The Thirteen Disciples: Aries (Book1) [COMPLETED]

Chapter 11 ♈

Warning: Typo and Grammatical Errors Ahead. Kung Grammarian ka, mag next story ka nalang. ❤️Loveyou😘
A/N: Please Vote and Follow me.

Purple POV

Nagising ako sa isang kwarto, may mga kumikinang na bituin, napakaganda ng ceiling na animo ay kalangitan tuwing gabi.

"You're already awake" baritonong boses ng isang lalaki na walang iba kundi si vincent naalala ko ang nangyari at unti-unting nagbagsakan na anng aking mga luha. Patuloy lang ito sa pagpatak na animoy giripo na hindi maubos ubos. Sobrang sakit sa aking pakiramdam, sobrang sakit sa aking puso naninikip ang aking dibdib

"Hey, what happen. Bigla kana lang nawalan ng malay kanina, then ngayon kagigising mo lang bigla-bigla ka lang iiyak." Nag aalalang tanong nito sa akin.

"He's gone. Lexter is gone" umiiyak na sabi ko. Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Patuloy lang ako sa pag iyak at sya ay hindi umiimik.
Kinuha ko ang cellphone ko and i booked a flight. Agad akong tumayo, na ikinagulat ni Aries.

"Im leaving" umiiyak pa ring sabi ko

"Hey, ihahatid kita" sabi nito at kinuha ang kanyang susi at sumakay na kami sa kanyang sasakyan
Tahimik lang ang naging byahe namin, ako patuloy sa pag iyak habang sya ay pasulyap sulyap sa akin. Nakarating kami sa airport.

Marianne POV

Im quietly guarding him her in Hospital im silently praying that he wakes up. Not until, i heared a lound sound of a machine, a warning sounds that say someones life is indangered.
I panicly shout "Doc! Doc! Doc!" I call the doctor in this hospital while pushing the emergency button. Nagmamadali ang doctor na dumating, and sinubukan nilang i surve si lexter. Wala akong maririnig kundi flat line lang galing sa machine. Mabilis ang kilos ng doctor and nurses,but flat line still continuous. Hanggang sa magsalita ang doctor, "time of death, 9:54 pm" Nawalan na ako ng balanse at napaluhod, "No!! This can't be! Doc! Do something!" Nagwawalang sabi ko habang umiiyak. This is wrong, bakit naman ang dali agad? Patuloy pa rin ako sa pag iyak at ang tanging nasabi lang ng Doctor ay "im sorry" agad ba tumayo ako at kinuwelyuhan ang doctor, "your a doctor right? I thought the operation is a successful? What happen? Why he become dead!!? Tell me. Why he is gone now?" Malakas na sabi ko hanggang pahina ng pahina ang aking boses at muli na naman akong napaluhod. Sobrang sakit. Pinilit ko ikalma ang aking sarili kailangan kong matawagan si purple.

I dialled Purple's number

Calling Purple....

Hey, M. " Pag sagot nito sa tawag ko
"P" iyon lang ang nasabi ko habang umiiyak.

"Teka hey, M. Calm down please why are you crying? What happen?" Kinakabahang tanong nito  sa akin
"P,  lexter is-"  nahihirapang sabi ko at patuloy pa rin ako sa  pag iyak

"Hey, calm down, tell me what happen? " Natatarantang tanong nito na.

"Tell me please" pagmamakaawa ko dito

"He's gone" mahinang sabi ko rito at umiyak na ako. Napahagulhul na naman ako. Narinig ko ang pananahimik nya at maya-maya pa ay may narinig akong kumalabog maya maya pa ay may lalaking umimik

"Who's this? Why did she faint?" Baritonong tanong ng lalaki sa kabilang linya

"Im her friend, his boyfriend is now gone. Who are you? Why are you with her?" Umiiyak na tanong ko

"Im Aries. Im going to take care of her" then the line ended.
Napatigil ako sa pagiyak. Aries? Of thirteen Disciples? Nagkibit balikat nalang ako. Bumalik na lang ako sa kwarto ni Lexter para tapusin ang papel ni Lexter. Hindi ko alam kung magpapa burial kami o i papacremate nalang.

We decided na mag burial kami. And this is the second night ng burial nya. And i presume darating na dito mamaya si Purple. At hindi nga ako nagkakamali, dumating na nga si Purple.

Pagkababa palang nya ng sasakyan, panay ang iyak niya. Tuloy tuloy ang pagpatak ng luha nya. Nakamasid lang ako sa kanya.

Purple POV

Pagkababa ko palang sa chapel at natanaw ko ang  labi ni Lexter, tuloy tuloy na ang pagbagsak ng mga  luha ko. Ito na ata ang pinakamasakit, na pakiramdam na nararamdaman ko. Parang pinipiga ang puso ko. Masyadong masakit. Habang papalapit ako sa burol nya, unti-unting bumabalik ang mga alaala na kasama ko sya. Kung paano ko sya nakilala, kung paano ko sya naging kaibigan at higit sa lahat kung paano ko sya naging boyfriend. Ang sakit, kasi wala na sya tas ano? Feeling ko iniwan ko sya ere kasi nung time na lumalaban sya for his life, i wasn't there. And eto ako nakikipag date kay aries, nagiging masaya ako while he is lying in the hospital. Hindi ko na alam ang mararamdaman ko. Nakita ko ang mommy ni lextee na umiiyak. At nakita nya ako, lumapit na ako. Agad akong niyakap ng  mommy nya.

Pagkayakap sa akin ng mommy nya, she burst into tears.

"My dear" she said while crying
I cried also.
"He's gone, dear. He's gone. " Panay ang iyak nya. Nagiiyakan na talaga kaming dalawa.

Ng medyo kumalma na ako. Naupo kami, at nagusap.

"Is there any update about the case? " Tanong ko sa mommy ni lexter
"Police said that, this crime is made by big people and a powerful one. Nakipag unahan ang taong yun para matanggal ang lahat ng evidences na maaring magturo sa suspek." Malungkot na sabi ng nito
"But? May nakabangga po ba sya na may galit sa kanya? Kasi iba na po e, maliit na bagay po pag dahil lang sa akin" malungkot na sabi ko

"Don't belittle the love of a person, i think sobrang obsess na sayo ang may gawa non." Malungkot na sabi ni tita kaya nanahimik nalang ako. Nagpasya akong lumapit sa kabaong ni Lexter, naiiyak na naman ako. Tinabihan ako ni M, at nagsalita ito.

"You know what ang swerte mo" panimulang sabi nito sa akin, habang nakatingin pa rin kay lexter
"Naranasana mong mahalin ng isang Lexter Juancho, naranasan mo syang makasama ng matagal at naiparamdam mo na mahal mo sya. Kasi ako? Nagsisisi ako na hindi ko man lang nasabi sa kanya ang nararamdaman ko" napatingin ako sa kanya at nagulat ako sa sinabi nya. Mahal nya si Lexter?

"Alam mo yung pakiramdam na sobra akong nanghihinayang, na sana pala kahit kayo na sinabi ko pa rin. Pinaalam ko pa rin ang nararamdaman ko sa kanya. Sana pala hindi ko piniling manahimik nung nalaman ko na kayo na. Don't get me wrong, wala naman akong issue sayo at hindi rin ako galit. Pero galit ako sa sarili ko  kasi masyado akong naging duwag. di ko man lang naipaalam kung gaano ko sya kamahal. Mahal na mahal ko sya P. Mahal na mahal" nag breakdown na sabi nito sa akin.

"Im sorry, M. Hindi ko alam" Iyon lang ang sinabi ko at niyakap ko ito na patuloy sa pag iyak.