badboy/criminal

29

Kian pov.

Ik zat ongeveer de hele ochtend in mijn kamer. Ik wilde niet eten, had amper geslapen en voelde me vreselijk beroerd. Plotseling kwam Connor mijn kamer binnen. 'Hee. Ga je met ons mee naar de Starbucks.' Ik dacht na, koffie kon me op dit moment wel helpen. Ik knikte. 'Oke we gaan over een kwartier, zorg dat je dan klaar bent.' 'Ja is goed.' Ik sprong uit mijn bed en kleedde me aan. Een beetje afleiding was goed, dan kon ik eindelijk eens denken aan iets anders dan Kate. Ik wist dat ik haar moest vergeten. Misschien was dat ook maar beter. Een crimineel moest geen zwakheden hebben. Daarmee kon hij alleen maar sneller gepakt worden.

In het oude dorp had ik nooit veel vrienden. Ik was vaak alleen en skateboarden door de straatjes. Er was altijd een meisje waar ik vaak mee sprak. Ze leek heel veel op Kate. Ze was knap, lief en super aardig. Toen kwam die ene dag dat ik voor haar huis stond en er niemand thuis was. Ik dacht dat ze misschien een dagje weg waren en kwam een week later weer. Toen ik aanbelde deed er een oud vrouwtje open, toen ik vroeg waar ze was vertelde ze me dat ze dat niet kon vertellen. Het zou te moeilijk voor me zijn. Ik snapte niet wat ze bedoelde en zei tegen haar dat ik het moest weten. Ze knikte en vroeg me binnen. Ze vertelde me dat ze was overleden. haar ouders waren kort na het overlijden van hun dochter verhuisd. Ik kon niet eens bij haar begrafenis zijn. Ik had alles gemist. En het was het pijnlijkste wat me ooit overkomen was. Een man met een verbrand gezicht had haar overreden. Ik wist dat dit mijn schuld was. Dit was een paar weken na het ongeluk van Oscar. Ik wist zeker dart het geen ongeluk was geweest. Het enige wat ik me herinnerde was, dat ik weg wilde uit het dorp. Ik verliet mijn ouders en kocht een nieuw huis met Jc, Connor, Ricky en Sam. Het was een moeilijke stap voor me geweest maar ik wist dat het beter was zo. Vanaf die dag wilde Oscar zijn geld al, we ware vluchtelingen.

Ik wilde niet dat hetzelfde zou gebeuren met Kate. Als dat zou gebeuren kon ik niet meer leven. Het voelde al alsof ze er niet meer was. Ik had het helemaal verkeerd aangepakt met haar.

Ik kleedde me aan en rende de trap af.

Jc pov.

Connor vertelde me dat Kian meeging. Ik vond dit een slecht idee, maar het leek erop dat het Connor niet zoveel kon schelen. Hij deed raar de laatste tijd.

'Hee people.' Kian kwam de trap af gelopen en keek me even kort aan. 'Jc, kan ik je even spreken.' Ik knikte. We liepen naar de keuken en het was even stil. 'Het spijt me. je had gelijk, nou ja deels gelijk. Je zei me dat ze het wel wilde, en dat klopte. Ik wist niet waarom ik het deed. Ik..' 'Dude het spijt mij, ik betrapte jullie, weet je wel niet hoe schamend dat was.' Kian grijnsde. 'Nogal ja. Het is beter zo. Ik kan me nu weer concentreren op het geld en dat is nu even belangrijker.' Connor kwam de keuken in lopen en keek ons raar aan. 'Welk geld?' Zei hij terwijl hij een glas vulde met melk. 'Ow het geld voor de koffie dadelijk. Kian is zo goed als blut en hij vroeg of hij wat geld van me mocht lenen.' Zei ik snel. kian knikte kort en we liepen naar de woonkamer.

Kate pov.

Ik staarde uit het raam en het liefst wilde ik nu wegrennen. Ik wist dat het geen zin had om weg te rennen van je problemen. En zeker niet van iemand die op de zelfde school zat, ow ja en niet e vergeten, in dezelfde klas.

Ik keek toe hoe ze langzaam dichterbij kwamen. Het was net een achtervolging scène. Dat gevoel dat je hebt in een droom als een eng iets je achtervolgd en je er niet voor weg kunt rennen. Dat was het gevoel wat ik nu had. Alleen nu was het een super knappe jongen die mijn ex vriendje was. Nou ja, was hij mijn ex vriendje. Ik had het nooit echt uit gemaakt met Kian.

Ricky had zijn hand nu op de deurklink en ik kon de stem van Jc al horen. Ik voelde me dol worden. 'Oké luister goed naar me, je kijkt ze gewoon niet aan en dat is er niks aan de hand.' 'Er zou niks aan de hand zijn als jij niet bijna een relatie had met Sam die er ook bij loopt.' Ze keek me spottend aan. 'Nou eh, jij hebt hem aan mijn gekoppeld hoor, mevrouwikraakaltijdindeproblemen.' Ik knikte. 'Geen oogcontact dus.' Ik staarde gefocust naar mijn koffie terwijl ik de deur open hoorde gaan. Alle geluiden kwamen een stuk harder aan en ik had moeite om niet even snel te kijken. Ik zag in mijn ooghoeken dat ze in de rij gingen staan en had het gevoel dat ik weer vrij om me heen kon kijken. Ik keek naar de deur en Shit! 'Ow men, het is te laat.' Kian kwam net naar binnen en onze blikken kruisde. Hij zag er zo perfect uit vandaag, en ik haatte het. 'Kom niet hierheen, kom niet hierheen.' Fluisterde ik in mezelf. Tot mijn verbazing liep hij onze tafel voorbij. Hij keek me verder niet meer aan. 'Ow.' Zei ik zacht. Ik voelde een brok in mijn keel en probeerde het weg te slikken met wat koffie. Het was over, het was helemaal voorbij. Het was voor hem allemaal een spel.

Kian pov.

Iedereen was al binnen en natuurlijk hielt niemand de duer voor de open waardoor ik er tegenaan botste. Ik deed mijn telefoon in mijn zak en deed de deur open. Mijn hart stond stil toen ik naar het tafeltje links in de hoek keek. Kate staarde me aan en het enige wat ik kon doen was terug staren. Ze leek iets in zichzelf te fluisteren. Ik wist dat ik nu iets moest doen. Ik moest net doen alsof het me allemaal niks meer kon schelen. Ik moest weer de badboy uithangen. Alles moest weer worden zoals het in het begin was. Ik maakte mijn blik los van de hare en liep langs de tafel af zonder ook maar oogcontact te maken. Bij elke stap voelde mijn schoenen als lood, maar ik liep door. Het was allemaal beter zo.

Ow ze begrijpen elkaar gewoon totaal verkeerd. En arme Kian, was hij had meegemaakt in zijn oude dorp is vreselijk. Is het zo echt beter?

Comments en votes zijn altijd welcomeee xx