badboy/criminal

52

Kate pov.

De sneeuw viel als kleine vlokjes uit de wolken. De zon probeerde de donkere lucht op te lichte. Ik staarde uit het raam en voelde twee armen om me heen. 'Schatje wat doe je?' Jc zijn warme fijne stem bij mijn oor. 'Ik wil naar buiten.' Zei ik grijnzend. Ik keek om en zag dat Jc glimlachte. Hij had zijn jas al en aan en droeg een muts. Het stond hem schattig. Ik deed net alsof ik hem ging kussen en pakte snel zijn muts, ik rende weg en hij rende lachend achter me aan. 'Kate, mijn haar zit niet.' Ik draaide me om tijdens het rennen en begon te lachen om zijn warrige bos haar. 'Het zit prima.' Zei ik serieus. Dat was ook zo, hij zag er altijd goed uit. Hij haalde me langzaam in en greep de muts. 'Stout meisje dat je bent.' Hij tilde me op en ik begon wild te spartelen. Hij gooide me op de bank en begon me te kietelen. 'Stop Jc please stop.' 'Als ik een echte kus krijg, en niet plagen jij.' Hij stopte met kietelen en bukte naar me toe. Ik grijnsde en bleef net stil hangen voor zijn lippen. 'Wat dacht je van..' Ik wachtte even terwijl ik zijn muts uit zijn handen greep. 'Nee.' Ik maakte me los en rende de tuin in zonder jas. Het was steenkoud maar dat maakte me niet eens uit. 'Schatje alseblieft ik wil er goed uit zien.' Ik stopte met rennen en hij ging voor me staan. Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Voor wie dan wel?' 'Voor..' Hij pakte mijn gezicht vast en lachte. 'Jou.' Hij kuste me zachtjes op mijn lippen en trok zijn hoofd weg. Ik wilde meer. Hij draaide weg en bukte. Ik keek hem verbaasd aan. 'Jc wat ga je..' Hij sprong op en gooide ene ijskoude sneeuwbal tegen mijn been. 'Jc!' Ik pakte sneeuw en gooide er een terug. Hij raakte zijn gezicht en van de schrik sloeg ik mijn handen voor mijn mond. 'Ow nee gaat het.' Het leek erop dat hij ging huilen en ik liep naar hem toe. 'Gaat ie wel?' 'Nu heb ik je.' hij tilde me op en ik vouwde mijn benen om zijn lichaam. Hij kuste me en dit keer langer. 'Kate ik vind je echt heel leuk weet je dat.' Ik drukte op zijn neus en hij lachte. 'Ik jou ook Jc.' Ik kust hem en hij droeg me naar binnen. 'Ik hou van je.' Hij legde me op de bank en leunde boven me. 'Je mooie wimpers, en je grote bruine oogjes.' Ik voelde mijn wangen roodkleuren en hij grijnsde. 'Ik hou van je krullerige waren haarbos... Zonder muts.' Voegde ik eraan toe.' Hij begon te lachen en kuste me. 'Ik hou ook van jou.' Ik keek op de klok en schrok op. 'Ik moet naar huis.' Jc trok een pruillip. 'Kun je niet blijven.. De hele nacht.' Hij grijnsde en ik lachte.

'Sorry, dat gaat mama niet goed vinden.' Hij keek naar beneden en leek verlegen. Ik hield ervan als hij dit deed, het was zo schattig. 'Ze hoeft het niet te weten toch?' Ik probeerde oogcontact te vinden maar hij bleef naar beneden kijken. 'Ik hou van je, maar ik ga toch naar huis.' Ik duwde zijn kin omhoog en hij keek me aan. Ik woelde door zijn haar en zette zijn muts op. 'Je ziet er altijd goed uit Jc. Ook al draag je een vuilniszak.' 'Ik kan nog wel even blijven.' Zei ik terwijl ik nog een keer op de klok keek. 'Oké kom mee naar buiten.' Ik trok mijn jas aan en zetten een muts op. De zon was ondergegaan en de maan was op. De duizenden sterren glinsterde en we liepen de tuin in. De tuin van aan de rand van een hoge berg en op deze manier had je uitzicht op de stad. Ik ging bij de rand zitten en liet mijn benen over de rand bungelen. Jc ging naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. 'Ik zou hier voor altijd willen blijven, gewoon zoals het nu is.' Zei hij zacht. 'Maar ik weet dat dat niet gaat.' Ik keek hem verbaasd aan. 'Wat bedoel je?' Hij keek naar voren en begon te praten. 'Kian.. Het jaar is bijna om kate. Als je gelijk hebt zie je hem dan.' Ik slikte en voelde de brok ik mijn keel groter worden. 'Maar nu is nu. En we moeten genieten van nu.' Hij knikte en drukte me tegen hem aan.

