The daughter of Dark Lord

Απ'το κακό στο χειρότερο (part 2)

Draco's POV

Μια δυνατή λάμψη εμφανίστηκε και ξαφνικά μπροστά μας πετάχτηκαν ο Πότερ με τον Cedric, αγκαλιά με το Κύπελλο. Κοίταξα καλύτερα προς το μέρος τους και παρατήρησα πως ο Cedric ήταν ακίνητος, ενώ ο Πότερ στεκόταν από πάνω του σκυμμένος.

Oh my God

Ξανά κοίταξα καλύτερα προς τα κάτω για να μπορέσω να δω αν αυτό που είχα καταλάβει ήταν όντως αλήθεια και δεν ήμουν απλά κουρασμένος. Ήταν όντως αλήθεια, αλλά παρόλα αυτά κανείς δεν φαινόταν να το βλέπει. Γύρισα προς την Christina τρομοκρατημένος.

Εκείνη γύρισε και με κοίταξε, γουρλωσε τα μάτια της και ξανά κοίταξε προς το μέρος του Cedric και του Πότερ τσιρίζοντας. Εγώ αμέσως, την έκλεισα στην αγκαλιά μου προσπαθώντας να την ηρεμήσω και ταυτόχρονα να την εμποδίσω να πάει προς τα κάτω. Τότε όλοι άρχισαν να καταλαβαίνουν τι είχε γίνει και άρχισαν να πανικοβαλλονται. Ακόμα κι εγώ ήμουν σε κατάσταση σοκ. Δεν περίμενα με τίποτα αυτήν την εξέλιξη... Μπορεί να μην συμπαθούσα ιδιαίτερα τον Cedric αλλά δεν του άξιζε να πεθάνει. Και βασικά, από τι είχε πεθάνει?

Ο Fred ήρθε κι αυτός δίπλα στην Christina και προσπαθούσε να την ηρεμήσει, καθώς ακόμα έκλαιγε με λυγμούς. Την άφησα από την αγκαλιά μου για να πάει να αγκαλιάσει τον Fred και τότε ήταν που ο μπαμπάς του Cedric άρχισε να κλαίει πάνω από το νεκρό σώμα του γιου του. Είχαν μαζευτεί αρκετά άτομα από γύρω... η Christina βγήκε από την αγκαλιά του Fred κι άρχισε να κατεβαίνει κι αυτή προς τα κάτω. Αυτή την φορά δεν την εμπόδισα...

Christina's POV

Έκλαιγα με λυγμούς στην αγκαλιά του Fred... Δεν πίστευα αυτό που μόλις είχε γίνει, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως ο Cedric είχε πεθάνει και πώς το τελευταίο πράγμα που του είχα πει ήταν πως δεν τον ήθελα στην ζωή μου. Με πονούσε απίστευτα το γεγονός ότι δεν του είχα πει την αλήθεια, ότι ακόμα τον αγαπούσα και νοιαζομουν για εκείνον και πώς κι εγώ ήθελα να προσπαθήσουμε να ξανά γίνουμε φίλοι. Μισούσα τον εαυτό μου που δεν πήγα να του μιλήσω νωρίτερα ώστε να του πω τις πραγματικές μου σκέψεις. Αλήθεια με μισούσα. Διότι δεν ήθελα οι τελευταίες μου κουβέντες με τον Cedric να ήταν αυτές που ήταν. Η τελευταία μας συζήτηση δεν ηταν καν συζήτηση, ήταν καβγάς. Δεν έπρεπε να περιμένω το τέλος τουρνουά για να του πω πως δεν εννοούσα ότι του είχα πει. Δεν έπρεπε να περιμένω καθόλου να του πω πως ακόμα νοιαζόμουν για εκείνον. Απλά δεν έπρεπε... Ήταν μια απόφαση, μια λάθος αποφαση που πλέον θα μετανιώνω για όλη μου την ζωή. Άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες και να πλησιάζω το μέρος όπου ήταν το σώμα του Cedric μαζί με τον μπαμπά του και την Cho. Έκλαιγα καθώς πλησίαζα κι άκουγα τις κραυγές του πατέρα του.