badboy/criminal

47

Kate pov.

Mijn handen trilde toen ik het stille lichaam vastpakte. Zijn gezicht werd langzaam kouder, en even hoopte ik erop dat dit allemaal bij het plan hoorde. Totdat ik staarde naar de grote plas bloed. Ik was nog nooit zo bang geweest. 'Jij, ja jij daar met dat rare gezicht.' Ik man liep naar ons toe en leek niet eens beledigd. 'Ruim dit lichaam op voor me alsjeblieft. Ik hou er niet van om dat hier te hebben. Al dat bloed op mijn prachtige wit gesteende vloer. Aaa haal het weg nu!' Zijn stem klonk aanstellerig, en ik herkende de vage Oscar amper. Ineens bedacht me iets. In het vliegtuig gaf Kian me iets. Hij vertelde me dat ik het moest innemen in uiterste nood. Dit was een noodgeval. Ik zocht in mijn zak en probeerde rustig te blijven. De man met het rare gezicht probeerde me van Kian af te duwen, maar ik hielt me schrap en zette af. 'Meisje, als jij nou even lekker naar binnen gaat. Dan krijg je een kopje thee en een koekje.' Ik keek hem spottend aan. Wat dacht deze man wel niet, dat ik een kleuter was, dat ik gek was soms. Voordat de man me op kon tillen vond ik het. Het kleine flesje dat in mijn gedachten minder groen was dat ik nu zag. Het was haast lichtgevend. Even twijfelde ik. Was dit voor Kian, of voor mij? De man die volgens mij een bril nodig had keek me aan met kleine spleet oogjes. 'Wat is dat?" Zei hij met een krakerige stem. 'Dat is vergif.' Loog ik. 'Oscar keek me in een klap aan. Zijn ogen glinsterde bij dit woord.

'Geef het haar.' Ik keek nep bezorgd maar hielt hem niet echt tegen. 'Nee alsjeblieft niet.' Acteerde ik. De man grijnsde en ik probeerde angstig te kijken. Zodra het mijn mond in werd gegoten voelde ik een prikkelend gevoel. Gevolgd door een enorme boost van energie. Ik glimlachte breed. 'Het duurt denk ik even.' Zei ik met grijns. Oscar keek me vreemd aan. 'Wat gebeurt er met je.' Ik keek hem vragend aan. 'Wat bedoel je?" Ik had ineens een vreselelijk raar gevoel in mijn mond. Mijn twee hoektanden voelde vreemd aan en ik kon het gevoel niet plaatsen. Mijn zicht werd scherper en ik kon helaas elk kleine schrammetje op zijn gezicht beter zien. 'Ik voel me fantastich.' Riep ik uit. Oscar zijn blik werd angstig. Het was alsof ik zijn angst kon ruiken. Ik keek naar Kian. Hij zag er zo lekker uit. Ik bedoel knap. Denk ik. Mijn ogen scande zijn hals. Beetje bij beetje voelde ik me beter. Ik had de drang om te bijten? Wacht wat! Wat gebeurde er met me? Bijten? Ik was toch zeker geen... 'Geef dat flesje is!' Riep ik naar de man die zonder twijfel het flesje in mijn hand duwde. Het flesje zelf had een vage glans. Hele kleine lettertjes die ik daarnet nog niet kon zien werden zichtbaar. 'Voor een lang leven, vampiredrink.' Van schrik liet ik het flesje neervallen. Het brak in duizend kleine stukjes en het geluid kwam harder aan waardoor ik naar mijn oren greep. 'Je ziet wat bleekjes!' Oscars stem klonk oorverdovend. 'Ik moet dit doen Kian..' Zei ik zacht terwijl ik nog steeds de pijn probeerde te verdragen. 'Ik hou van je.' Oscar staarde me aan. 'Doe dit niet! Doe dit niet!' Riep hij. Eerst kuste ik zachtjes de nek van Kian. Mijn adem stokte. Ik opende mijn mond en zette mijn tanden in zijn nek. Er gebeurde niks. 'Te laat!' Zijn schrelle stem was pijnlijker dan ooit en ik probeerde rechtop te blijven zitten. Het bloed belandde op mijn tong en gaf me een prettig gevoel. 'Wat gebeurt er met me.'

Kian pov.

Ik hoorde vaag stemmen. Zacht, alsof ze mijlen ver waren. Een stem herkende ik meteen. Kate. Ik kon me niet verroeren, alleen maar luisteren naar haar zachte gesnik. Ik hoorde geritsel. Een tijd lang vielen de stemmen weg. Ik zag alleen maar zwart. Duisternis. Ik verzette me hevig tegen de pijn in mijn borst. Probeerde rustig door te ademen.

Bam, daar was het. Die vreselijke steek in mijn hals. Die me liet ademen, die me kracht gaf. 'Kate!' Riep ik uit. 'Kian?' Ik opende mijn ogen langzaam en zag haar gezicht. Ze was bleek, haar ogen gloeide oranje rood en haar hoek tanden waren langer dan normaal. Ik voelde mijn borst prikken en mijn lichaam schokte. 'Kate ik.. Au.' 'kian.' Haar stem klonk angstig en ze deed mijn shirt haastig omhoog. Ik zag Oscar zitten, hij keek toe en volgde elk kleine detail. 'Je wond.. Hij gaat weg.' De verbazing was in haar stem te horen. 'Het drankje.' Zei ik zacht. Dat was de enige verklaring.

Lang geleden gingen Jc en ik naar een zaak aan de hoek van de straat. Ze verkochten en drankjes en andere zooi waar we totaal niet in geloofde. Een van die drankjes was het drankje van het eeuwige leven. Jc en ik kochten het voor de lol. We dachten dat het als drugs werkte en bewaarde het voor een juist moment. De vrouw in de winken waarschuwde ons meerdere keren maar we dachten er totaal niet over na. Ze zei dat het je anders maakte. Dorstig naar bloed. Zodra we thuis kwamen besloten we het toch maar terug te brengen. 'Man ik weet het niet hoor.' Was die ene zin die Jc uitsprak voordat we terug liepen naar winkel. Zodra we aankwamen bij de winkel was alles weg. De spullen de vrouw en het enige wat er nog stond was een leeg gebouw.

Ik gaf het Kate omdat ik dacht dat ze daardoor meer kracht kreeg op een moment als deze. Dat ze rustig zou blijven in deze situatie. Maar dit is linke boel.

Kate pov.

Ik keek naar de borst van Kian. Het was wonderbaarlijk wat er met hem gebeurde. Zijn wond heelde vreselijk snel en ik kuste zijn lippen. 'Kate, ik voel me geweldig.' Zijn tanden werden scherper. Zijn ogen gloeide en ik keek op naar Oscar die de berg op rende en hevig schreeuwde. 'Wat zijn jullie, dit is onmogelijk!' Zijn stem schalde over de oppervlakte en het verbaasde me dat Jc en Mecie er nog steeds niet waren. 'Je moeder, je kunt je moeder niet redden meisje, zelfs niet met die superkrachten van je. Moppie je moeder gaat eraan.' 'Dat dacht je.' Kian stond langzaam op en hij zag er beter uit dan normaal. iK wist niet dat dat mogelijk was. Hij grijnsde en zijn hoek tanden werden zichtbaar.

wow wat? VAMPIER. Waar zijn Mecie en Jc we need you guyssss!
comment en vote. wat vond je van deze update en omg Kian :)