Ik had al zolang niet meer gedacht aan Kian. Zodra zijn naam werd

uitgesproken was het gevoel in mijn borst ondragelijk. De pijn was vreselijk, maar nu het al bijna een jaar geleden was heb ik het niet meer zo erg. Ik hield van Jc, maar ik wist dat als ik naar de oude eik zou gaan dit niet meer ging. Dat dit over was. Dit was de moeilijkste beslissing van mijn leven.

Ik voelde dat mijn ogen zich vulde met tranen en probeerde ze te onderdrukken. Ik ademde zwaar en Jc keek me aan. 'Het is oke, welke keuze je ook maakt. Het komt altijd goed.' Ik zag de pijn in zijn ogen en de angst voor mijn keuze. Hij was zo knap en lief, maar ik wist dat als ik Kian ging op zoeken ik verliefd op hem zou worden.

Jc pov.

Drie dagen, drie dagen lang zou ik haar nog zien. En dan was het zover. Ik staarde naar mijn spiegelbeeld en schrok toen ik een traan over mijn wang zag lopen. Ik huilde, had ik dit ooit gehad. Ik veegde hem snel weg en steunde met mijn handen op de wasbak. Ik hield mijn hoofd naar beneden en zuchtte. 'Ik hou echt van haar, maar zij houd van iemand anders.' De woorden deden pijn. Ze hield van me omdat Kian er niet was. Was ik dan de tweede keuze. Ik keek nog een keer naar mezelf en liep daarna naar mijn kamer. Ik ging voor het grote raam zitten en staarde naar buiten. Waarom was alles zo moeilijk? Waarom kon het niet gewoon makkelijk zijn? Waarom kan niet gewoon iedereens leven lang en gelukkig zijn? Tranen rolde uit mijn ogen bij deze gedachten en dit keer liet ik ze gaan. Woedend stond ik op. Ik sloeg op het bed en rende naar de kast. Ik trok er een koffer uit en begon er kleren in te stoppen. Toen de koffer vol zat ging ik uitgeput op mijn bed zitten. Ik ging met mijn handen door mijn haar en voelde de tranen. Ik kon het niet langer meer wegstoppen. Alles kwam eruit. Alle pijn, frustratie. Kian was dood. Hij was dood! Hij zou terug komen en Kate zou van hem houden. Ik probeerde rustig adem te halen en pakte het kleine boekje uit mijn nachtkastje. Zodra ik hem open gooide staarde ik naar de letters. Tranen druppelde op de pagina en ik las de kleine letters.

Sometimes you just need to walk away. Walk away from all your problems. Escape from the pain.

Ik las het hardop en stopte het boekje in de koffer. Was dit de enige manier?

kate Pov.

Ik liep naar de deur en belde aan. Jc deed open en hij zag er uitgeput uit. 'Hee schatje.' Zei hij lachend. Iets aan hem was anders. Hij liep naar me toe en pakte me vast. 'Kate, ik wil je iets vertellen.' Hij liep naar binnen en ik volgde hem. 'Hij zat op de bank en staarde naar zijn handen. Ik kon zijn gezichtsuitdrukking niet zien, maar ik wist dat er iets niet klopte. 'Jc, gaat het wel.' Ik ging naast hem zitten en pakte hem vast. Hij maakte zich los en ging wat verder van me af zitten. 'Ik kan dit niet meer Kate. Ik kan dit niet. Hoe langer we dit doen, hoe pijnlijker het wordt. Ik ga weg. Ik vertrek, ik ga op avontuur. Dit is beter.' Ik probeerde te begrijpen was hij me vertelde. 'Gaan we op vakantie?' Hij keek op en ik zag de tranen in zijn ogen. 'Nee Kate, ik ga weg. Alleen.' Ik staarde hem aan en voelde een steek in mijn maag. 'Jc dit..' Hij liep naar de keuken en bleef er een tijdje stil staan. 'Het is beter zo.' Zei hij zacht. Ik liep naar hem toe en voelde de twijfel. 'Jc ik weet niet of ik dat aankan.' Hij keek me aan. Ik wilde zijn arm pakken maar hij trok hem weg. 'Jc alsjeblieft..' 'Het is beter als je nu gaat.' Mijn schouders schokte en ik probeerde adem te halen. 'Kate alsjeblieft ga.'

Jc pov.

Nog nooit had ik zoveel pijn gehad. Ze liep weg. Ik voelde mijn maag. Mijn hart zei me dat ik naar toe moest gaan, maar mijn lichaam hield me tegen. Het was alsof ik niks meer kon. Ze draaide zich nog een keer om, die ene perfecte traan die over haar wang liep. Ik hield van haar, maar ik wist dat zij van iemand anders hield. En er was niemand die dat kon stoppen..