badboy/criminal

50

Kate pov.

Toen ik mijn ogen opende was ik in een groot bos. Ik stond op en keek verbaasd om me heen. 'Hallo is daar iemand.' Een schaduw verscheen achterin het bos en ik zette een aantal stappen naar achteren. Ik struikelde en voelde een boom waar ik me aan vast klemde. 'Het is oké, ik doe je niks.' De zachte stem van Kian bereikte mijn oren. 'Kian, waar ben ik? Ben ik.. Dood.' Hij kwam naar me toegelopen en schudde zijn hoofd. 'Nog niet, je moet snel wakker worden.' 'Ik wil bij jou blijven.' Ik wilde Kian vasthouden maar hij zette angstig een stap naar achteren. 'Dit is niet echt Kate. Ik ben hier om je te waarschuwen. Mecie schoot je niet neer, door de val belandde je in een roes. Je moet wakker worden, er zijn maar een paar minuten verstreken sinds de val.' Mijn hoofd bonkte en ik wilde naar Kian toelopen, maar voordat ik het wist werd alles zwart en verdween Kian in een gat.

Ik opende mijn ogen en voelde aan mijn hoofd. Bloed zat aan mijn handen en ik zag alles wazig. 'Ze leeft nog papie.' Hoorde ik Mecie schreeuwen. Ik kon vaag de blauwe kleur van haar haar zien en zag Jc beschermend voor me staan. 'Laat haar met rust Mecie.' Riep hij uit. Langzaam werd alles weer scherper en ik hielt mijn handen boven mijn ogen om het scherpe licht tegen te houden. Mecie stond met trillende handen voor ons, in haar hand haar geweer. 'Het is voorbij Mecie.' Zei ik ineens. Ik zag de onzekerheid in haar ogen. 'Hoe bedoel je.' Ik grijnsde. 'Het is voorbij.' Ik zag Ricky achter haar staan met een geweer tegen Oscar zijn hoofd. 'Schiet je Kate, dat schiet ik je vader.' Ze lachte. 'Je doet maar, hij is niks waar...' Zodra ze de klik van het pistool hoorde gooide ze de hare weg. 'Oké prima het is voorbij.' Ik staarde naar Ricky. Hij leek anders, zijn blik was wazig en ik probeerde erachter te komen waar hij aan dacht. Plotseling wist ik het. 'Voor Kian.' Riep hij uit. Ik zag de schrik in Oscars ogen en hoorde de klap. Voordat ik het wist lag hij op de grond. Zijn hoofd bloedde en Mecie greep naar het pistool. 'Jullie zijn gek, jullie hebben mijn vader vermoord.' Ik hoorde voetstappen en zag Connor naar binnen rennen. 'Staan blijven jullie.' Zei hij terwijl hij een pistool op ons gericht hielt. 'Connor, hij vermoorde Kian!' Riep ik uit. 'Ik geloof je niet.' Zei hij met trillende stem. Zijn handen trilde hevig en ik was bang dat hij zou schieten uit angst. 'Het is oke Connor.' Zei ik zacht terwijl ik opstond en mijn handen in de lucht hielt. 'Hij was niet te vertrouwen.' Zijn ogen waren gevuld met tranen en pijn. 'Ik kan niemand vertrouwen.' Zei hij terwijl hij naar de grond keek en zijn pistool liet zakken. 'Connor doe het, ze zijn inderdaad niet te vertrouwen. Ze schoten papa dood.' Connor keek op. 'Kate was de enige die echt aardig tegen me was. Mecie het is voorbij.' 'NOOIT.' Schreeuwde ze terwijl ze naar het pistool greep wat op de grond lag. 'Connor je bent het niet waard om te leven.' Ze richtte het pistool op hem en ik zag dat ze twijfelde. 'Connor, luister naar m...' De kogel vloog, dreigend op Mecie af. Ze keek me nog een keer aan voordat ze met een klap op de grond belandde en niet meer in staat was om een beweging te maken.

Ik zakte in elkaar en staarde voor me uit. 'Het is voorbij..' Zei Jc die naast me kwam zitten. 'Oscar is weg. Het is allemaal over rustig maar.' Hij hees me omhoog en nam me geshokeerd mee naar buiten. Ik kon moeilijk ademen en beelden van de overledenen bleven op mijn netvlies branden. Zoveel mensen waren gestorven. Zoveel mensen, en Kian.. Over een jaar ga ik je weer zien. Ik geloof erin.

Jc pov.

Een dag na het incident besloot ik om bij Kate op bezoek te gaan. Haar moeder vertelde me dat ze niet meer van haar kamer was afgekomen en alleen maar in zichzelf mompelde. Ze was gebroken, ze was verscheurd.

'Kate.' Ik klopte op de deur en liep zonder verder iets te zeggen de kamer in. 'Jc?' Ze keek verschrikt op en haar haar was pluizig en haar ogen waren rood behuild. 'Gaat het met je?" Ik wist niet goed wat ik moest zeggen en ging naast haar op het bed liggen. 'Kate het is voorbij.' Zei ik zacht. 'Je snapt het echt niet hea.' Zei ze zacht terwijl ze met de mouw van haar trui over haar gezicht ging. 'kian is dood, hij was onschuldig en is dood Jc. Hij is er niet meer.'

Ik wist dit. Ik kon het niet verdragen en heb zelfs niet kunnen huilen. 'Maar hij vertelde me iets..' Zei ze zacht terwijl ze me indringend aankeek. 'Kate maar hij is..' Ze legde haar hand op mijn mond. 'Over een jaar zou ik hem weer zien... Bij de oude eik.' Ik staarde haar verbaasd aan. 'Hij is dood Kate, ik weet dat dit moeilijk is maar hij is dood. Hij komt niet meer terug.' Ze zei niks en staarde uit het raam. 'Je moet doorgaan met je leven Kate.' Ze keek op en knipperde met haar ogen. 'Laat me maar met rust.' Zei ze zacht. 'Ik wil je alleen..' 'Alsjeblieft ga, niemand geloofd me Jc. Iedereen denkt dat ik gek ben, maar je zult de waarheid zien. Met je eigen ogen.' Ze wees met haar vinger en ik liep haar kamer uit. Ik sloot de deur en leunde er tegenaan. Ze is niet meer hetzelfde. Ze draait door, we hadden haar hier nooit in mee moeten slepen. Ze kan dit niet aan. Ik trok mijn jas aan en vertrok zonder gedag te zeggen.

Terwijl ik over straat liep probeerde ik te bevatten wat ze tegen me zei. Over een jaar, bij de oude eik...

Oscar iss...