"Ya Ateş daha makyajımı bile yapamadım iki dakika bakamıyorsun çoçuğa."
Yaklaşık 10 dakikadır başımda Karanı susturmaya çalışıyordu ama halasına çekmişti çocuğum bir kere tabiki çenesi susmazdı.
"Gel oğlum benden süt gelecek mi diye test edelim."
Paytak adımlarıyla Ateşin yanına gidip kendini kucaklattırdığında minik ellerini ateşin göğüsüne attı.
Ateşin Karanı emzirdiğini hayal edemiyordum. Buna sanırım hayal gücüm yetmiyordu, sırıtarak ayağa kalkıp kaslı damarlı mükellef kollarından benim doğurduğum taş usulü taş bebeğimi kucağıma alıp yeniden yerime geçtim.
7 aydır sanki ilk hamile kalan ve sonrasında ilk defa doğuran bir kadınmışım gibi davranıyordum.Ama benim yerimde kim olsa bu tatlı taş usulü bebeğimi dünyada ki ilk bebek olarak görürdü analar neler doğuruyor beh...
"Şerefsiz"
Karana ne kadar bağlı olsada arada küçük tatlı kıskançlıklar yapıp mızmızlanabiliyordu.O kadar mükemmel bir baba olmuştu ki Karanı çok şımartıyor istediği herşeyden onlarca alıyordu.Bu konu yüzünden her gün kavga ediyorduk.
İnce uzun parmaklarıyla gömleğinin düğmelerini ilikleyip kollarını itinayla katlamaya başladı.
Hani tüm olumsuzlukların üst üstüne geldiği bir günde arabaya oturmuş camdaki yağmur damlalarını izlerken bir anda en sevdiğin müzik çalmaya baslarya,ve tam ona sevinmişken kendini müziğin ritmine kaptırıp gitmişken o sesi travesti gibi çıkan radyocu adam 3 saniye arayla girip şarkının anasını beller ya işte tamda şuan o anı yaşıyordum.Karan yüzü gözü süt içinde kalmış ağlayarak derdini bana anlatmaya çalışıyordu.
"Biliyorum oğlundan daha yakışıklıyım ama o bebekte bize lazım be güzelim"
Sinirle masanın üzerinden peçeteyi çekip karanın yüzünü güzelce temizledim kendi evimde kendi kocamı dilediğim gibi kesemiyeceksem niye evlenmiştim ki?
"Artık bu evin yakışıklısı karan Ateş bunu kabullensen iyi olur."
"Men baba"
Küçük parmaklarıyla kendini gösterip güldü. Daha yeni yeni çok az kelime konuşabiliyordu.Ve bu halleri onu ıssırmamı tetikliyordu deliricektim bu kadar tatlı olmak yasa dışıydı.
