Abartmayı ikimiz de çok severdik. İyiyi de kötüyü de abarta abarta yaşardık. Şu an başımıza gelen dünyada bir tek bizim başımıza gelirdi mesela. Deniz dünyanın en saftirik kızıydı. Benim de dünya yansa umurumda olmazdı hiçbir şey. Teyzem en yalancıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökçenin ortamdaki gereksiz enerjisine tuhafla bakarak yanıma gelip "Gökçe kimdi? Tanıyor muydum, anlayamadım?" diye sordu. Gökçe o ara Toprak'la tanışmaya çalışıyordu. "Yok," dedim. "ama kuzenin. Yonca'yla Atlas'ın kızı." Şaşkınlıkla "Onlar evli miydi?" diye sorunca "Günaydın be canım." dedim. "Şaka maka bu derse gerçekten ihtiyacınız var, bi' dinleyin tanıyacaksınız herkesi az çok."
"İyi bakalım, bir kahve falan yapayım geleyim." deyip mutfağa gidince peşinden gittim. "Sen nasılsın?" diye sordum. Başını geriye çevirip bana baktıktan sonra gülümsedi "Bilmiyorum ki." dedi. "Aynı gün babamla, amcamla ve kuzenimle tanıştım. Elimizde bir sonuç belgesi... Ne olacak bizi aile yapmasını mı bekleyeceğiz o belgenin? Anlamadım." "Kan bağı aile yapmaz." dedim. "İşte ondan bahsediyorum ya ben de." "Zaman yapar, birlikte geçirilen zaman. Yaşarak göreceğiz." "Bakalım Ilgaz, bakalım. O kadar zamanımız olacak mı? Bakalım." dedi ve iki bardağı o iki bardağı ben alarak içeriye geçtik. O elindeki bardakları karşı koltuktaki Toprak'la Gökçe'ye verince ben elimdeki diğer bardağı ona verdim."
Genişçe gülümsedi. "Hadi başla!" dedi Gökçe'ninkine benzer bir enerjiyle. Onun sözüyle Gökçe de hevesle kahvesini ortadaki sehpaya bırakıp başladı.
"Öncelikle," dedi hepimize tek tek bakarak "Ben Gökçe." deyince başımı arkama yaslayıp gülmeye başladım. "Vov!" Bana takılmayarak başka bir yerden girmeye karar verdi konuya.
"Kilit ismimiz Kumru. Anneniz." deyince birbirilerine baktılar. Girilebilecek en yanlış yerden girmişti konuya. "Bir hikayenin başlaması için birinin şehir değiştirmesi gerekir ya, o kişi Kumru. Annem, babam, amcam ve Kumru çocukluk arkadaşı aslında ama Kumru Atina doğumlu. Zamanında ailesi iş için oraya yerleşmiş ama Kumru ve ablası her yaz, her tatillerde Bodrum'da olduklarından bir ayakları hep orada olmuş.
Yani bu hikayenin gideni Kumru ama geleni de Kumru.
Hatırladığım kadarıyla bunlar on beş yaşında falanken Kumru o yaz gelmiyor ama o kış Bodrum'a temelli dönüyor ve anneannesiyle yaşamaya başlıyor. Çünkü Atina'da kısa bir zaman aralığıyla tüm ailesini kaybediyor. Bu kısmın detaylarına hakim değilim ama normal bir kayıp olmadığını biliyorum.
Sonrasını da babam 'Aklımızın başında olmadığı zamanla hayatın üstümüze çullandığı zaman denk geldi.' diye anlatarak sıyrılıyor işin içinden."
"Nasıl?" dedi Toprak. "Yani bilmiyorum ama o dönem çok hata yapmışlar. Gençlik hatası gibi şeyler. Yani biraz da belaların onları bulacağı da varmış güya. Bir şekilde yanlış yollara giriyor bu dörtlü. Kurtulalım derken daha da batıyorlar. Olayları ismen bilmediğim için ne anlatsam eksik olacak bu konuyla ilgili. Zaten ben de artık bunları bilmenin zamanı geldiğini düşünerek geldim buraya."
