Στέφανος
Την είχα στην αγκαλιά μου και ήμουν τόσο ευτυχισμένος.
Δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι. Ούτε με τη Φελίτσια.
Νομίζω πως...την αγαπώ.
Ναι ναι. Αυτό είναι. Δεν είναι μόνο έρωτας.
Η πρώτη μας φορά ήταν απλά μοναδική.
Για εμένα τουλάχιστον ήταν.
Όσο την είχα από κάτω μου και την έκανα δική μου δεν ήθελα τίποτα άλλο.
Ήταν υπέροχη και ας ήταν η πρώτη της φορά.
Αυτό μου άρεσε και εμένα άλλωστε. Πώς ήταν άπειρη.
"Στέφανε;" άκουσα τη γλυκιά φωνή της.
"Πες μου αγάπη μου."
"Να εμείς τώρα...ε τι είμαστε; Θέλω να πω-"
"Θες να γίνουμε ζευγάρι;"
"Ε...μόνο αν θες...και εσύ ."
"Φυσικά και θέλω, αλλά δε πρέπει να μάθουν τίποτα οι δικοί σου."
Δε θα τους άρεσε και τόσο αυτό.
"Ναι έχεις δίκιο. Ειδικά ο πατέρας μου."
"Ισχύει. Τώρα ας κάτσουμε αγκαλιά για λίγο μέχρι να πας στο δωμάτιο σου."
Καθόμασταν αγκαλιά και δεν ήθελα τίποτα άλλο.
Μύριαμ
"Πού ήσουν μουσίτσα;" με ρώτησε πονηρά η Γαβριέλα με το που μπήκα στο δωμάτιο.
"Αμάν ρε Γαβριέλα με τρόμαξες."
"Ναι άστα αυτά. Λέγε τώρα."
"Ε να...ήμουν με τον Στέφανο...και"
"Και......;"
"Να και κάναμε έρωτα." της είπα ντροπαλά.
"Ορίστε;" με ρώτησε σοκαρισμένη.
"Ε ναι. Το κάναμε. Και είμαι ευτυχισμένη."
"Μα πώς; Θέλω να πω εσύ δεν ήθελες να τον δεις και-"
"Να απλά μου είπε τι νιώθει και επιβεβαιώθηκα ότι ήθελα να το κάνω μαζί του."
"Τουλάχιστον ήταν ωραία;"
"Ήταν υπέροχα. Ήταν πολύ γλυκός μαζί μου, τρυφερός."
"Χαίρομαι φίλη μου. Αυτό έχει σημασία άλλωστε την πρώτη φορά."
"Ω ναι. Απλά δε πρέπει οι δικοί μου να μάθουν κάτι. Θα με σκοτώσουν. Ειδικά ο πατέρας μου."
"Ναι σε αυτό έχεις δίκιο. Τέλος πάντων θέλω να σου πω πως και εγώ προχώρησα με τον Σταύρο."
