•Μύριαμ•
Δε το πιστεύω ότι ξεστόμισε τέτοια κουβέντα.
"Θα έλεγα πως το καλύτερο είναι να φύγετε." του είπα σε μία προσπάθεια να διατηρήσω την ελάχιστη ψυχραιμία που διέθετα εκείνη τη στιγμή.
"Μα ακόμη δεν αρχίσαμε μωράκι." είπε και στο τσακ με ξάπλωσε και ήρθε από πάνω μου.
Όπα νομίζω ότι η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει.
"Εμμ κύριε Παύλο μπορείτε να φύγετε από εκεί;" τον ρώτησα ευγενικά.
Και τον είπα και κύριο, τρομάρα του.
"Μπα μου αρέσει αυτή η στάση αρκετά." είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Μη πάθουμε και κανένα τικ όμως.
Έτσι όπως με πλησίαζε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Στέφανος.
Ουφ παναγία μου, γιατί δε θα με βρίσκατε ζωντανή το πίστευα.
"Τι γίνεται εδώ;" ρώτησε με εκνευρισμό στη φωνή του.
Γιατί εκνευρίστηκε τώρα; Αναρωτιέμαι.
Μα πως δε το σκέφτηκα νωρίτερα. Δε του άρεσε που ο ξαδερφός του την πέφτει σε μικρά κορίτσια.
Ναι αυτό είναι.
"Να εδώ η Μύριαμ μου έλυνε κάποιες απορίες που είχα." είπε ο καζανόβας της δεκάρας με ένα στραβό χαμόγελο.
"Και τι απορίες είχες εσύ από μία δεκαεπτάχρονη;" ρώτησε ο Στέφανος με σηκωμένο το φρύδι.
Τι εννοεί; Ότι είμαι μικρή; Ααα Στεφανούκο θα σε μαλώσω.
"Εεε" είπα να μιλήσω.
"Δεν ήταν κάτι σοβαρό."
"Ωραία αφού δεν ήταν κάτι σοβαρό ας πηγαίνουμε εμείς, εε Παυλάκο;"
"Ναι ναι. Πάντως Μύριαμ θα ξαναέρθω σύντομα." είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Ναι μη χαθούμε.
Μετά από αυτό ο Στέφανος τον έσπρωχνε για να φύγει από το δωμάτιο.
Ουφ και τώρα που είμαι μόνη μου ας διαβάσω ιστορία κατεύθυνσης.
•Στέφανος•
"Καλά ρε μαλάκα πας καλά; Τι ακριβώς έκανες στο δωμάτιο της;" τον ρώτησα εξαγριωμένος.
"Καταρχάς ηρέμησε. Κατα δεύτερον εγώ αυτή τη μικρή θα τη ρίξω, αλλιώς να μη με λένε Παύλο."
"Παύλο σοβαρέψου γιατι θα τα φας τα μούτρα σου." του είπα σοβαρά.
"Άσε ρε. Δε μασάω εγώ."
