badboy/criminal

11

Kate pov.

Ik steunde met mijn ellebogen op het raamkozijn. Mijn ogen volgde de baan van sterren aan de hemel en mijn gedachten namen de vrije loop.

Wat ik nooit snap is dat mensen zich soms afvragen wat het leven voor zin heeft als je toch dood gaat. Dat is pure onzin, je moet maar denken dat je leeft om te leven. Dat je moet doen wat je graag wilt doen en helemaal niet stil moet staan bij het einde, maar moet blijven bij nu.

Een ster fonkelde en trok mijn aandacht. Hij was het grootste en mooiste van alle sterren die ik kon zien.

Mensen zeggen ook dat er ergens op deze wereldbol iemand is die precies hetzelfde als jou is, iemand met hetzelfde uiterlijk, dezelfde stem en dezelfde droge humor. Hebben die mensen dan ook dezelfde ouders en hebben die ouders dan ook weer dezelfde broers en zelfde zussen. Als dat zo zou zijn zouden er toch allemaal van dezelfde families zijn, met dezelfde dingen. Wat zou het gaaf zijn om zo iemand te vinden. Dat je ergens over een markt loopt en je gewoon jezelf tegen komt. Zou ik mezelf dan mogen? Misschien niet.

Ik liet mijn blik los en liep naar mijn bed. Langzaam ging ik onder de dekens liggen. Ik maakte mezelf piepklein en sloot mijn ogen. Waarom had hij dat gedaan? Mocht hij me niet? Wilde hij me zo graag het leven zuur maken?

Kian pov.

Ik liep mijn kamer in en trok mijn shirt uit. De frisse lucht die vanuit het openraam naar binnen ging gaf me een rilling. Ik sloot het raam en deed de gordijnen dicht. 'Kian kom eens.' Ik liep naar de deur en keek naar de overloop. Jc was waarschijnlijk beneden en helemaal naar beneden lopen was wel het laatste waar ik zin in had. Ik besloot gewoon net te doen alsof ik het niet gehoord had en liep mijn kamer weer in. Ik ging op mijn bed liggen en keek naar mijn plafond. Waarom gaf ze me voor alles de schuld? Deed ik iets verkeerds? Moest ik haar wel negeren?

Ik schrok wakker met een prikkend gevoel op mijn borst, mijn hart klopte sneller en de pijn werd heviger. Ik opende mijn ogen en mijn blik verstarde. Ik keek recht in het gezicht van niemand minder dat Oscar. Zijn kille ogen hielden me scherp in de gaten terwijl hij een mes op mijn borst gericht hielt. Zijn verimpelde gezicht gaf me een rilling en het bloed trok langzaam weg uit mijn gezicht. 'Oscar, wat doe je hier.' Mijn stem was zacht en rustig. 'Ik dacht ik kom even langs.' Zijn stem was zwaar en krakend. Ik keek hem boos aan en probeerde het mes weg te duwen. Hij richtte het mes op mijn keel. Met moeite ademde ik. Met zijn andere arm hielt hij mijn arm vast waardoor ik geen beweging meer kon maken. 'Jullie hebbe een maand om me dat geld te geven, en de tijd tikt door.' Hij bewoof met zijn vinger voor mijn ogen alsof het de wijzers van de klok waren. Ik knikte zelfverzekerd. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. 'Je wilt toxh zeker niet dat er iets met je meisje gebeurt.' Ik schrok maar probeerde het te verbergen. 'Laat haar erbuiten.' Mijn stem klonk paniekerig. 'Ik ga nu en ik wil het geld hebben.'

Nadat Jc en ik weg waren gerend van hetverbrandde huis brachten we de diamant naar een ander mannetje die het omruilde voor geld. Oscar hadden we na al die jaren niet meer gesproken. Hij zat in die tijd in het ziekenhuid en niemand wist van zijn echte identiteit als dief.

Hij liep naar het raam en gaf me nog een waarschuwende blik voordat hij door het raam verdween. Ik bleef naar het raam staren en probeerde weer te relaxen.

Kate pov.

Mijn ogen gleden over het schoolplein en zochten naar bekende gezichten. June had het eerste uur vrij dus ik was alleen gefietst.

Met grote passen liep ik het schoolgebouw in. Een groep leraren waren druk in gesprek en rookte hun laatste sigaretje. 'Die jongen is ook ongeloverlijk, hoe verzin je het nou weer.' Mijn oor ving deze zin op die werd uitgesproken door mevrouw Heather die een trekje van haar sigaret nam. Ik bleef even bij de deur staan en deed net alsof ik iets uit mijn tas wilde halen. 'Verf smeren op iemands kluisje, daar komt hij niet zonder straf vanaf.' 'Het is nog maar een tiener, we straffen hem niet te zwaar. ' De docenten kregen me in het oog en hun gesprek viel dood. Ik liep snel door en zocht naar mijn kluisje die zich aan het einde van de gang bevond.

Mijn blik viel op een grote jongen die ervoor stond. 'Hee kun je even aan de kant gaan. ' Hij draaide zich om en ik herkende hem meteen. 'Kate.' 'Lawley.' Hij grijnsde breed toen ik zijn achternaam uitsprak. 'Wat doe je hier?' Hij liet me de spons zien en ik kon al raden wat hij hier deed. 'Waarom heb je dat uberhoupt gedaan.' Hij glimlachten. 'Ik heb het..' 'Hee brother.' Sam sloeg een arm om mijn schouder en even was ik van mijn padje af. 'Waarom Kian.' Zijn blik glee van mijn naar Sam en weer terug naar mij. 'Vond ik leuk.' Zei hij toen. Sam gaf hem een high five en ik keek hem boos aan. 'Jij vindt het grappig dat ik voor de komende maand met een handschoen rond moet lopen.' Hij knikte wat me nog kwader maakte.

Ik liep naar de emmer de naast hem stond en zonder er ook maar verder over na te denken gooide ik de inhoud tegen hem aan.' 'BEN JE GEK. ' Ik knipoogde. 'Graag gedaan hea, ow ja en veel plezier met schoonmaken.'

Kian pov.

Met zijknatte kleren keek ik haar na. Hoe ze zo zelfverzekerd de gang door liep. Ik moest eerlijk toegeven dat ik versteld stond van de dingen die ze deed. Sam staarde me aan en begkn te lachen. 'Lach maar.' Zei ik grijnzend, ik pakte de emmer op waar nog een bodempje water in zat en goot het over Sam heen. 'Maat.' We begonnen lachen.

'Jongemannen wat denken jullie hier te doen.' Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van de directeur van de school. Zijn kleine ogen keken me verbaad aan door zijn kleine brilglaasjes. 'Het is niet wat u denkt ik...' 'Meekomen.'

hee ik doe de volgende update als ik 10 votes en 5 reacties heb love youu xxx