BABAM İÇİN (Düzenleniyor)

38

Kabul etmedim"
Gözleri şaşkınlıkla açıldıgında yüzümde sebepsizce hafiften sırıtma oluşmuştu omuzları rahatlamış şekilde indiğinde gülen yüzüme bakıp aradaki mesafeyi kapattı yavaşça üzerime iyilip
Dudaklarını dudaklarıma kapattı.

***************

Gözlerim şaşkınlıkla açık kalmıştı dudaklarımı aralamı bekliyordu ama bende inadına aralamıyordum.
Belimden sertce tutup beni kaldırdiğında nefessiz kalıp mecbur dudaklarımı araladım
Araladığım an alt dudağimı dudaklarınin arasına alıp sertce sömürmeye basladi

Elleri açıkta kalan belimden yukarıya çıkmaya basladiğında hemen ellerimle engel olmaya calistim ama o kadar güçlü bir yapisi vardi ki ellerim sadece ona küçük bir engel olmustu.
Elleri yukarıya çıktıkça belimi hafiften okşadıkça ben iyice mayışıyordum

Bi anda arkamda ki kapı yavaşça çaldığında odanın sessizliğinden dolayı korkup hızla Ateşi kendimden ittirdim
"Oğlum iyimisiniz?"
Selin Hanım telaşlı sesiyle sonunda gelebilmisti biraz daha gecikseydi ben bayılıcaktım ve pekde sağlıkli olmuyacaktı

Ateş sinirle başını uzun ve narin boynuma gömdüğünde elimle kafasından tutup ittirmeye çalışsamda oraya yapışmış gibi asla bırakmıyordu
"Ateşş"annesinin sesi bir daha geldiğinde artık bu saçmalığa bi son vermesi gerektigini anlamasi lazımdi dışarda anan var anan insafsızz

Kapı kolu tutulup yavaşça indirildiğinde telaşla kucağından inmeye çalıştım ama Ateş yine oldukça cool bi hareketle tek eliyle kapiyi sertçe kapatti
"Birazdan geliyoruz"
Ağzının içinde zorla konuştuğunda gözlerimi sımısıkı kapatıp utancımı gizlemeye calistim ama dışardan gelen ses pek de yardimci olmuyordu
"Tamam oğlum ben iniyorum"

Sevinçle konuştuğunda kaşlarım daha fazla çatılmıştı oldukca yanlis anlaşılmıştık ve Ateş çok rahattı
En sonunda kafasını ellerimin arasına alıp sertce ittirdim kafasını boynumdan kaldirmayı başarmıştım fakat hâlâ beni bırakmaya niyeti yoktu tekrardan dudaklarıma yöneldiğinde hızlıca kafamı çevirip yanağımı öpmesini sagladim fakat aldigi derin solukla sinir oldugu bariz ortadaydi

"Affettim diye bir şey söylediğimi hatırlamıyorum ne bu öpücükler?"
"Öpemezmiyim?"
Alayla gülümseyip hızlıca dudagıma kücük bi buse daha kondurduğunda elimi dolgun dudağının üzerine koyup hafifçe ittirdim

"Öpemezsinn Ateş çekil üzerimden"
"Az önce öpüşürken de deseydin işimi sağlama alırdım sen karşılık verince.."
Yanaklarım yeniden kıpkırmızı olduğunda Ateş inadina gülüyordu bu sefer zorlukla kucağından inip kapıyı açar açmaz vücudumu dışarıya attım

Ateşi beklemeden aşağıya indiğimde herkes bana merakla bakıyordu
"İyi Akşamlar"
küçük bi tebessüm edip kapıya yöneldiğimde Selin hanım hemen gelip kolumdan tuttu
"Simay nolur ateşin dediklerine takılma o çok sinirliydi ne dedigini bilmiyordu kızım ben simdi adama nasil söylerim bosanicaginizi lutfen ateşi dinleme burasi senin de evin kal lutfen"

Nefessiz ardı ardına kurduğu cumlelerle ben bile onun yerine yorulmuştum fakat tabiki gidicektim ne zamana kadar saklayabilirlerdi ki?
En gec bir gün öğrenicekti ve o günde bugün olucaktı

"Üzgünüm Selin Hanım beni evimden buraya getirmeden önce oğlunuz ile konuşsaydınız şuan ben evime gidiyo olmazdım"

Hiç bir sey söyleyemeden üzgünce başıni yere indirdiğinde ne kadar üzülsemde duramazdım artık gitmem gerekiyordu kapının kolunu kavrayıp yavaşça aşağıya indirdim kapıyı kendime çekmem ile karşımda gülümseyerek duran dede tam olarak gözlerimin içine bakıyordu