Ξέρω τι σκέφτεσαι! By Vivianna Dark

Κεφάλαιο 23 Στο σχόλασμα και ακόμα παραπέρα!

Μετά απο επτά ατελείωτες ώρες στο σχολείο πήρα τη Ρόουζ και πήγαμε μια βόλτα ως το πάρκο δίπλα στην εκκλησία!
Όλα ήταν τέλεια!!!Σαν να βγήκαν απο παραμύθι!Τα λουλούδια ,τα δέντρα,οι πεταλούδες ,οι αγριοτριανταφυλλιές....ακόμα και τα παιδάκια που τσίριζαν γύρω μαςμου φενόντουσαν άγγελοι που κατέβηκαν απο τον ουρανό και τραγουδούσαν...
Γελούσαμε για ώρες ατελείωτες που όμως μοιάζαν με δευτερόλεπτα στα μάτια μας!
Όλα ήταν υπέροχα μέχρι που η Υβόνη πετάχτηκε απο το πουθενά...

-Τι θα γίνει εδώ???Σας ψάχνω εδώ και ώρες!ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ Η ΜΟΝΗ!

Κοιτάμε μπροστά μας και βλέπουμε οτι η Υβόνη ήταν μαζί με τη μαμά και την Ύβη που βρήκαν ξανά το χρώμα που είχαν χάσει απο την αγωνία τους να μας βρούν...αλλά και οι γονείς της Ρόουζ που ήταν μέσα στο αυτοκίνητό τους ,το οποίο ήταν γεμάτο με βαλίτσες!
Υποψιασμένος για τα χειρότερα ρωτάω τη Ρόουζ ...
-Πάτε κάπου για το τριήμερο???Δεν είναι λίγο πολλές αυτές οι βαλίτσες???

Η Ρόουζ με κοίταξε με τα μεγάλα πράσινα μάτια της...που μέσα σε δευτερόλεπτα γέμησαν δάκρυα!
-Δεν είναι για το τριήμερο...αυτό ήθελα να σου πω στο μπάρ....

Μετά απο αυτό δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα....σαν ένα τεράστιο μελίσσι να μετακόμησε στα κεφάλι μου...Όλα βούιζαν και έχανα τη γή κάτω απο τα πόδια μου!
Όλα άρχησαν να συμβαίνουν σε αργή κίνηση....
Τα δάκρυα που έπεφταν απο τα μάτια της Ρόουζ αλλά και απο τα δικά μου,το κορνάρισμα του αυτοκινήτου τους,η Υβόνη και η Ύβη που έτρεξαν δίπλα μου όταν η Ρόουζ μου γύρησε τη πλάτη και άρχησε να τρέχει σαν τρελή προς το αυτοκίνητο,εκείνο να βάζει μπρός και να φεύγει ...εγώ που έσπρωχνα τα κορίτσια και έτρεχα πίσω του μάταια ως που το έχασα απο τα μάτια μου!!!Τα γόνατά μου σε επαφή με την άσφαλτο και τα αυτοκίνητα πίσω μου να κορνάρουν για να περάσουν...

Απο εκεί και πέρα δεν  θυμάμαι τίποτα...λιποθύμησα στη μέση του δρόμου!
Μια σκήνη σαν βγαλμένη απο ταινία του HOLLYWOOD αλλα ήταν η ζωή μου!

Ξύπνησα στο δωμάτιό μου περιτριγυρισμένος απο την οικογένειά μου, που με κοιτούσε σαν να είμαι εξωγήινο όχημα!
Πετάχτηκα πάνω και άρχησα να φωνάζω σαν υστερικός!!!
-Πού είναι???Πού πήγαν???
Τα κορίτσια με κοιτούσαν σαν να μιλούσα Κινέζικα ενώ η μητέρα μου είχε βουρκώσει.
-Δεν είναι εδώ....έφυγαν απο τη πόλη...μετακόμησαν σε ένα χωριό τρεις ώρες απο εδώ!
-Οκ παω τότε!
-Πας πού???
-Στο....Πώς το είπες αυτό το χωρίο???
-Δεν θα πας πουθενά!!!
-Δεν με ξέρεις καλά μου φαίνετε!

Τελικά μάλλον ήξερε κάτι παραπάνω...γιατί μόλις έκανα ένα βήμα έπεσα πάλι κάτω!
Όταν ξαναξύπνησα ήμουν στο κρεβάτι της μητέρας μου!
Άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει και το σήκωσα ταυτόχρονα με εκείνη που σήκωσε τη συσκευή της κουζίνας!
-Παρακαλώ?
-Ναί...γειά σας,η Ρόουζ είμαι...
Ήθελα σαν τρελός να της απαντήσω αλλα δεν είχα τη δύναμη...απλά καθόμουν και τις άκουγα να μιλάνε μεταξύ τους!
-Γειά σου κοπέλα μου,τι κάνεις?
-Εγώ είμαι εντάξη...ο Κρίστοφερ πώς είναι?Μας ακολουθούσε για πολλή ώρα προχθές...

ΠΡΟΧΘΕΣ???Πόσες μέρες κοιμάμαι!?!?!?!
-Τον μαζέψαμε απο τους δρόμους....χάλια είναι!
-Μπορώ να του μιλήσω?
-Κοιμάται τώρα...Θέλεις να του πω κάτι?
-Όχι ευχαριστώ...μάλλον ίσως είναι καλύτερα που κοιμάται...ξέρετε,δεν πρόκειτε να γυρήσω πίσω....ο πατέρας μου πήρε μετάθεση και πλέον μένουμε μέσα στο στρατόπεδο...πολύ φοβάμαι οτι δεν θα το έπερνε καλά αυτό το νέο...
-Και να φανταστείς πως ήταν πολύ χαρούμενος που τα βρήκατε...γιατί δεν του το είπες νορίτερα???
-Προσπάθησα,μια στο μπαρ,μετά στο πάρτι της Ανναμπέλας...δεν με άκουγε!Πρέπει να κλείσω,έρχεται η μαμά μου και δεν θέλω να με δεί στο τηλέφωνο...
-Ναί χρυσό μου,να προσέχεις!!!
-Αντίο...

Τ ο είχα αποφασήσει...δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι!Προσπάθησα να θυμηθώ όλα όσα μου έλεγε η Ρόουζ στο πάρκο...Δεν είχε αναφέρει κάποιο προορισμό και η μητέρα μου όσο και να τη ρωτούσα δεν μου έλεγε τίποτα!Είχε λέει ορκιστεί να μην μου πει!

-Πες μου,σε παρακαλώ δεν θα κάνω τίποτα...απλά θέλω να ξέρω που είναι!
-Δεν μπορώ να σου πω...έχω ορκιστεί!
-Εύχομαι να μπορούσα να ακούσω τις σκέψεις των άλλων!
-Πού κολλάει αυτό τώρα???
-Πες μου....Πες μου που έχουν πάει!!!
-Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι Κρίστοφερ! ¨Τι θέλει τώρα να του πω,οτι είναι στη μικρή σκάλα?¨
-Μικρή σκάλα!Τέλεια!!!Πώς πάμε μέχρι εκεί...???
-Σε ποιά μικρή σκάλα???Κρις έλα εδώ...!!!