GERİ DÖN

4.Bölüm

Merhaba!

Beste'nin geçmişini tanıyacağız biraz ve gönülleri parçalayacak bir bölüm olacak ...

Hadi bölüme geçelim ya sıkıldım feci halde...

........................................................

   Yavaşça mutfağa doğru ilerledim. Uykumu açması için kahve yapacaktım . Bir anda çalan telefonum beni yerimden sıçratırken , açmamaya kararlıydım . Her kim ise ona ayıracak bir kaç dakikam dahi yoktu . Ama inat ile ısrar ile çalıyordu. Birkaç dakika sonra mesaj geldiğini bildiren ses ile merakım arttı ve telefona doğru ilerledim . 

Nalan teyze' den 3 yeni mesaj...

Nalan Teyze: Merhaba kızım Anka . Nasılsın?

Nalan Teyze: Rahatsız etmek istemezdim sadece bugün bize gelebilir misin?

Nalan Teyze: Görmek isteyeceğin bir şey var.

Okuduğum mesajla ellerim titriyordu . Nalan teyze....Beste'nin üvey annesi...

Kızının ölümüne yol açtım ve benimle görüşmek istiyor , Nasıl gideceğim nasıl bakacağım yüzüne ben .Kızlarının vefatından sorumluyum nasıl hiçbir şey olmamış gibi davranacağım . Beynim sürekli bir fikir atıyor ve susmuyor hızına yetişemiyorum..

Gitmeyeceğim...

Gitmeyeceğim...

Gitmeyeceğim...

Gidemem....

*

Ellerim titreyerek kapının ziline ulaştı.

-Merhaba Nalan teyze..

-Merhaba kızım gel içeriye gel.

Sessizce içeriye doğru yol aldım . Salona geçince göz kadrajıma bana nefretle bakan Sedat amca girdi . Adeta gözleri ile ateş püskürtüyordu bana doğru . Normalde kızardım ama ..bu kez haklıydı...

-Ne oldu Nalan  teyze beni neden çağırdın?

-Gel otur kızım soluklan.

Yavaşça koltuğa oturdum .

-Hala bu kızı neden eve çağırdığını anlamıyorum Nalan . Her şey onun yüzünden!

Dedi tükürürcesine.

-Sedat!

-Yalan mı benim biriciğim onun yüzünden atladı oradan ONUN YÜZÜNDEN OLDU YALAN MI?

-SEDAT!

Ağlama ....

Ağlama olmaz..

Burada değil Anka

Onların yanında değil..

Hayır ağlama...

-Sen onu boş ver kızım. Seni çağırdım çünkü... O olaydan beri Beste'nin odasına girmedik . Bugün cesaret edip girdim ve... Kıyafetlerinin arasında bir mektup buldum .... Beste sana yazmış kızım... Özel olacağını düşünüp açmadım...

Dolu gözleri ile konuşuyordu . 

-Bana mektup mu bırakmış?

Diye sordum fısıltı gibi çıkan sesimle,

-Evet kızım . Odasında masasının üzerinde .Oraya bıraktım . Git istersen istediğin zamanda çağır beni.

Gözlerim Sedat amcaya kaydı . Burnundan soluyordu . Ona göre;