Chasing Benjamin (4th Gen#10)

Chapter 13

"Chloe." Gulat na usal ng binata ng mabungaran siya nito sa labas ng hotel suite na tinutuluyan nito.

Her jaw clenched and try to stop herself from breaking down in front of him. Ang inipon niyang salita ay hindi kayang lumabas sa kanyang bibig, kasi alam niyang iiyak lamang siya.

"What are you doing here?" Tanong ng binata ng makabawi sa gulat.

She can't help but to chuckle nonchalantly. Talagang may gana pa itong tanungin siya ng ganoon? Siya dapat ang magtanong kung bakit ito nandito!

"No, what are you doing here?!" Balik na tanong niya sa binata. Tinulak niya ito sa dibdib kaya nakapasok siya sa hotel suite nito.

"Hendrix, why?! Why did you fucking runaway?!" Tumulo ang masaganang luha sa mata niya at napahagulhol na lamang. Nakatalikod pa rin siya sa binata.

She turned her back at him not because she doesn't want him to see her crying by because she's expecting that he will hugged her from the back.

But minutes passed. She felt nothing. Walang yumakap, walang nagpatahan sa kanya.

Pinakalma niya ang sarili at at pinahid ang luha. Sinubukan niyang pigilan ang pag-iyak at humarap rito.

"Matutuloy ang kasal, Hendrix. The visitors...they're waiting, please." She alsmost whispered while begging. Perp hindi niya makitaan ng emosyon ang mukha ng binata. Napakagaling nitong magtago.

Hindi niya alam kung saan ito nagpanggap. Nagpanggap ba itong walang pakialam sa kanya ngayon? O nagpanggap ito dati na mahal siya nito?

Alin sa dalawa Hendrix? Kasi hindi ko na alam.

"Kahapon ang kasal natin, Chloe. They can't just stay there for one day waiting for us." Kaswal na saad ng binata.

What's with his casualties?! Parang...parang hindi malaking bagay ang ginawa nito. Parang wala lang dito na iniwan siya sa araw mismo ng kanilang kasal.

"Oo. Kahapon ang kasal natin, Hendrix.Kahapon," pinagdiininang bigkas niya para maisaulo ng binata. "Pero bakit wala ka?" Napapaos na bulong niya.

Muli na namang lumuha ang kanyang mga mata. He became blurry and she wasn't sure if it's pain that crossed his eyes. Pero ng pahiran niya ang luha ay nadismaya siya dahil walang emosyon ang mga mata nito.

"Chloe, hindi pa ako handang magpakasal."

Napatawa siya ng mapakla. "At ako Hendrix, oo? I was on the verge of my career, I was still enjoying being single having you at my side. But when you asked to marry me, I said yes, kasi putangina mahal kita!"

Napatakip siya mukha at doon humagulhol. Hendrix held her shoulder. Akala niya yayakapin sa kalaunan pero parang nakakapaso siyang bagay na agad nitong nilayo ang kamay.

She inhaled a deep breathe. Mariin siyang tumingin rito.

"I won't stop. I won't stop until I dragged you here to Philippines. I can't put myself in humiliation, Benjamin." Mariing saad niya at nilagpasan ang binata. Binangga pa niya ito sa balikat.

Pagkalabas niya sa hotel suite nito ay nanghihinang napasandal siya sa dingding. Napaupo siya sa marmol na lapag.

Napatingala siya at napapikit. Tinatanong ang sarili kung tama bang ibaba ang dignidad niya sa pagmamakaawa dito.

Hanggang kailan? Hanggang kailan niya hahabulin ang binata? Kung makakaya pa ba niyang lunukin ang pride niya para lang maisalba ang sarili sa kahihiyan pero hindi ba't mas nakakahiya itong ginagawa niya?

This is not that Chloe she know. This is not the Chloe. But because of Hendrix. Because of that fucking Benjamin she ruined herself!

Kaya hindi siya dapat susuko sa binata. She lost herself in the process of getting him back. She won't waste it by losing it. Matutuloy ang kasal. Matutuloy.

Natigil siya sa pag-iisp ng nagring ang cellphone niya. Maraming miss calls galing sa Mommy at mga malapit sa kanila. Even Tito Chase and Tita Chime called but she ignored it. Pati mga mensahe ay hindi niua binasa.

Masakig at nakakalungkot iyon sa kanya. Matindinh konsensya ang hindi pagsagot sa tawag ng magulang pero pinili niyang huwag sagutin. Natatakot siyang baka pauwiin siya o pagsalitaan siya ng masama o patitigilin siya sa paghabol ng binata.

Muling nag-ring ang kanyang cellphone. It's Hellion, agad niyang sinagot.

"You done talking to him?" Tanong ng binata sa kabilang linya.

Tumayo siya at inayos ang sarili. Bahagya niyang sinuklay ang buhok at tinungo ang elevator.

Pumasok siya doon at laking pasalamat niyang walang tao roon.

"Oo but I haven't still convice him to go back with me." Sagot niya sa binata.

"Then, let's go back to the Philippines---"

"No, Hellion. Hindi pwede. Uuwi rin tayong kasama siya."

She heard Hellion sigh on the other line.

"Chloe, about your father---"

"Hellion, I don't want to hear anything about them muna. Nasasaktan ako lapag naalala ko sila." Bulong na pakiusap niya rito.

Bumuntong hininga ang binata, wala ng magagawa sa desisyon niya.

"Fine. But just 2 days, Chloe. 2 days then we'll go back to the Philippines." Saad ni Hellion.

She sighed and just agree. Ayaw na niyang pahabain ang usapan.

Pinatay niya anh linya at saktong bumukas ang elevator tanda na nakarating na siya sa ground floor.

Her mouth slightly open in shock upon seeing the woman who's about to go in.
Katulad niya ay nabigla rin itong makita siya.

She's that chinky woman on the beach on their first anniversary. Iyong nanggugulo sa binata na tinatanonh ang pangalan ni Hendrix.

It's been a year, they're also stranger but it seems they still recognize each other.

Sa lahat ba naman ng pagkakataon bakit ngayon pa. She looks vulnerable right now, that's why when the woman looked at her from head to toe, she feel insulted.

Inirapan siya nito at pumasok ng elevator.

Siya naman ay humakbang palabas. Napahinto siyabsa paghakbang ng magsalita ito.

"If you still remember what I have told you last year, that you will pay for what you did, I'm serious." The girl smirked.

Lumingon siya rito at pinakita ang tunay na ngisi ng isang bitchessa.

"And when I said, I'm a bitch. I really am. Hindi ako matatakot sa kagaya mo, pathetic trying hard bitch." She then flipped her hair and turn her back at the chinky woman.

No one can bend a Chloe Handia Forester.

No one except that fucking Hendrix Lee Benjamin.