Chasing Benjamin (4th Gen#10)

Chapter 14

THE next day she woke up early. Maaga niyang pupuntahan ang binata. Iniwan niya si Hellion na natutulog sa isang kama. Mahimbing ang tulog nito kaya hindi na niya dinisturbo.

Tatlong katok ang iginawad niya sa hotel suite ng binata. She also press the doorbell. Not long enough Hendrix open the door.

"Chloe..." Hendrix sighed upon seeing her.

She bit her lips to stop herself from hurting on his reaction.

Why do it seems that you're tired seeing me, Hendrix?

"Hendrix, please..."

Hendrix closed his eyes in defeat. Nilakihan nito ang pagbukas ng pinto.

Napangiti siya at agad na pumasok doon. Nilibot niya ang tingin sa hotel suite. Nakarinig siya ng papalapit na hakbang.

"Let's talk, Chloe." Saad ng binata.

Nang humarap siya sa binata ay agad niyang kinai ang distansya nilang dalawa ay nilukmos ang labi nito.

Halatang nagulat ang binata at muntikan pa siyang maitulak pero maagap niyang hinawakan ang batok nito at pinailaliman ang halik. She slid her tongue inside his mouth, his weakness on kisses, kaya napasagot na rin ang binatabsa kanyang halik.

Napangiti siya ng matagumpay. Hinalikan siya nito ng malalim at puno ng pananabik. Akmang bababa ang halik niya sa leeg nito ng bahagya siya nitong itulak.

"Hendrix..." She tried chasing his lips again but she was hurt when he step back and block his hand to avoid her on getting closer.

"Chloe, please, let's just talk."

Nagbaba siya ng tingin at tumango. Napakagat labi siya para pigilan ang pagluha ng mata niya.

"Chloe, I know sorry is never enough, but I deeply apologize that I runaway." Malungkot na saad ng binata.

Napatingin siya sa gilid o sa kahit saan, huwag lang magtama ang paningin nila ng binata kasi ano mang oras ay tutulo na ang luha niya.

"I choose to runaway, Chloe. Gulong-gulo na ako. Cali Inc. is my dream---"

"How about me? Paano naman ako, Hendrix? 'Ni minsan ba hindi ako ang pangarap mo? Hindi mo pinangarap na magkapamilya tayo?" Naluluhang sumbat niya rito. Kasi putangina naman, eh! Bakit parang wala lang siya rito?  Ang galing nitong iparamdam sa kanya kung gaano siya kahalaga pero sa isang iglap bigla nalang naglaho ang lahat.

"I do, Chloe! I fucking dream that! Mahirap rin sa akin, 'to! I want to choose you---"

"No, you didn't! Kasi kung gusto mong piliin ako, sana kasal na tayo. Sana wala ako rito sa lugar na ito para lang magmakaawa sayo." Sigaw niya rito.

Pinahid niya ang luhang tumakas sa kanyang mata. Tears...she should not getting him back using her tears.

Napaiwas ng tingin ang binata. Kung tama ang nakikita niya ay nakita niyang namumula ang mata nito.

Nagbaba ito ng tingin.

"But this is my dream, Chloe. Don't be selfish." Mahinang saad ng binata habang nakayuko. Tila hindi gustong iparinig sa kanya.

Napantig ang tenga niya sa sinabi nito.

"S-selfish?" Halos hindi makapaniwalang usal niya. Napatawa siya ng mapakla.

Regret flashed acrossed his eyes. Pero huli na sinabi na iyon ng binata. Nasaktan na siya.

"A-ako pa? Ako pa, Hendrix? Well, sorry! Sorry kung selfish ako, sorry kung," napatigil siya dahil halos hindi na siya makahinga sa sakit. Humagulhol na rin siya kaya mas nahirapan siyang huminga.

"-sorry kung hindi ko lang maintindihan kung bakit nangyari saakin ito. K-kung bakit parang napakawalang halaga ko kung itatabi ako sa pangarap mo."

