Ξέρω τι σκέφτεσαι! By Vivianna Dark

Κεφάλαιο 10 Οι μέρες περνούν και το κορίτσι άφαντο...

Οι μέρες περνούσαν γρήγορα αλλά εγώ εξακολουθούσα να μην έχω ούτε ιδέα για το ποιό είναι τελικά το μυστηριώδες κορίτσι...Που και που άκουγα τις σκέψεις της,πότε για εμένα και πότε για τα μαθήματα...ή ακόμα και για τα πάρτι της εβδομάδας...
Την είχα συμπαθήσει αυτή τη κοπέλακαι ας μην την ήξερα καθόλου...απορούσα μαζί της πώς μπορεί να είναι ερωτευμένη  μαζί μου χωρίς καν να με ξέρει...και απο την άλλη ήθελα να είναι αυτή που με έμαθε τόσο πρόσφατα...
Με την Κάμερον θα βγαίναμε σήμερα.Ίσως μετά απο αυτό να καταλάβαινα αν ήταν η κοπέλα του λεωφορείου...
Απόψε στις 10μμ θα έβγαινα μαζί της,η αποκάληψη δεν θα αργούσε....
Όταν πήγα εκεί βέβαια άλλαξα γνώμη...Ήταν πολύ πιο περίπλοκο απο ότι νόμιζα!

Πήγα στο μπάρ που μαζεύετε η παρέα και την είδα να κάθεται και να πίνει τον καφέ της.Παραξενεύτηκα που έπινε καφέ τέτοια ώρα ,την πλησίασα ενώ η δυνατή μουσική σε συνδιασμό με τα παιδιά που χοροπηδούσαν σαν κανίβαλοι χορεύοντας χωρίς έγνοιες και σκέψεις,κόντεβαν να σπάσουν τα κόκαλά μου! Και αφού τα κατάφερα και πέρασα μέσα απο την ανθρώπινη λέλαπα και τελεικά κάθησα στο τραπέζι τη χαιρέτησα ευγενικά...

-Γειά σου τι κάνεις???Έχει ώρα που είσαι εδώ???
-Καλά είμαι...δεν έχει πολύ ώρα που ήρθα,ίσα που πρόλαβα να παραγγείλω τον καφέ μου πριν κλείσουν τη μηχανή.Εσύ τι κάνεις???
-Καλά και εγώ,αφού πέρασα μέσα απο το μπούγιο και βγήκα ζωντανός...
-Είσαι αστείος όταν το θέλεις...με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί δεν το έκανες απο την αρχή...γιατί να περάσει η μισή χρονιά για να δείξεις τον καλό εαυτό σου???
-Εννοείς γιατί να μην άφηνα τον ρηχό και εγωκεντρικό κόπανο στο σπίτι πριν έρθω στο σχολείο δηλαδη....
-Εμμ ...δεν θα το έλεγα ποτέ τόσο περιγραφικά....
-Τι θα έλεγες να το αφήσουμε αυτό το θέμα,έτσι και αλλιώς όπως το είπες και εσύ δεν είμαι αυτός πλέον.Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο και αντιμετώπησα κάποιες καταστάσεις πολύ λάθος.
Ακολούθησε σιωπή,τηνν οποία θέλησα να σπάσω γρήγορα πρίν γίνει πιο άβολη!
-Πώς και καφέ τέτοια ώρα???
-Με κρατάει ξύπνια...περισσότερος χρόνος με τους ζωντανούς!
-Τότε τι θα έλεγες να πάμε να χορέψουμε με τους ζωντανούς αντι να καθόμαστε εδώ με τους ψόφιους???
Γέλασε με το υπέροχο χαμόγελό της , με έπιασε απο το χέρι και με οδήγησε στην πίστα που ήταν γεμάτη με κόσμο μα για εμένα ήταν άδεια πέρα απο εμάς τους δύο...
Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα μπήκε στο ρυθμόο της μουσικής και χόρευε σαν να ζούσε μέσα στο πεντάγραμμο....
Λίγο αργότερα μπήκα και εγώ στο ρυθμό και απο ότι άκουγα στις σκέψεις της δεν τα πήγαινα και άσχημα....Ξαφνικά είδα να μπαίνει στο μαγαζί ένας παλιός μου φίλος και μόλις με είδε με την Κάμερον έμεινε με το στόμα ανοιχτό...
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε το ζευγάρι που θα περίμενε να δεί μαζί ο κόσμος,αλλά και εγώ με τη σειρά μου έμεινα άναυδος γιατί εκείνος ήρθε με συνοδό την Μάριον....