"Ξυπνάει.." άκουσα μια φωνή να λέει.
Προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου.
Δε θυμάμαι γιατί τα είχα κλειστά είναι η αλήθεια.
Μετά από κάμποση προσπάθεια τα άνοιξα.
Δίπλα μου στεκόταν ο Στέφανος.
"Αγάπη μου επιτέλους άνοιξες τα μάτια σου." είπε ανακουφισμένος.
"Που βρίσκομαι;" είπα και προσπάθησα να σηκωθώ πιο πάνω.
"Όχι μη σηκώνεσαι." είπε και με ξάπλωσε πάλι πίσω στο κρεβάτι.
Τότε διαπίστωσα ότι η κοιλιά μου ήταν..φουσκωμένη.
ΗΤΑΝ ΤΙΙΙΙ!?
Οκευ ψυχραιμία. Η κοιλιά μου είναι λες και έχω φάει πενήντα ΠΙΤΟΓΥΡΑ.
"Εμ Στέφανε να ρωτήσω κάτι;"
"Ναι αγάπη μου ρώτα με."
"Γιατί η κοιλιά μου είναι φουσκωμένη;"
"Είσαι έγκυος αγάπη μου στο τρίτο μας παιδί."
WAIT A DAMN MINUTE.
"Τι εννοείς ότι είμαι έγκυος στο τρίτο μας παιδί. Μα αφού εγώ πάω σχολείο ακόμη."
"Μύριαμ είσαι 35 χρονών. Έχεις τελειώσει το σχολείο πολλά χρόνια πριν."
"Εμ..έχω μπερδευτεί."
"Κάτσε πάω να φωνάξω τον γιατρό."
___________________________________________
Αφού ήρθε ο γιατρός και με εξέτασε είπε πως έχω ένα σοκ από τη λιποθυμία..
Ναι λιποθύμισα διότι ζαλιζόμουν πάρα πολύ.
"Θυμήθηκες τώρα πάνω κάτω;"
"Προσπαθώ." του είπα αμήχανα.
Ο Στέφανος παράλληλα μου εξήγησε ποια είμαι ακριβώς.
Είμαι η Μύριαμ Χατζή. 35 χρονών, παντρεμένη με τον Στέφανο εδώ και 7 χρόνια. Έχουμε 2 παιδιά, τον Ιάσωνα που είναι 7 και την Φοίβη που είναι 4 περιμένω το τρίτο, είμαι στον 6ο μήνα και έμαθα ότι περιμένω κοριτσάκι.
Αχ είμαι τόσο συγκινημένη.
Οι κολλητοί μας φίλοι είναι η Γαβριέλα και ο Σταύρος. Κτηνίατρος και φιλόλογος αντίστοιχα.
Οι άλλοι μας φίλοι είναι ο Φίλιππος με την Άννα. Ναι καλά ακούσατε ο Φίλιππος με την Άννα.
Ακόμη να το χωνέψω αυτό.
Ο Πέτρος (ο αδερφός της Γαβριέλας) τα έχει με τη Μαρίνα. Και κάτι σωστό που είδα σε αυτό τον όνειρο.
Ααα ο Στέφανος είναι καθηγητής βιολογίας και εγώ είμαι ψυχολόγος.
Ναι ναι τόσο περιφανή με τον εαυτό μου.
"Μπορείτε να πάρετε εξιτήριο κύρια Χατζή." μου είπε ο γιατρός.
"Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ."
___________________________________________
Επιτέλους σπίτι μετά από πολύ ΩΡΑΑΑΑ.
Το σπίτι μας ήταν φοβερό εν τω μεταξύ. Βαριέμαι όμως να σας το περιγράψω.
"Αγάπη μου;" με ρώτησε ο Στέφανος.
"Ναιι.."
"Πες μου λίγο τι είδες στο όνειρο σου και τα μπέρδεψες λίγο."
"Ε...να..."
Του εξήγησα τα πάντα όλα από την αρχή. Από τη στιγμή της γνωριμίας μας μέχρι και το τελευταίο λεπτό που έζησα.
Μόλις τελείωσα ο Στέφανος έσκασε στα γέλια.
"Τώρα γιατί γελάς;" του είπα θιγμένη.
"Να απλά τα έκανες λίγο σαλάτα. Αλλά δε πειράζει." είπε και συνέχισε να γελάει.
"Καλά καλά.."
"Έλα μη θυμώνεις. Πάντως αυτό το καθηγητής μαθήτρια εμένα μ'αρέσει." είπε με πονηρό ύφος.
"Αυτά να σου λείπουν. Θέλω να δω τα παιδιά μου που είναι;"
"Εσύ πριν δε τα θυμόσουν.."
"Άλλο πριν ήμουν σοκαρισμένη. Πάμε πάμε πάμε.."
"Καλά πάμε βρε ανυπόμονη."
Ήμουν πολύ χαρούμενη. Για όλα τα πράγματα στη ζωή μου.
Νομίζω πως χωρίς τον Στέφανο δε θα τα κατάφερνα ποτέ.
"Στέφανε;"
"Τι είναι ψυχή μου;" γύρισε και με κοίταξε.
"Σε αγαπώ πάρα πολύ." του είπα με δάκρυα στα μάτια.
"Εγώ να δεις ζωή μου." είπε και με φίλησε γλυκά στο στόμα.
___________________________________________
Λοιποοοοοοον.
Η ιστορία αυτή έφτασε στο τέλος της.
Λίγο ξαφνικά την τελείωσα, αλλά ένιωσα ότι έπρεπε να την τελειώσω.
Πραγματικά είμαι πολύ συγκινημένη. Κατάφερα και την τελείωσα μετά από 4 ολόκληρα χρόνια.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που από την αρχή διαβάζατε την ιστορία και περιμένατε ανανεώσεις οι οποίες γινόταν πιο αργά και από τον θάνατο.
Τέλος πάντων σας οφείλω πραγματικά ένα τεράστιο ευχαριστώ. Με στηρίξατε, διαβάζοντας, ψηφίζοντας και σχολιάζοντας την ιστορία παρόλο ότι μπορεί να μην ήταν η τέλεια ιστορία.
Μπορείτε να διαβάσετε κάποια από τις άλλες ιστορίες μου που έχω ανεβασμένες καθώς γράφω και μια καινούργια αλλά ακόμη την επεξεργάζομαι.
Αυτά από εμέναααααααα
Φιλιά πολλά και πάλι χίλια ευχαριστώ 🥰
Νάσια!
