GERİ DÖN

5.Bölüm

Merhabalarr!!

Keyfimin Kahyası dedi ki bölüm yaz bende kabul ettim..

Bugün Beste'nin cenazesinde neler olduğunu kısmen öğreneceğiz..

Eh hadi başlayalımm

........................................................

-Ağlama kızım , ağlama Anka...

Yaşadığım sinir boşalması sonucu boğazlarım çığlıklarım yüzünden acıyordu. Beste'nin mektubunda yazdığı şeyler adeta kendi sesi ile beynimde dönüyordu ve buda sakinleşmemi engelliyordu .

*

Annemden yetim kaldığım duyguları sende buldum ben...

12.Deneyişim..

Her akşam hıçkırıklara boğuluyorum..

Ama şuan yalnızım...

İyi hissetmek istiyorum..

Artık halüsinasyonlarını görüyorum..

Dünyada bir fazlalık olduğumu söylüyorsun...

Şuan yaşadığım acılar her günümü ,her saatimi, her saniyemi mahvediyor, O an sadece bir kaç dakika canım yanacak...

Bu benim isteğimdi ...ölmek...

Ölmek istemiyorum Anka....

Ben günden güne ölüyorum ve senin ruhun dahi duymuyor...

*

Ah dayanamıyorum....

-BESTEE

Kopardığım feryatlar acımı dindirmeye yetmiyordu, Beynim sürekli Beste ile ilgili anıları gözümün önüne getiriyor...

...................................................................................................

-Hayır hayır o ölmedi Beste ölmedi onu tabuttan çıkarın o ölmedi!!

-Lütfen sakin ol Anka!

-Ya ölmedi ölmedi . Çıkarın onu o tabuttan , o karanlıktan korkar , Klostrofobisi var onun o dar yerde kalamaz BESTE!

-Anka kızım lütfen sakin ol..

İki yanımdan da koluma giren insanlar beni sakinleştirmeye ve susturmaya çalışıyordu.

-Beste lütfen gitme yalvarırım kardeşim n'olur bırakma beni...

Edilen duadan sonra tabutu açtılar ve bakmak isteyen baktı...

-BIRAKIN BENİ ÖLMEDİ BESTE UYANIK O ÖLMEDİ! YA BIRAKIN DİYORUM BIRAKIN BAKACAĞIM!

Hızlıca beni tutan kollardan ayrıldım ve bir feryat kopararak orada öylece duran tabuta ilerledim..

-BESTEE!

Tabutun yanına gittim ve Beste'nin yüzüne baktım...

Yüzü... tanıyamadım onu...

18 Yıllık arkadaşımın yüzünü tanıyamadım sonra düşüşü canlandı gözümde...

Yüzüstü düşüşü...

Ah Beste.. kardeşim neden?

Biraz daha kaldırdım bedenini bir kalkanmışçasına saran kefeni..

Kol ve bacaklarında ki dikişlere anlam vermeye çalıştı beynim..

Sonra düşüşü saniye saniye yeniden canlandı gözümde.

Düştüğünde bedeninden ayrılan kolu ve bacağı.. düştüğünde kafa tasından çıktığını düşündüğüm o yoğun ses... Bir anda oluşan kan gölü.. Çocukların çığlıkları , kadınların ağlama sesleri, önümde onu tutmaya çalışan bir grup... Bense orada öylece dikilmiş bir şekilde Beste'ye ve harap olan vücuduna bakıyorum . Donakaldım , ne yapacağımı bilemedim . Ne olduğumu , kim olduğumu , orada neden olduğumu, bu çığlıkların neden olduğunu, neden çığlıklar attığımı unuttum... 

Ben kimdim?

Arkadaşının , kardeşinin ölümüne sebep olan biri mi?

Kafamı iki yana salladım tabuta doğru eğildim..

Bestenin o hep hayran olduğum kokusunu içime çekmek istedim.. son kez...

Yüzünü net bir şekilde tekrar canlandırdım gözümde..

O hep hayran olduğun yüzünü ...

Arkamı döndüm...

-H-hey herkes nerede?

Az önce beni sakinleştirmeye çalışan grup nereye gitti?

Ah neler oluyor hiç bir şey anlamıyorum..

-Neredesiniz?!

Bir anda omzumda hissettiğim el ile arkama döndüm..

Çığlıklar atarak geriye sendelemem bir oldu..

Beste....

-Ne oldu Anka yoksa üzüldün mü? Sence üzülmeye hakkın var mı?

...................................................................................................................................

-Aahhhh

-Ne oldu kızım!?

Kafamı toparlamaya çalıştım, etrafa göz gezdirdim.. Nalan teyze, Bestenin odası..

Ah uyuyakalmışım...

-K-kabus...

-Tamam .. sakin ol... geçti.. . O kadar güzel uyuyordun ki kaldırmadım...

Kafamı yukarı aşağı salladım ve teşekkür ettim . Tekrar omuzuna yaslandım. Anne omuzuna yaslanmaya uzun zamandır hasrettim . Okulu okumak için ayrı bir şehre yerleşmiştim ve annemi uzun zamandır göremiyordum. Nalan teyze özlemimi gidermeme yardımcı oluyordu.. 

Yerde Beste'nin yatağına dayanmış oturuyorduk. Bir kaç dakika sonra kapı yavaşça tıklanarak açıldı. Sedat amca içeriye girdi . Sessizce yanımıza süzüldü . Önümde durdu ve yere çömeldi. Bana bakarak konuşmaya başladı.

-Anka kızım ben.. özür dilerim . Beste'min ölümü beni çok sarstı . Kızımın daha genç yaşında canına kıyması .. yaşadığı acıyı anlatamam . Bizim hayallerimiz vardı ve hepsinin bir anda yok olması , sözlerimiz vardı mesela , Beste benim bir tanemdi , canımdı , en değer verdiğimdi. Ben kızımı kaybettim . Ama senin de kardeşini kaybettiğini unuttum kızım . Çocukluğunuzdan beri berabersiniz ve aranızda ki bağ çok özel . Az önce attığın çığlıklar Beste'min adını haykırışların.. Beni kendime getirdi . Senin kim olduğunu, onun için ne öneme sahip olduğunu hatırlattı ve ... özür dilerim kızım..

Konuşması üzerine gözyaşlarımı tutamadım, yavaşça aşağı süzüldüler . Sedat amcanın da gözlerinde ki doluluk fark ediliyordu. Ne diyeceğimi bilemedim , ne yapacağımı saptayamadım.

-Lütfen üzülme Sedat amca... Önemli değil, seni anlıyorum..

Yavaşça oda Nalan teyze gibi yanıma geldi Sol tarafıma geçti kolu ile bizi sardı. Hep Beste ile bana yaptığı gibi . Beni aralarına aldılar . O an ağlamamız dinmişti ama yüreğimizin ağlaması hiç dinmiyordu.

Keşke burada olsan Beste..

...........................................................................................

LÜTFEN.. GERİ DÖN... BESTE