badboy/criminal

02

Ik liet mijn vingers over mijn kleren gaan en zocht naar een geschikt setje. Ik voelde me gejaagd en had nog maar een paar minuten de tijd om kleding te zoeken. Eindelijk! Ik trok het shirt lomp uit de kast waardoor de helft van de kleren op de grond vielen. Snel duwde ik ze met mijn voet terug in de kast. Ik kleedde me vliegensvlug aan. Ik moest er geweldig uit zien, want vandaag kwamen de nieuwe jongens op onze school. Ik keek naar mezelf in de spiegel en rolde met mijn ogen. Mijn krullen lagen over mijn schouders en mijn net wat getinte huid kwam beter uit door het lichte topje. Ik glimlachten tevreden en rende naar beneden, nou ja, het was meer struikelen eigenlijk. 'Hee mam.' Mijn ogen gleden door de kamer opzoek naar mijn sleutels. 'Hee, moet je niet wat gaan eten.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik eet op school wel iets.' Ik pakte nog snel wat geld, vond mijn sleutel en vertrok naar school.

'Heeeee katiee.' Ik keek boos, ik haatte het als June me zo noemde. 'Hoi.' Zei ik licht geirriteerd. Ze glimlachtten breed. 'Vandaag is het zover, ze komen naar school.' Ik was eerlijk gezegd nog nooit zo nieuwsgierig geweest. We liepen opgewonden de school in en zochten ons lokaal.

Ik slikte, ik wist wel zeker dat mijn hart een slag had overgeslagen, want ik ademde enorm zwaar. Toen ik zag wie er naar binnen liepen kreeg ik een rilling over mijn rug. Nadat iedereen zat kwamen nog geen twee minuten later vijf jongens binnen. Ik herkende ze meteen. Blond, lang en donkere ogen. Die gast, die ik niet kon uitstaan stond oog in oog met me voor de klas. 'Hallo jongens, waarom zo laat?' 'Twee minuten bedoel je?' De jongen met de bruine ogen klonk brutaal. 'Jc, niet zo'n toon tegen mij.' De jongen met het blonde haar schoot in de lach. Het was een schattig geluid. Hij had me nog niet gezien, en zijn ogen waren nog geen een keer de klas in gegaan. 'Ow Kian, jij vindt dit overduidelijk heel erg grappig.' Aha, Kian dat is zijn naam dus. 'Vertel jij dan maar eerst iets over jezelf.' Een grijns kwam op zijn gezicht te staan toen hij me zag. Eerst dacht ik dat hij naar iemand achter me keek, maar toen kwam ik erachter dat ik achterin de klas zat en mijn adem stokte.

Een korte stilte...

'Ik ben Kian, Kian Lawley, en ik ben zeventien jaar. Ik ben blijven zitten en van mijn oude school afgestuurd, en nu zit ik hier op deze *!%$ school.' mijn ogen werden groot. Zei hij dat nou echt hardop, voor de klas. 'Ik wil dat nooit meer horen Kian.' De stem van de docent klonk luid en kwaad en zijn hoofd werd rood. 'Prima.' Ik zag dat zijn weerwoord het er niet beter op maakte. 'Zeg maar gewoon niks meer.' Kian keek hem uitdagend aan. De docent wierp zijn blik op Jc. 'Nou meneer Caylen, vertel het is.' 'Jc Caylen is de naam. Ben achteen.' Hij stopte. De rest van de jongens stelde zich ook voor, maar ik hoorde maar de helft van wat ze zeiden. Kian leidde me af, hij staarde me aan en likte zijn lippen. Ik moest er bijna van kokhalsen, wat dacht hij wel niet, ik kende hem niet eens.

'Hee schoonheid.' Alsof het al niet erg genoeg was dat hij het zelfde lokaal met me deelde, nam hij plaats naast me. Hij blies zachtjes in mijn gezicht een pelermunt geur bereikte mijn neus. Hij rook naar mannen deo en ik moest eerlijk bekennen dat het een aangenamen geur was. 'Wat is je naam?' Zijn stem klonk dreigend. 'Kate.' Zei ik.

Na een tijdje zag ik hem in mijn ooghoek naar me staren. 'Kun je het zien?' Ik keek hem boos aan. 'Waarom zo gespannen schatje, relax?' Zijn hand ging langzaam naar mijn blote been, steeds verder omhoog, tot hij iets te ver omhoog ging, met een klap stootte ik uit reactie mijn knie tegen de tafel. Ik maakte een piep geluidje en een scheut van pijn ging door mijn been. Zijn hand schoot van mijn been en de klas draaide zich in een klap op. Ze staarde me aan, en sommige probeerde een lach te bedwingen. 'Wat gebeurt daar?' Meneer Bing keek me fronsend aan. De rimpels in zijn voorhoofd verdiepte. 'Ik ben dit niet van jou gewend Kate, rare geluiden maken in de klas, op je tafel slaan? Waarom?' Ik voelde de warmte naar mijn hoofd stijgen en begon langzaam te stotteren. 'Maar hij... En toen... Ik ....' Meneer Bing onderbrak me ruw. Mijn poging naar de waarheid was compleet verprutst. 'En Kian de schuld geven. Weet je wat, jij en Kian komen na de les even naar me toe.'  In een ooghoek zag ik Kians grijns verbreden. Zodra de docent weer verder ging met de les draaide ik mijn hoofd ruw naar Kian. 'Nou je zin?' Hij keek me ontdeugend aan. 'Ik zei toch al, relax schatje.' Woedend was ik, wat een idioot!

Met grote passen liep ik na de les naar het bureau, met Kian op mijn hielen. June liep naar me toe en gaf me een schouderklopje en een meelevende blik. 'Het komt goed Kate, hoe erg kan het nou zijn.' Ze verdween uit het lokaal en ik bleef alleen achter met Kian en meneer Bing. 'Ik ga even koffie halen, maar eeh ik ben zo terug.' Met veel handgebaren, verdween ook meneer Bing uit het lokaal, Hell yeah en wie bleven er over. Kian en ik, ALLEEN! HELP ME.