•Στέφανος POV•
Είχαμε έρθει στο κλαμπ και περιμέναμε τη Μύριαμ με τη Γαβριέλα.
Εν τω μεταξύ η Τζίνα είχε κολλήσει πάνω μου σαν λεκές από λάδι πράγμα που σημαίνει ότι δεν έφευγε με τίποτα από πάνω μου.
"Πού είναι τόση ώρα;"με ρώτησε ο Σταύρος.
"Ιδέα δεν έχω."
"Στεφανούκο;" Ήχησε η τσιριχτή φωνή της Τζίνας στα αυτιά μου.
Ωχχ ποιος ξέρει τι θα ακούσω πάλι.
"Ναι Τζίνα;"
"Θες να πάμε στη τουαλέτα;"
Να το ήρθε. Και να πω ότι δε το περίμενα θα πω ψέματα.
"Όχι Τζίνα."
"Μα..."
Και τότε έστρεψα το βλέμμα μου προς την είσοδο.
Ήταν η Μύριαμ και μπορώ να πω ότι ήταν πανέμορφη.
Φορούσε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα με σκίσιμο στο πλάι.
Όλα τα βλέμματα είχαν στραφεί πάνω της και δικαίως.
Αλλά δε θέλω να την κοιτάζει κάποιος άλλος άντρας εκτός από εμένα.
Ωπ τι ήταν αυτό τώρα;
Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος...
Βρε βρε χρόνια και ζαμάνια.
Γιατί σου έλειψα;
Ναι έλεγα δε θα πετάξει καμία μαλακία.
Θα σου απαντούσα αναλόγως, αλλά βλέπω τη Μύριαμ να είναι αγκαλιά με κάποιον.
Ποιος είναι αυτός πάλι;
Αα είναι εκείνος ο φλώρος από το μεσημέρι.
Την έχει στην αγκαλιά του και εκείνη δεν έκανε τίποτα για να απομακρυνθεί.
"Τζίνα στην τουαλέτα τώρα." της είπα χωρίς να της αφήσω περιθώρια.
•Μύριαμ POV•
Είχαμε έρθει εδώ και 5 λεπτά με τη Γαβριέλα και τον Πέτρο.
Ο Στέφανος με τον Σταύρο και τη ξανθόψειρα καθόντουσαν σε άλλο τραπέζι.
Εν τω μεταξύ τώρα που παρατηρώ καλύτερα ο Σταύρος είναι μόνος του. Οι άλλοι δύο λείπουν.
Πες μου ότι...
"Γη καλεί Μύριαμ." άκουσα μία φωνή.
" Εεε τι έγινε;" είπα προσπαθώντας να καταλάβω ποιος διέκοψε τον ειρμό της σκέψης μου
