BABAM İÇİN (Düzenleniyor)

4

"Bana taksi çağırabilirmisin?"

Yüzüne bakmadan mırıldandığımda oda aksine yüzüme bakıyordu.Gözlerim en sonunda pes edip gözlerini bulduğunda arkasını dönüp kapıya ilerlerken konuştu.

"Yürü"

Sinirle arkasından ilerleyip dışarı çıktım.İkimizde arabaya bindiğimizde arabayı bu sefer sakin kullanıyordu.Yaklaşık 10 dakika sonunda uçurumun ucunda durduğunda gözlerimi ona çevirdim.

Acaba beni ortadan kaldırmak mı istiyordu.Tutup uçurumdan aşağıya atıp ardından arabayıda atıp kaza süsü mü vericekti ben bu adamdan her şeyi beklerdim.

"Niye buraya geldik?"

"Konuşucaz"

"İletişim kurabiliyorsun demek"

Arabadan indiğinde bende inip soğuk havanın yüzüme çarpmasına izin verdim.Burası çok güzeldi şuan tüm İzmir ayaklarımın altındaydı.Onun yaptığı gibi arabaya yaslanıp etrafı izlemeye başladım.

"İmzaladığın sözleşmeyi eğer okuduysan biliyorsundur 3 sene sonra boşanabiliceğimizi.Fakat 3 sene evli kalıcağımızı hiç zannetmiyorum.Eğer ki 1 sene boyunca anlaşamadığımızı görürlerse, boşanmamız kolay olur.Ve bunun için ekstra bir çaba sarf etmemizede gerek olduğunu sanmıyorum."

"Bende"

"Evlenince onlarla birlikte yaşıcaz,fakat evdekilerle anlaşamazsan ayrı eve taşınabiliriz. Malum ikimizinde gerekli ihtiyaçları olucak"

Sinirle yerimde doğrulup gözlerinin içine baktım.

"Aynı evin içinde sadece ikimizin olmasını emin ol hiç istemem,ve senin iğrenç ihtiyaçların beni zerre ilgilendirmez.1 yada 3 sene ben senin karın olarak gözüküceksem, benim adıma hiç bir şekilde leke gelmiyecek aynı şekilde senin adınada gelmiyeceğine emin olabilirsin."

Hiç beklemediğim bir anda gülmeye başladığında,ellerimi belime koyup kaşlarımı çatabileceğim kadar çattım.İlk defa güldüğünü görüyordum,ve şuanki tüm sinirimi alıp götürmüştü terapi gibi bir şey olabilirdi bu...

Gülmesini durdurmuş ama yüzündeki o muzip ifade silinmemişti.Belimden tutup bedenimi kendine çektiğinde hiç beklemediğim için hızla omuzlarına tutundum.Ela gözleri gözlerimi taradığında oldukça yavaş ve rahatlatıcı bir şekilde konuşmaya başladı.

"Böyle haberlerin çıkmaması için,birbirimizin ihtiyaçlarını karşılayabiliriz benc.."

Gözlerimi açabildiğim kadar açmış hızla ondan ayrılmıştım.

"Sen neler söylediğinin farkındamısın?"

Benim verdiğim tepkiyle bir daha güldüğünde saçlarımı sinirle kulaklarımın arkasına tıkıştırıp elimle kendimi serinletmeye çalıştım.

"Domatese benziyorsun.Oysaki küçük bir şakaydı."

Gülen yüzü hiç sönmemiş daha fazla gülmeye başlamıştı.Bu adam sinirliyken bambaşka bir adama dönüşüyordu ama şuan sanki küçük bir çocuğun üzerindeki masumluk var gibiydi. Benim Ateşi çözebilmem oldukça zamanımı alacaktı.

"Benim söylüyeceklerim bu kadar,eklemek istediğin bir şey var mı?"

Sonunda kendine gelebildiğinde ciddi ciddi düşünmeye başladım.Aslında restaurantta Aleyna'nın söylediği şeyler aklıma çok takılmıştı...

"Evlendikten sonra istediğim zaman dışarıya çıkar gezerim.Giyinişime asla karışamazsın sonuçta bu gerçek bir evlilik değil dimi Ateşciğim?"