een nieuwe start {voltooid}

verliefd op jou

Een paar minuten later stapte Merlia en Jonathan over het smalle landweggetje. De zon schijnt tussen de wolken door. Merlia keek overal naar, behalven naar Jonathan. Die zat sil en staarde recht vooruit. Mitsie stapt vrolijk over de weg en briest. Haar hoeven klinken hol op het houten bruggetje. Het water onder de brug is helder en je ziet vissjes zwemmen. "je bent hier nog niet zo lang hé?" vraagt Jonathan en kijkt haar aan. Merlia knikt verlegen. "ja, ik ben geadopteerd" zegt ze dan. Verast kijkt Jonathan op. In zijn bruine ogen leest ze medelijden. "vind je het erg als ik vraag wat er is gebeurt?" vraagt hij dan. Even slikt Merlia. Maar dan knikt ze. "ik eh...mijn ouders hebben een auto ongeluk gehad" zegt ze. Een verdrietig gevoel overvalt haar. Mitsie merkt het en briest zacht. Merlia buigt over de goudbruine hals en streelt door de dikke zwarte manen. "wat vreselijk voor je" hoort ze Jonathan zeggen. Ze komt weer overeind. In haar blauwe ogen staan tranen. "het is voorbij" zegt ze en glimlacht droevig. Jonathan is even stil. Hij kijkt peinzend naar de schapenwolkjes in de blauwe hemel. Farah loopt rustig door. Er valt een ongemakelijke stilte alleen het brommen van tientallen motoren verstoord de stilte. Ze stappen nog even verder. "denk je dat je wedstrijden gaat rijden met Mitsie?" vraagt Jonathan ineens. Geschrokken kijkt Merlia op. "wedstrijden?" vraagt ze verbaast. Hij knikt. Zijn bruine haar golfd om zijn hoofd. "dat lijkt me wel leuk, maar wat dan?" zegt ze. "wat vind je leuk?" vraagt hij. "hmmm, cross" zegt Merlia na een tijdje. Ze houd haar hoofd een beetje scheef en legt haar vinger nadenkend op haar lippen. Jonathan knikt. "dat zie ik jouw wel doen" zegt hij. "zou ik het kunnen?" vraagt Merlia. Ze kijkt hem recht aan. Weer slaan de vlinders in haar buik hun vleugels uit. Ze bloost. "natuurlijk kun je dat" moedigt Jonathan haar aan. Met rode wangen wend ze haar blik af. Ze staart onafgebroken naar een punt in de verte. "zullen we maar omdraaien, we zijn bijna bij de weg" zegt Jonathan om de stilte te doorbreken. Merlia knikt. Ze trekt zacht aan de teugel en Mitsie draait braaf om. Ze laat haar blik langs de weg gleiden. Uit haar ooghoek ziet ze dat Jonathan naar haar kijkt. "zullen we een stukje draven?" vraagt ze. Hij knikt en ze draaft weg. De hoeven roffelen over de zachte bodem. Haar blonde haar waaien speels naar achter en ze zucht van genot. Jonathan komt naast haar draven. Hij kijkt haar lang aan en in zijn ogen ziet verlegenheid. "ehe...Merlia, ik ehe...ik ben verliefd op je" zegt hij. Meteen kleuren zijn wangen rood. Met een ruk houd ze Mitsie in, Jonathan verliefd op háár! Merlia, lelijke, onhandige Merlia! Jonathan houd ook in. Hij kijkt verlegen over zijn schouder. Langzaam stapt ze naar hem toe. "meen je dat?" vraagt ze zacht. Hij knikt. Een tinteling gaat door haar heen. Hij vind me leuk. "ehe, vind je mij ook leuk?" fluisterd Jonathan. Merlia glimlacht en knikt. "dus...dus nu hebben we verkering" stamelt ze. Hij knikt. Blij en gelukkig stappen ze verder over de weg. "zeg wel maar niks tegen Nicky" lacht Merlia hij knikt. Merlia denkt eve na. Ik heb verkering...