Çocukluklarından beri arkadaş olan iki kişi . Anka Alev ve Beste Saraç . Son yıllarından aralarına giren kişiler , birden bire oluşan kavgalar , gereksiz sebeplerden dolayı birbirlerinden gitgide soğumaları ile aralarının açılması kaçınılmaz oluyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ve bir şimşek koptu uzaktan, şiddetli, hırslı, korkmuş, yorulmuş. Sanki benim yerime bağırdı dertlerimi, sanki benim yerime haykırdı acılarımı, gök gürültülerini seviyorum çünkü bazen bağıramadığım şeyleri onlarda buluyorum.."
"Ben geldim Beste , kardeşin.."
Yavaşça mezarına çöktüm, üzerinde ki çiçeklerde ellerimi gezdirdim. Beste'nin saçlarıymış gibi okşadım toprağı, onun yanaklarıymışçasına öptüm her bir çiçeği yaprağından, onun kokusuymuş gibi çektim toprak kokusunu içime, derin derin..
Gece ile Aras beni ileriden arabanın yanından izliyorlardı. Sanırım Beste ile yalnız kalmak istediğimi hissediyorlardı.
Çökebilmek için kırdığım bacaklarımı toprak ile buluşturdum. Bacaklarımı mezar boyunca uzattım. Kafamı yere koydum, sağ kolum ile mezara sarıldım. Artık Beste ile yan yanaydım.
-Anka ne yapıyorsun!?
Gece telaşla yanıma geldi.
-Beste ile uzanıyorum.
-Anka...
Yanımızdan geçen böcekler , saçıma tırmanan karıncalar, ılık ılık yüzüme damlayan yağmur , belki de hemen altımızdan geçen yılan umurumda değildi. Umurumda olan Beste'ydi...
İçim yana yana özlediğim, özlemimi üç beş fotoğraf ile gidermeye çalıştığım kızdı.
-Ah Beste, hala inanasım gelmiyor içeride olduğuna, gözlerimin önünde de olsa her şey inanmak istemiyor ne beynim nede zihnim. Çıksan bir yerden "Ölmedim ben ,sana acı çektirmek için numara yaptım." desen , Güzel olmaz mı?
-Anka güzelim hadi...
-Lütfen Gece..
Gece yavaşça yanımdan ayrıldı .
Sadece Beste'nin duyabileceği bir şekilde fısıldadım mezara doğru. Yada öyle yaptığımı düşündüm.
-Özledin mi beni Beste...?
Yavaşça bir rüzgar esti enseme, nazik bir damla damladı yüzüme.
Gülümsedim ve yavaşça fısıldadım.
-Bende seni özledim...
Yavaşça doğruldum ve toprakta oturmaya devam ettim. Elindeki siyah gül ile Aras yanıma geldi .
Gülümsedim ben bu sefer unutmuştum..
"Her ayın 2'sinde mezarıma gel ve her gelişinde siyah bir gül getir olur mu?.."
Aras'ın elinden gülü aldım. Yavaşça mezarın üstüne bıraktım.