"Chloe..." Hendrix tried reaching her but she quickly step back.

Umiling siya at lumayo rito.

"N-no, don't come near me. K-kasi ayaw kong mahawa ka sa pagiging selfish ko."

Pain and regret crossed his eyes. "I'm sorry, Chloe. I didn't mean it."

Napailing siya. Nanghihinang napaupo siya sa sofa. Naisandal niya ang ulo sa sandalan ay napapikit.

"You do, Hendrix. You mean it."

Katahimikan. Tanging mabibigat na hininga lang ang maririnig nila doon.

Napatawa siya ng mapakla.

"Putangina, ako pa itong selfish, no?" Natatawang tanong niya habang nakatingin sa kisame habang tuloy-tuloy lang ang luha sa pag-agos.

"Tahimik 'yung buhay ko. But you suddenly enter the picture. We entered that fucking no label, you're the one who asked that. You're the one who put label on us, you're the one who asked that we should marry. Pero putangina, ikaw rin pala ang aalis."

"Chloe, I didn't mean to hurt you. Mahal kita! Mahal na mahal, handa akong pakasalan ka---"

Umiling siya at itinaas ang kamay para patigilin ito sa pagsasalita. Hindi niya alam kung nasasaktan siya dahil baka nagsisinungaling lang ito o sumibol ang pag-asa sa dihdib niya. Ngunit sa ngayon, nasasaktan talaga siya ng sobra. Napakahirap paniwalaan.

"Kung totoo ang sinasabi mo, bakit ka umalis?" Malamig na tanong niya sa binata.

Tumiim ang bagang nito at naoaiwas ng tingin. Tila nahihirapan ng magpaliwanag.

"I don't want to question myself everyday on so many what if's. What if we got married? But I still feel a missing piece of me, that I feel like I'm not yet better man, do you think I can make you happy?" He explained his almost begging.

Napayuko siya. Isa iyong sampal sa kanya. She's just opening up her side pero hindi man lang niya iniisip ang side nito.

Napangisi siya ng mapakla.

"Umalis ka para buohin ang sarili mo pero ako naman itong binasag mo."

Hendrix sighed frustration. "Please, Chloe. Intindihin mo naman ako."

Iyon na nga, eh. Ang hirap naman kasi ng hiling mo, kapalit ng pagkakaintindi ko sa 'yo, sakit naman ang nararamdaman ko.

She inhaled a deep breath. Tumayo siya at hinarap ang binata.

"I will try. Iintindihin kita, Hendrix." Diretsang saad niya sa mata ng binata.

He let out a small smile. Tinahak nito ang distansya mula sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

"I love you, Chloe. Please, wait for me. Babalikan kita." Mausuyong bulong ng binata.

Napahigpit ang yakap niya rito at kusang tumulo ang luha sa mga mata.

Wait for you... It means that I have to let you go. It hurts so much. Pero kakapit ako sa sinabi mo.

Biglang bumukas ang pinto kaya napahiwalay sila ng binata.

There she saw that chinky woman she met yesterday. And singkit babae sa Hawaii 'nung first anniversary.

"What are you doing here?" Mabagsik na tanong niya sa babae.

Tinulak niya ang binata at lumapit rito.

"Chloe." Pigil ng binata pero nilapitan niya ang babae, hindi nagpapigil.

Ngumisi ang babae.

"Oh, I'm here because he needs me. Right now, I'm the one who he needs, not you, not a baggage like you."

Agad na nag-init ang kanyang ulo. Nasaktan siyabsa sinabi nito. Is she really a baggage? To his dream? Yes. Isa iyong napakalaking sampal sa kanya.

Agad na sinugo niya ang babae, akmang hahablutin niya ang buhok nito ng may matigas na kamay ang pumigil sa kanya.

"Spare me your childishness right now, Chloe!"