badboy/criminal

48

Jc pov.

'Hoor je dat ook.' Fluisterde ik naar Mecie die me verbaasd aan keek. Ze keek op vanaf haar spiegeltje. Kian en Kate waren nu al een lange tijd weg, en er was niet bepaald een teken van leven. 'Moeten we daar niet heen?' Ze keek op en lachte. 'Nee, ze redden zich wel.' Ze keek weer naar haar spiegelbeeld en tuitte haar lippen. 'Ik weet het niet hoor..' Ze klapte het spiegeltje in en kroop naar me toe. Haar groen blauwe ogen glinsterde en ik moest erin kijken. 'Jc schatje, ik wil je zo graag op dit moment.' Het moest tot me doordringen wat ze nou net zei. 'Sorry wat zei je.' 'Ik wil je nu!' Ze riep het best hard en ze pakte me bij mijn blouse en trok me naar zich toe. Haar lippen waren vlakbij de mijne en ze ging met haar hand door mijn warige bos krullen. 'Ik weet niet of dit zo'n goed idee...' 'Ze dumpte je Jc. Ze liet je stikken voor je best vriend.' Ik keek naar grond en ze liet me langzaam los. 'Je bent zo knap Jc. ik wil je zo graag kussen op die mooie lippen.' Ik werd overspoeld en voelde mijn wangen rood kleuren. Ze kwam dichter bij en kuste me. Langzaam ging ze met haar hand onder mijn shirt. Ze gromde en ik voelde een raar gevoel. Ze maakte de knoop van mijn broek open en ik hield haar tegen. 'Wat, heb je dit nog nooit gedaan.' Ik wilde haar niet vertellen dat ik een sukkel was die nooit iets had gedaan, maar toch deed ik het. 'Nee en ik wil het ook nog niet. Dit is niet echt het.. Moment.' 'Laat me raden, je valt nog steeds voor haar.' Ze sprak het laatste woordje vol walging uit en maakte zich los. Snel knoopte ik mijn broek weer dicht en hield mijn shirt voor mijn broek. 'Nee, dat is het niet.' Loog ik. Ik wilde haar niet leuk vinden, maar toch deed ik het. 'Je was toch vrienden met haar?" Zei ik verbaasd. Er verscheen een grijns op haar gezicht. 'Ja, dat klopt.' Zei ze raar. 'We helpen haar nu!' Ik wilde opstaan maar ze hield me tegen. 'Nog niet.' Ik maakte me los. 'Er is iets, ik weet het zeker.' Zei ik en ik duwde haar weg. Ze rolde naar achteren en keek me beledigd aan. Wat was er met haar aan de hand.

Kate pov.

Ik opende mijn ogen en schrok op. Wat was er allemaal gebeurt. Ik wreef in mijn ogen en voelde een harde koude vloer. 'Kian?' Zei ik zacht. Ik voelde aan mijn tanden die normaal aanvoelde. Wat! Ik kwam omhoog en keek om me heen. Alleen maar duisternis. Pure duisternis. 'Kian, ben je hier?' 'Kian is dood.' Hoorde ik een stem zeggen in het donkere gat van het donker. 'Niet waar, er was een drankje.' Riep ik uit. 'Dat drankje maakte je lam, en liet je slapen. Het was een hallucinatie.' 'Je bedoelt dat hij echt dood is.' Ik hoorde gekraak en ging snel op de grond zitten. 'Hij leefde nog even, hij had een druppel van het drankje binnen gekregen en heeft waarschijnlijk even hetzelfde gevoeld. Na een paar minuten waren jullie allebei knock out. Maar Kian voor het echt.' Mijn hart begon te bonzen en ik zocht naar de muur. Ik voelde de ijskoude muur en begon er tegenaan te slaan. 'Kian is dood?' Schreeuwde ik uit. 'En wie ben jij, weer iemand die tegen me liegt en daarna aan de andere kant staat.' Er was een stukje licht in deze hele kamer. En een schaduw die in de richting van het licht liep. 'Ricky?' Zijn ogen glinsterde en ik rende naar hem toe om hem te omhelzen. 'Wat doe je hier?' Ik zag dat hij moeite had om ook zijn verdriet binnen te houden. 'Ik wist van jullie plan, en ik wilde niet dat er iets met jullie zou gebeuren, maar het lijkt erop dat ik te laat ben.' Zijn stem trilde en ik ging met hem op de grond zitten. 'Ik kon het niet echt goed met Kian vinden, maar ik hielt van hem en ik wilde niet dat hij stierf.' Ik knikte en ik voelde een traan. 'Ik ook niet. Ik kan het niet eens geloven. Het is zo onecht.' Ricky knikte. 'Wat hebben ze met zijn lichaam gedaan. Levend begraven? Verbrand?' Mijn hele lijf trilde. 'Nee, ze hebben het ergens bewaard. Ik hoorde ze dat zeggen. Een van de mannen heeft het lichaam naar een soort ijskoude kamer gebracht.' 'Maar waarom?' Ricky haalde zijn schouders op. 'Ze hadden me ontdekt voordat ik dat kon uitzoeken. 'En mijn moeder..' 'Die is in een paar cellen naast ons.' 'We moeten iets doen. Kian kan niet dood zijn!' Dit kon gewoon niet. Een minuut geleden zag ik hem springlevend. 'Ik kan er niks aan doen Kate. Ik kan het ook niet geloven. Ik heb zijn lichaam zelf gezien.' Ik ging sneller ademen en mijn hoofd maakte overtoeren. 'Ik weet wat we moeten doen.' Zei ik zacht. 'Ik heb dit.' Ik pakte een speld uit mijn haar. 'Ik heb dit duizend keer in films gezien. Het moet zo ongeveer..' Ik peuterde het kleine speldje open en probeerde hem in het slot te steken. Ik bewoog heen en weer in de hoop dat het slot open zou springen. 'Het werkt niet chips.' Ricky liep naar me toe en nam het van me over. 'Je moet hem wat meer omhoog doen.' 'Ow yes.' ik sprong in zijn armen en gooide de deur open. 'Het is ons gelukt.

'Hallo is daar iemand.' Een zware stem galmde door de gang. Ik begon langzaam te wennen aan het donker en taste de verschillende cellen af. 'Mam.' Fluisterde ik. 'Kate.' Haar stem was luid en duidelijke en ik rende naar de plek toe. 'Mama zit je hier.' 'Ja ik ben hier.'

'Nu heb ik je.' Ik voelde twee stevige armen om me heen en probeerde me los te wringen. Ik trapte hem tegen zijn been en hij liet me snel los. Ricky kreeg de deur open en mama rende naar buiten. Ze omhelsde me en ik begon te snikken. 'Wat is er lieverd?' Ik kwam niet meer uit mijn woorden. 'Kian is.. Hij is..' Ik wilde het woord niet zeggen. Ik was bang dat als ik het zou zeggen het echt zo was. Misschien was er nog een kans. Misschien was hij ergens. Hij kon niet door zijn.

Jc pov.

Zodra ik het gebouw in was had ik spijt. Mecie was wel aantrekkelijk, kom op nou. Ze was evil man. Ze speelde een spel en ik vertrouwde haar niet, maar alsnog was ze erg aantrekkelijk. Ik kwam in een kamer terecht waar aan elke zeide wel een deur was. Wat had deze man met kamers. Wat had deze man met deuren. Ik hoorde stemmen en draaide me om. 'Hallo Jc. Wat leuk je weer te zien..'