கதிரும் முல்லையும்.......💗💗💗
..........!
தொடர்ச்சி.......
நீ வேணும் எனக்கு எப்பவும்......!
கதிரின் காதலில் கரைந்தவள் கதிர் மார்போடு சாய்ந்தாள்.
கதிர் அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டு,
"என்னையறியாம உன்ன ஏதாவது கஷ்டப்படுத்திருந்தா மன்னிச்சிடு."
முல்லை : என்னங்க? ஏன் இப்படியெல்லாம் பேசறிய? எனக்கு இப்போ எப்படி இருக்கு தெரியுமா?
(ஆனந்த கண்ணீருடன்)
"உலகத்தோட மொத்த சந்தோஷமும் எனக்கு கிடைச்ச மாதிரி இருக்குங்க.....!"
முல்லையின் வார்த்தைகள் கதிருக்கு மனநிறைவை தர,
சந்தோஷமாய்,
சரி! இனி, எப்பவும் இப்படியே சந்தோஷமா சிரிச்சிகிட்டு இரு.
சரியா? கிளம்பறேன். நேரமாச்சு.
முல்லை : ம்ம்.. சரிங்க.
கதிரும் முல்லையும் சிரித்த முகத்துடன் வெளியே வர
கண்ணன் : டே அண்ணா! என்ன மொகத்துல தவுசண்ட் வாட்ஸ் பல்ப் எரியுது. ஓ.....! முல்லை அண்ணி வந்துட்டாங்கன்னா....! எரியட்டும். எரியட்டும்.
இருவரும் வெட்கப்பட்டு விழிகளால் நோக்க,
கண்ணன் : ஒரே ரொமான்ஸ் ஆ இருக்கு.
தப்பாச்சே?!
(மனசுக்குள்) சந்தோஷமாவா இருக்கிய?! இருங்க! கொளுத்தி போடறேன்!
கண்ணன் புருவத்தை உயர்த்தி,
தெனாவெட்டாக,
"ஏன் முல்லையண்ணி? அன்னிக்கி எங்க கதிர் அண்ணன என்ன சொன்னிய?"
முல்லை : என்னிக்குடா?
கண்ணன் : அதான் அண்ணி, அன்னிக்கி, "கதிர அண்ணன பிடிக்குமா?" ன்னு கேட்டதுக்கு என்ன சொன்னிய?
கதிருக்கு ஏதோ உறுத்த,
முல்லையை உற்று பார்க்க
முல்லை வெட்கத்துடன், "என்ன சொன்னேன்?"
கண்ணன் : "எங்க கதிர் அண்ணன பிடிக்கவே பிடிக்காது. உங்களுக்குக்காகதான் பிடிச்ச மாதிரி நடிச்சேன். அப்புறம்..... ம்... ஆ... சில சமயம் செத்துடலாம் போல இருக்கும்"ன்னுல்லாம் சொன்னியலா இல்லையா?
