Ξέρω τι σκέφτεσαι! By Vivianna Dark

Κεφάλαιο 24 Φεύγω να πάω να τη βρώ

Άδικα με κυνηγούσε μέσα στο σπίτι .Ανέβηκα στο δωμάτιό μου και κλείδωσα την πόρτα!
Ξέστρωσα το κρεβάτι και έδεσα τα σεντόνια μεταξύ τους για να κατέβω απο το μπαλκόνι!
Πήρα τον σάκο με τη σκηνή και τον υπνόσακο μαζί με όλα τα χρήματα που είχα στον κουμπαρά μου!Πήρα χοντρά ρούχα και πέταξα τις τσάντες απο το παράθυρο.Κρεμάστηκα απο τα σεντόνια και με πολύ προσοχή κατάφερα να φτάσω στο έδαφος!Πήρα τις τσάντες απο το γκαζόν και και άνοιξα την αυλόπορτα!
Η μητέρα μου ακουγώταν μέχρι έξω να χτυπάει τη πόρτα μου και να φωνάζει,ακόμα δεν κατάλαβε οτι βγήκα ήδη έξω.Είχα αρκετό χρόνο μπροστά μου για να εξαφανιστώ.
Άρχησα να δρασκελίζω την αυλή με μεγάλή ταχύτητα.Πήρα το λεωφορείο και έφτασα στο σταθμό του ΚΤΕΛ...έβγαλα εισητήριο για τη μικρή σκάλα και μέσα σε τρεις ώρες ήμουν εκεί!

Κατέβηκα και άρχησα να κοιτάζω γύρω μου χαμένος!Μπήκα σε ένα μαγαζί με ρούχα και ρώτησα που βρήσκετε το στρατόπεδο.
Ο καταστηματάρχης μου έδειξε το δρόμο και με ρώτησε ποιόν ψάχνω,προφανός ένας δεκαεξάχρονος με βαλίτσες να ψάχνει το στρατόπεδο δεν είναι καλό σημάδι.
-Μια φίλη μου...μετακόμησαν εδω πριν απο δύο τρείς μέρες.
-Α ναί...έχω δεί ένα κορίτσι που φαίνετε κοντά στην ηλικία σου...με κόκκινα μαλλιά!Ο γιός μου πάει στο ίδιο σχολείο και νομίζω οτι του αρέσει...Είναι ελεύθερη?

-ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!Και καλά θα κάνεις να πείς στον γιό σου να κρατήσει κοντά τα χέρια του απο την κοπέλα μου γιατί θα του τα κοντίνω εγώ!

Τον άφησα εκεί και έφυγα...πήγα προς τη στροφή με το κεφάλι γεμάτο με δικαιολογίες που σίγουρα δεν θα τα κατάφερναν να με βάλουν μέσα στο στρατόπεδο...είχα αρχήσει να πιστεύω οτι ήρθα μέχρι εδώ μάταια...αλλά τότε την είδα!

Είχε τα ακουστικά στα αυτιά της και περπατούσε λίγο πιο έξω απο την περίφραξη...έτρεξα κοντά της και της μίλησα...η μουσική ήταν τόσο δυνατά που όχι απλά δεν με άκουσε,αλλά άκουγα εγώ την Taylor Swift να τραγουδάει το lover!
Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο να με προσέξει οπότε έριξα κάτω τις τσάντες μου και την έπιασα απο την μέση,την στριφογύρησα για λίγο και εκείνη ξαφνιασμένη γύρησε και με κοίταξε!
-Κρίστοφερ τι κάνεις εδω???
-Ήρθα να σε δω!
-Είσαι τρελός???!!!
με ρώτησε αλλά παρόλ'αυτά με αγκάλιασε σφιχτά!Για λίγο ένιωσα πως τίποτα απο όλα όσα έγιναν τα τελευταία εικοσιτετράωρα δεν συνέβησαν στα αλήθεια,πως είμαστε ακόμα στο πάρκο δίπλα στην εκκλησία!Και μετά έπεσα απότομα στη πραγματικότητα!
Η μαμά της Ρόουζ μας είδε απο το απένατι πεζοδρόμιο και άρχησε να μου φωνάζει οτι δεν έπρεπε να είμαι εδώ!
Πήρε τηλέφωνο τη μητέρα μου ,η οποία ήταν ήδη στο δρόμο για εκεί ,έτσι και αλλιώς ,να έρθει να με πάρει...μισή ώρα αργότερα στεκόταν απένατί μου κάτασπρη απο την αγωνία!

Με έπιασε απο τους ώμους και άρχησε να με ταρακουνάει φωνάζοντας μου πως αν το ξανασκάσω απο το σπίτι θα με κλειδώσει στο υπόγειο...
Εγώ απο την άλλη να αντεπιτίθομαι με το επιχείρημα του οτι δεν έχουμε υπόγειο....αλλά άδικος κόπος!!!