Μύριαμ
Η δεύτερη φορά που με φιλούσε.
Πραγματικά τα φιλιά του με κάνουν και νιώθω απίστευτα.
"Μύριαμ θέλω να σου πω πως είσαι η μόνη γυναίκα που με κάνεις να νιώθω έτσι."
Αποκλείεται. Αφού και ο ίδιος είχε πει πως είμαι μια ανήλικη.
"Μα εσείς είχατε πει πως ήμουν μικρή και ανήλικη."
"Ναι γιατί δεν ήθελα να παραδεχτώ στον εαυτό μου τι ακριβώς ένιωθα για εσένα."
Κάποιος μου κάνει πλάκα. Τσιμπήστε με να δω αν ονειρεύομαι.
"Μύριαμ είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Εδώ και κάμποσο καιρό. Από τη στιγμή που έπεσες πάνω μου στον δρόμο άρχισα να νιώθω πράγματα για εσένα. Μ'αρέσεις για αυτό ακριβώς που είσαι. Τα μάτια σου, το χαμόγελο σου. Όλα μ'αρέσουν πάνω σου. Από το πιο ατελές μέχρι και το πιο τέλειο."
Έχω πάθει σοκ. Δε μπορεί να τα εννοεί όλα αυτά.
"Πες κάτι αγάπη μου. Μη με κοιτάς έτσι."
Ορίστε;
"Κύριε καθηγητά εγώ-"
"Μάτια μου μπορείς να με φωνάζεις Στέφανο. Είμαστε οι δυό μας και μόλις σου έκανα ερωτική εξομολόγηση."
Ακόμη δε μπορώ να το χωνέψω πάντως. Λες να μου κάνει καμία πλάκα;
"Στέφανε και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Απλά νόμιζα πως δε νιώθεις κάτι για εμένα. Συν ότι τη μία φορά ήσουν με τη Τζίνα και τώρα με τη Φελίτσια."
"Αυτά ήταν τα δύο μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου. Τα έκανα γιατί ήθελα να σε κάνω να ζηλέψεις αλλά φυσικά σε πλήγωνα και δε μπορούσα να το καταλάβω ο βλάκας."
"Δεν πειράζει που δε το κατάλαβες. Άλλωστε το έκρυβα αρκετά καλά."
Εμ ναι.
"Κακώς έπρεπε να μου το δείχνεις και να καταλάβω τα συναισθήματα μου για εσένα."
Αχ βρε Στέφανε.
"Πάμε στο δωμάτιο μου να κάτσουμε;"
"Είναι ο Σταύρος με τη Γαβριέλα. Έλα στο δικό μου."
Πάντως ακόμη είμαι σοκαρισμένη με τα όσα μου είπε πριν από λίγο.
"Έλα μπες μέσα."
Αααα το δικό του δωμάτιο είναι πιο ωραίο από το δικό μου.
"Λοιπόν έλα στο κρεβάτι."
Ωωω αυτό ήταν πολύ απότομο.
"Εμ..."
"Έλα δε δαγκώνω. Ακόμη τουλάχιστον." είπε με ένα στραβό χαμόγελο.
