een nieuwe start {voltooid}

wedstrijd

De rest van de maand traint Merlia in het bosje. Eerst makkelijk, dan gewoon en tenslotten moeilijk. Zij en Mitsie zijn echt 1 team en ze springen bijna elke dag zonder fouten. Aan het eind van de week komt Jack met een verassing. "je mag over 2 weken meedoen aan een cross wedstrijd" zegt hij. Merlia's mond valt open. "meen je dat?" vraagt ze. Jack knikt. "jes jes jes!" Melia danst van blijdschap een rondje. "Ik ben zo happy". Ze rent meteen naar Nicky. "Nicky, ik mag een wedstrijd rijden!" roept ze als ze haar zus ziet. "echt? Vet cool" roept die. "zullen we even samen rijden?" vraagt Merlia. "ja, dan ga ik op Beer" antwoord Nicky blij. "ik vind het zo cool dat je hem al hebt ingereden" zegt Merlia als ze naar de stallen lopen. "ja ik ben ook super blij" antwoord Nicky. Ze haalt Beer uit zijn box en poetst hem. Merlia komt naast haar staan. Ze poets Mitsie tot haar goudbruine vacht glanst en haalt dan het zadel. Als allebij de paarden zijn opgezadelt stappen ze op in de bak en rijden een paar rondjes. Dan draven ze aan.

Een uurtje later zitten de meiden met een glas sap achterin het weiland. Sophietje rent vrolijk rond en bijt naar de staart van Natan. Spike komt naast hen staan en snuffelt aan het glas. Merlia aait hem tussen zijn oren. De kleine shetlander kijkt haar speels aan en tikt met zijn neus tegen het glas. "Spike, niet doen" lacht Merlia. Nicky duwd hem zacht tegen zijn borst en hij draait zich om. Langzaam sloft hij weg.

2 weken later is de grote dag. Merlia heeft de vorige dag uitbundig het zadel en hoofdstel gepoetst. Net als haar cap en laarzen. Mitsie glimpt en haar manen zijn gevlochten tot een hengste vlecht. Ze word in de trailer gezet en het zadel word in de achterbak gelegt. Samen met een deken, bandages, voer, emmer, eerste hulp trommel en een poetskist. Merlia, Nicky, Jack en Jane stappen in. De motor start en langzaam rijden ze de oprit af. "ik vind het zo spannend" jubbelt Merlia. Nicky knikt. Ze rijden nu over de snelweg.

10 minuten later draait de auto een grote parkeerplaats op. Handig draait Jack de auto tussen twee bomen. Zodra hij stil staat springt Merlia er uit. Ze trekt het kleine zijdeurtje van de trailer open en aait Mitsie over haar neus. Nane stapt ook uit en laat de klep zakken. Snel maakt Merlia Mitsie los en duwd haar de klep af. Mitie briest zacht en kijkt om zich heen. Merlia zet haar vast aan de trailer en neemt het zadel van Jack over. Jane zadelt Mitsie op zodat Merlia even om zich heen kan kijken. Ze staan op een grote parkeerplaats. Er zijn verschillende bakken waar losgereden word. Daarachter licht het bos waar verschillende parcouren lopen. Het zonnetje schijnt maar het is niet warm. Mitsie briest weer en Merlia draait zich om. Ze zet haar cap op en Jane geeft haar een voetje. Merlia zoekt haar beugels en stuurt dan Mitsie naar één van de bakken. Ze laat haar eerst rustig stappen en dan draaft ze aan. Ze rijd wat figuren. Jane is ondertussen naar de kantine om te kijken waneer ze moet starten. Als ze tetug komt rijd Merlia naar het hek. "en?" vraagt ze. "je start als vierde, van de 12, en je mag er max een kwartier over doen" antwoord Jane. Merlia knikt en stapt verder. Een jongen op een groot bruin paard komt naast haar lopen. "hey, doe jij ook mee?" vraagt hij. Merlia knikt. "leuk, maar ik zeg je wel een ding, in de bocht tussen de 6e en de 7e sprong is het modderig. Daar moet je draven, anders gleid je pony uit" zegt hij en draaft weg. Verbaast kijkt Merlia hem na. Dan word haar naam omgeroepen. Ze stapt naar het hek en Jane begeleid haar naar de start. Een man in een rode jas knikt naar haar en streept een naam af. Ze krijgt een plakker met nummer 4 op haar rug en dan mag ze starten. Ze laat Mitsie aandraven. In de verte ziet ze de eerste hindernis. Een boomstam. Een kriebel schiet door haar buik en ze leunt voorover. Mitsie galoppeerd aan. Nog 5 galopsprongen, 4, 3, 2 en Mitsie springt. In ren boog zeilt ze door de lucht. Dan lant ze en galoppeerd verder. Een riviertje. Weer springt Mitsie vlekkenloos. Ook de derde en vierde gaan soepel. Dan ziet ze de 5e. Een hoge muur. Een kramp gaat door haar buik. Die heeft ze niet geoefend. "toe Mitsie, doe het voor mij!" fluisterd ze. Mitsie gaat steeds langzamer. "Mitsie alsjeblieft, spring!". En werkelijk. Mitsie herstelt zich en springt. Hoger en hoger. Dan land ze. Merlia denkt aan wat de jongen zei en houd Mitsie in. Alsnog glijd en glibbert ze over het pad, maar ze weet stand te houden. De zesde sprong komt in zicht. Een smalle picknick tafel. Deze gaat Mistie makelijk af. Ook zeven, acht en negen gaan goed. Sprong tien, de moeilijkste maar laataste sprong. Mitsie gaat harder galoperen. Merlia gaat in de verlichte zit en concentreert zich op de sprong. Opeens hoort ze alleen nog maar een ruis, geen klappende mensen meer, geen paardenhoefen en geen suizende wind. De sprong komt steeds dichterbij. Ern hoge stappel boomstammen met daarvoor een greppel. Mitsie snuift, galopeerd nog 5 sprongen en zet dan af. Als in een impuls laat Merlia de teugels los en sprijd haar armen. De wind laat haar haar naar achteren waaien. Een fantastich gevoel stroomt door haar borst. De sprong lijkt eindeloos te duren maar dan komt Mitsie op de grond en galoppeerd door, over de finnish.