de auto en kregen de schrik van hun leven. Het enige wat ik kon doen was mijn lach inhouden. Jessica rende half naakt het huis in waarna Mijn ex, Mac maakte dat hij weg kwam en er vandoor scheurde. de dag erna hoorde ik dat beide waren verhuisd en ik heb ze nooit meer terug gezien.

'Gaat het wel?' Mijn ogen veraadde mijn gedachten en natuurlijk kende June het verhaal. ze herkende de blik en gaf me een knuffel. 'Hij is weg nou, dat soort jongens zijn er altijd. Misschien heb je wel gelijk en moeten we uit de buurt blijven.' Ik zei niks meer. Het enige wat ik kon doen was mijn tranen binnen houden. 'Dat hoop ik maar.' Piepte ik.

'Weet je, laten we naar starbucks gaan. Een beetje afleiding voor de laatste dag van de vakantie kan geen kwaad. ' Ze trok me overeind en ik liep mee. Een beetje tegenstribbelend. 'Wil je niet mee?' Ze keek me vragend aan. 'Jawel, je hebt gelijk.' Ze knikte trots. 'Ik weet het ik weet het, ik ben geniaal.' 'Jaja, zo kan die wel weer.' We kregen de slappe lach en liepen lachend naar de starbucks.

'Wat wil je Katee?' Ze riep me terwijl ik in de etalage mijn ogen uitkeek. Ik had een honger echt niet normaal. 'Een muffin.' Ze trok haar wenkbrauw op. 'Nu nog, het is al super laat.' Ik knikte. 'Ik heb honger.' Ze knikte instemmend. 'Doe maar twee muffins.' De vrouw achter de kassa keek vreselijk chagarijnig en tikte met haar lange nep nagels op de kassa. Ze haalde even een wenkbrauw op toen June haar indringend aan keek en ging vervolgens weer verder. 'Oke, dat wordt dan...'  Een aantal jongens kwamen binnen stormen en duwde June opzij. 'Ja babe ik wil gewoon een gratis starbucks. Dat krijg ik wel van jou hea?' Een jongen met prachtige bruine ogen stond veel te dicht bij de kassa vrouw en keek haar flirterig aan. Ze begon diep te blozen en ik zag dat ze even nadacht. 'Oke dan.' Ik keek mijn ogen uit. De vrouw lachtte. Serieus, naar ons kijkt ze chagarijnig en aan die goedkopen, wel knappe jongens geeft ze de starbucks gratis weg alsof het niks is. Ik stapte naar voren en liep naar een van de jongens. Hij had licht geverfd haar en donkere ogen. 'Zeg, wat denken jullie wel niet.' Hij glimachtte lief wat me verwarde en me even van mijn stuk bracht. 'Ik weet niet wat ik denk.' Ik keek hem boos aan. 'Wij stonden hier.' Zei ik. Hij knipoogde wat me liet blozen. 'Mogen we niet even voor.' Hij lachtte. 'Nee.' Ik keek hem in zijn ogen aan en probeerde zelf verzekerd over te komen, wat volgens mij echt fataal mislukte. 'Heb jij even pech.' Hij liet mijn blik los en liep naar de jongen met de bruine ogen. Ze keken even allemaal naar mij. De jongens waren met zijn vijven en ze waren eigenlijk allemaal wel knap. De jongen met de blond geverfde haren grijnsde naar me en ik wist niet goed wat het betekende. De jongen met de bruine ogen keek me nog net wat langer aan. Ik keek met een nieuwsgierige blik terug en zag de jongen met het witte haar verbaasd kijken. Ik haatte hem, hij was zo'n mooi boy die dacht dat hij alles was. Ik kon die grijns wel van zijn gezicht af slaan.

Kian pov:

'Kian loop nou eens door.' Ik keek op van mijn telefoon scherm en keek in het boze gezicht van Jc. 'Rustig aan.' Zei ik en ik liep op hetzelfde tempo verder. 'Kian loop nou effe door, ik word gek van jou slome gedoe.' Dit keer was het Sam die comentaar op me had. We waren onderweg naar de starbucks en we hadden een drukke dag achter de rug.

We zijn er al. We kwamen vrij rumoerig binnen en drongen voor. Er stond een meisje vooraan in de rij die verschrikt opzij deinsde. Jc flirtte met het meisje achter de kassa zodat we gratis Starbucks konden krijgen. Opeens stond er een meisje voor me. Ze was vrij klein. 'Zeg wat denken jullie wel niet.' Riep ze naar me. Ik bewonderde haar zelfvertrouwen. De meeste meisjes durven me niet op deze manier te benaderen. 'Ik weet niet wat ik denk.' Zei ik plagerig. Ze keek me boos aan. 'Wij stonden hier.' Ze probeerde zelfverzekert over te komen, maar ik zag dat ze onzeker was over wat ze deed. Ik knipoogde naar haar om het haar nog moeilijker te maken. 'Mogen we niet even voor.' Ze bleef me boos aankijken, maar ik zag stiekem dat ze mijn lichaam beetje bij beetje opnam. 'Nee.' Zei ze vervolgens. Oke, dat antwoord had ik zeker niet verwacht. Meestal heb ik ze na een knipoog. Ze had haar handen in haar zij en haar donker bruine ogen keken me aan. Haar lange bruine krullen lagen over haar schouders en haar haar wenkbrauwen stonden op onweer. Ik twijfelde even en dacht na over wat ik nu ging zeggen. 'Heb jij even pech.' Ik wist dat dit haar boos zou maken. Dat was gewoon precies mijn bedoeling. Ze keek me even verward aan en terwijl ik haar de rug toekeerde voelde ik haar ogen in mijn rug prikken. 'Hee jongens, dat meisje daar heeft een grote mond.' Jc keek haar even aan. Zijn blik was raar. 'Laat haar gewoon.' Zei hij vervolgens. Ik begreep het even niet, maar bleef toch in mijn rol. Ik bekeek haar vragende blik en beantwoordde het met een grijns.