Ξέρω τι σκέφτεσαι! By Vivianna Dark

Κεφάλαιο 20 Μια ιστορία που θα έπρεπε να ξέρω!

Όταν ξεπέρασα το σοκ που έπαθα στην αρχή ,η Υβόνη μου ζήτησε να καθήσουμε να τα πούμε...
-Θα προτιμούσα να τα πούμε στο δικό μου δωμάτιο αν δεν σε πειράζει...το δικό σου με ανατριχιάζει και νομίζω όχι με τον καλό τρόπο

Μπήκαμε στη σοφίτα μου και καθήσαμε στο χαλί κάτω απο το παράθυρο της οροφής.

-Πες μου τι σκέφτομαι...!
-Άντε πάλι με αυτό....αφού ξέρεις τι σκέφτεσαι τι πρεμούρα είναι αυτή να στα λέω κιόλας???
-Θέλω να δω για πόσο καιρό είναι αποτελεσματική η δύναμή μου σε θνητούς σε αυτή τη διάσταση.
-Εντάξη λοιπόν σκέφτεσαι οτι το δωμάτιο μου σίγουρα θα είναι γαλάζιο...???Τώρα απλά πας γυρεύοντας!
-Εντάξη ξέρω οτι δεν είσαι μωρό...
-Ωραία και τώρα που ξέρεις οτι ακόμα δουλεύει ,τι σκοπεύεις να κάνεις???
-ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!

Μετά απο αυτό ένιωσα κουφός!Δεν άκουγα ούτε βουϊτό ούτε σκέψεις!

-Γιατί το έκανες αυτό???
ρωτάω με παράπονο και θυμό σε βολική συσκευασία δύο σε ένα!
-Η δύναμη αυτή σε λάθος χέρια πληγώνει!Κοίτα τι έκανε σε εσένα...
-Τι μου έκανε???Ίσα ίσα!Με βοήθησε να καταλάβω οτι ήμουν λάθος τόσα χρόνια και οτι δεν είμαι μόνος μου σε αυτό τον πλανήτη.
-Και το κατάλαβες???
-Ναί!Τι σου λέω τόση ώρα!?!
-Ώραια.Άρα τώρα δεν τη χρειάζεσαι!
-Μα έχω μάθει να ζω με αυτή...
-Και τώρα θα μάθεις να ζείς χωρίς αυτή!
-Μα είχες πεί οτι μετά την τρίτη φορά που θα το ζητήσω...
-Δεν έχω χρόνο για αυτά τώρα....πρέπει να σου εξηγήσω τι γίνεται με όλη αυτή τη κατάσταση...Γιαυτό δεν ήρθα εδώ?
-ΟΚ λοιπόν...σε ακούω!
-Δεν είναι τόσο απλό...δεν μπορείς να ξεμπερδέψεις με ένα απλό σε ακούω...Χρειάζομαι και το άλλο σου μισό.
-Το ποιό μου???
-Τον αδερφό σου!
-Δεν έχω αδερφό....όχι απο όσο ξέρω τουλάχιστον...δεν θα μου φέρεις κάποιον έτσι δεν είναι???Δεν μπορείς να βρείς κάποιον έτσι στο άκυρο και να τον κάνεις αδερφό μου...μου φτάνει η Ύβη δεν θα αντέξω άλλον!
-Ποιά είναι η Ύβη ?
-Η δίδυμη αδερφή μου!
-Αυτή θέλουμε!Φέρ΄την!!!

Μου πήρε αρκετή ώρα για να καταφέρω να φέρω την Ύβη στο δωμάτιο,αλλά τα κατάφερα στο τέλος ...βέβαια η συνάντησή της με την Υβόνη δεν ήταν αυτό που θα έλεγε κανείς νορμάλ...για την ακρίβεια το πήρε πολύ πιο ψύχραιμα απο εμένα το γεγονός οτι ένας απο τους ήρωες των παιδικών μας παραμυθιών ήταν εκεί μπροστά της...

-Ποιά είσαι εσύ πάλι???Κρίστοφερ τι έχουμε πεί για τα κορίτσια στο δωμάτιό σου???
-Υβόνη απο εδώ η Ύβη η αδερφή μου...Ύβη αυτή είναι η Υβόνη...απο την ιστορία του μπαμπά....
-Χάρηκα πολύ που σε γνωρίζω Ύβη...
-...Τώρα εγώ να πω παρομοίος...???
-Το πείς δεν το πείς μπορεί να το ακούσει απευθείας απο το κεφάλι σου!!!Μου πήρε πίσω τη δύναμη...
-Γιαυτό με φώναξες???Για να μου κάνεις παράπονα που δεν μπορείς να ...
-ΈΛΑ ΛΙΓΟ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΜΕ !!!
Τα μαλλιά της Υβόνης έγιναν κατακόκκινα διαλύοντας τον ψιλοκαυγά μας με τις φωνές της και αργότερα συνέχησε τη σκέψη της με χαμηλώτερη φωνή μιας που είχε καταφέρει το σκοπό της,να μας κάνει να σταματήσουμε και να ακούσουμε όλα όσα είχε να πει!