Ξέρω τι σκέφτεσαι! By Vivianna Dark

Kεφάλαιο 3 Λίγες ώρες πρίν το τέλος...

Ξύπνησα με μια διάθεση τρελή απόψε! Θέλω να γελάσω να τρέξω να φωνάξω...
Κάθε φορά που βλέπω τον πατέρα μου στον ύπνο μου συμβαίνει αυτό!
Σήμερα μου έλεγε ένα παραμύθι για μια ξανθιά μάγισσα την Υβόνη Μάθιους...Ήταν λέει μια πανέμορφη μάγισσα που μπορούσε να ακούσει τις σκέψεις μέσα στο μυαλό σου και κάθε φορά που θύμωνε τα μακριά της μαλλιά γινόταν κατακόκκινα! Το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας όμως ήταν το οτι δανίζει τη δύναμή της σε όποιον τη ζητήσει και εκείνος μπορεί να την κρατήσει μέχρι να τη ζητήσει κάποιος άλλος!!! Θεέ μου πόσο αγαπώ τις ιστορίες του...πόσο πολύ μου λείπει...

Φτάνω στο σχολείο με το χαμόγελο στα χείλη!Χαιρετούσα τα παιδιά με χαιρετούσαν και εκείνα...δεν έχω κάποια ιδιαίτερη παρέα...είμαι σαν το φτερό στον άνεμο...ή ακόμα καλύτερα ο άνεμος ο ίδιος! Δεν χρειάζομαι κανέναν για να κάνω κλίκα...για ποιό λόγο να στερήσω τη παρέα μου απο όλα τα παιδιά του σχολείου?

Απο την άλλη δεν σας κρύβω οτι μου αρέσει πολύ η Κάμερον...απο όλο το σχολείο αν ήταν να διαλέξω με κάποια να κάνω παρέα θα ήταν μόνο αυτή!
Μας έχω σκεφτεί να φιλιόμαστε στα παγκάκια του πάρκου...ή κάτω απο τις κερκίδες...να βγαίνουμε μαζί ραντεβού στο εμπορικό...ή και να κάνουμε πικ-νικ δίπλα στο ποτάμι και να βουτάμε με τα ρούχα στα κρυστάλινα νερά!
Είναι το πιο όμορφο κορίτσι στον κόσμο...ψηλή ,ξανθιά με μεγάλα καταπράσινα μάτια...και την πιο χαριτωμένη  μυτούλα...και το χαμόγελο της είναι σαν μια σειρά απο κατάλευκα μαργαριτάρια!
Όλα τα αγόρια τη θέλουν δική τους και όλα τα κορίτσια τη ζηλεύουν! Και φυσικά δεν κάνει ποτέ ούτε βήμα χωρίς την κολλητή της την Μάριον! Εκείνη είναι μελαχρίνη αλλα κατα τα άλλα είναι ίδιες! Είναι κυριολεκτικά αχώριστες και με κάνουν να πιστεύω πως τελεικά ίσως και να υπάρχει φιλία μεταξύ κοριτσιών!
Αυτή την εβδομάδα είναι τα γενέθλιά της και με κάλεσε στο πάρτι της... Το οτι θα πάω είναι το μόνο σίγουρο, αλλα το τι θα βάλω είναι μεγάλος μπελάς! Εκείνη είναι απο τις πιο καλοντυμένες κοπέλες που ξέρω και εγώ πάντα φοράω μαύρα κοντομάνικα μπλουζάκια και τζίν παντελόνια... όχι γιατι δεν μου αρέσουν τα πιο περίπλοκα ρούχα...αλλα γιατί δεν μπορώ να τα υποστηρίξω!

Είναι τελευταία ώρα και βλέπω την καθηγήτρια της Άλγευρας σαν μεγάλο κοτόπουλο που κακαρίζει αριθμούς...με το ζόρι κρατάω τα γέλια μου...και ευτυχώς χτυπάει το κουδούνι και με σώζει! Είμαι έτοιμος να γυρήσω στο σπίτι μου ,όταν βλέπω στο απέναντι πεζοδρόμιο μια φιγούρα που μου είναι γνώριμη.
Είναι μια ξανθιά κοπέλα...που ορκίζομαι πως ξέρω,αλλα δεν ξέρω απο που...Με κοιτάζει.... Την κοιτάζω και εγώ... Ένα αυτοκίνητο κόβει την επαφή μας και η κοπέλα εξαφανίζετε!

Ποιά ήταν???

Περπάτησα προβληματισμένος πολύ ώρα ακόμα και ένιωθα οτι κάποιος με παρακολουθεί! Κοίταζα συνεχώς πίσω μου αλλα δεν έβλεπα κανέναν... Έφτασα στο σπίτι και πρίν καλά καλά καταλάβω τι κάνω είχα κατεβάσει τη σκάλα για τη σοφίτα,ανέβηκα πάνω και βγήκα στα κεραμίδια! Κοιτούσα για ώρες τον ουρανό που απο γαλάζιος άρχησε να σκοτεινιάζει!