badboy/criminal

49

Kate pov.

'Ik wil niet.' Zei ik terwijl ik naar de grond staarde. 'We moeten hier weg Kate.' Ricky pakte me bij mijn arm. 'Ik kan dit niet Ricky, Kian is dood. Hij is dood!' Schreeuwde ik uit. 'We moeten door Kate, we moeten nu gaan.' Hij trok me mee en we verlieten het gebouw. Het was pikkendonker en het enige wat zichtbaar was waren de duizenden sterren.

'Steek het vuur even aan.' Ricky duwde twee stenen in mijn hand. 'Hoe?' Hij lachte. 'Oké geef hier.' Ik pakte de stenen aan en liet me in het zand vallen. 'Ik weet niet of ik dit nog wil.' Ricky knikte. 'Ze zijn er!' Riep hij terwijl hij naar boven wees. Een enorme helikopter landde en mijn moeder sprong op. 'Lieverd doe voorzichtig alsjeblieft. Ik zou niet weten hoe ik kan overleven zonder jou!' Ze klom in het touwladder en verdween. Ik voelde dat Ricky naar me keek. 'Kate, we vinden Jc en Mecie wel, maar nu heb je je slaaprust hard nodig.' Ik keek stug weg en had het gevoel dat ik iemand in de steek had gelaten. Kian was er niet meer. Kian was dood, ik kon hem nooit meer zien, nooit meer vasthouden, en nooit meer spreken. Dit was geen spel meer, het was de keiharde realiteit. Zijn lichaam was daar binnen, hij kan niet dood zijn. Ik draaide mijn rug naar Ricky toe en sloot mijn ogen.

'Kate, alsjeblieft word wakker.' 'Mmm. Kian niet doen.' Twee armen pakte me vast. 'Luister naar me.' 'Kian!' Ik keek op en kon mijn ogen niet geloven. 'Wat is er met je, hoe kun je hier zijn?' Hij pakte mijn hand en zei verder niks. Hij glimlachte en ik zag zijn perfecte glimlach. 'Ik wist het.' Riep ik uit. 'Ssst.' Hij trok me mee het gebouw in. 'Waar gaan we heen?' 'Ik moet je dit laten zien.' Mijn ogen gleden over de grijze muren, de kleine donkere hoeken en de beschadigde bureaus. 'Kate, je moet naar me luisteren. Ik kan niet bij je blijven, ik moet gaan. Het spijt me heen erg, maar ik wil je dit laten zien.' 'Je kunt niet gaan. Ik kan niet leven dan.' Mijn stem was zacht. 'Jc is in dit gebouw. Hij is gepakt, en ik wil niet dat hij hetzelfde eindigt als mij.' Hij deed zijn shirt omhoog en ik ging met mijn hand over de grote wond. Mijn adem stokte. En mijn ogen vulde zich met tranen. 'Je moet hem helpen. Vertrouw niemand behalve Ricky. Blijf bij hem hij blijft je trouw.' Ik luisterde maar half en hij schudde me ruw door elkaar. 'Kate, luister naar me.' Hij keek omhoog en ademde zwaar. 'Ik hou van je, over een jaar zou je me weer zien. Over precies een jaar moet je naar de oude eik gaan. Ik moet gaan.' Ik begon te huilen en klamde me vast aan zijn lichaam. 'Kate mag ik nog een laatste kus.' Hij tilde me op en ik kuste hem. Een tijd lang bleven we staan totdat hij me neer zette.

Mijn lichaam trilde toen ik mijn ogen opende. Ricky keek me bezorgd aan. 'Kian hij is... Ik heb hem gezien Ricky. Hij leeft, leefde nog.' Ricky voelde aan mijn hoofd. 'Het zou het drankje nog wel zijn geweest. 'Geloof je me niet? Hij was er ik ben niet gek.' Ricky rolde met zijn ogen. 'We moeten naar binnen.' Alles kwam terug. Elk kleine detail. Ik mocht Mecie niet vertrouwen. Jc was in gevaar. En ik zou Kian over een jaar zien. En ik moet Ricky vertrouwen. 'We moeten naar de kamer.' Zei ik zacht. 'Daar is Jc. Dit is onze laatste kans.' Ricky staarde me vol verbazing aan.

Jc pov.

'Mecie wat doe je hier, ik dacht dat je niet mee wilde.' Ze keek me grijnzend aan en zei niks. Het maakte me eerlijk gezegd bang. 'Jc.. Je hebt alles verpest.' Haar stem klonk raar. Haar ogen gloeide. 'Maar weer loop je een stap achter, zoals altijd.' Ik staarde haar aan. 'Papie, hij is hier.' Vol afschuw keek ik naar Oscar die zijn dochter omhelsde. Ik spuugde op de grond. 'Ik zoende met de dochter van Oscar.' 'Nee, nee dit is toch niet waar he. Jij spuugt op mijn tapijt. Ben je gek geworden!' Schreeuwde Oscar uit terwijl hij wild met zijn handen zwaaide. 'Pap ik heb hem gevonden. Is dat niet iets belang..' 'Owja natuurlijk schat.' Hij ademde diep in. 'Kian is dood, harstikke dood.' Een schok ging door me heen. 'Wat?!' Schreeuwde ik uit. Ik liep naar hem toe en wilde hem in zijn gezicht slaan, maar een stevige hand hield me tegen. 'Wat is er erg aan, hij pikte toch alleen maar je vriendin in.' Ze sprak het woord vriendin extra overdreven uit en staarde naar haar nagels. 'Pap, je had afgesproken dat we haar ook zouden vermoorden.' 'Ja ja. Rex ga ze maar halen, ze zijn beneden in de cel.'

Een paar minuten later kwam hij terug. 'Baas, ze zijn er niet.' De grijns verdween direct van zijn gezicht en een grijns verscheen op de mijne. 'Dacht je nou werkelijk dat je kon winnen.' 'In de cel met hem, we vermoorden hem niet meteen, ze komen hem nog wel halen.' Hij lachte en even later zat ik in de ruimte, omringt door duisternis.

'Psst Jc.' Ik opende mijn ogen en rekte me uit. 'Hallo.' 'Hier zo Kate hier.' Ik moest lachen toen er een handje door de tralies kwam. 'We redden je Jc.' Ik keek verbaasd op. 'Wie is we..' 'Hallo bro lang niet gezien.' 'Ricky!' Het deed me goed om deze stemmen te horen. Een luidde klik was te horen en de deur ging open. 'Kom mee ik weet een weg.' Ik volgde Kate die een luchtrooster in kroop. 'Deze kant op.'

Kate pov.

Ik deed een ander rooster open en keek naar beneden. Shit dit was niet de goede kamer. 'Jongens we zijn verdwaald.' Ricky hield zijn hand voor zijn gezicht en Jc trok zijn wenkbrauw op. 'Hoe bedoel je.' En luid gekraak was te horen en ik voelde de bodem onder me zakken. 'Omdraaien, snel!' Jc maakte een beweging en voordat we het wisten belandde we op de keiharde vloer. 'Kijk daar, Mecie ga je gang.' Een luid schot was te horen en alles werd zwart...